Local Natives verscheen in 2009 op de bühne met uitstekend debuut ‘Gorilla manor’. Vier jaar later bevestigden de Amerikanen met ‘Hummingbird’, en het leverde hen meteen een plekje in het voorprogramma van The National op. Vorig jaar verscheen ‘Violet street’, vernoemd naar de straat in Los Angeles waar de studio zich bevindt waar ze het album opgenomen hebben. Een plaat die gemengd ontvangen werd – al is ‘When am I gonna lose you’ voor mij niet kapot te krijgen. 

Ruim een jaar na ‘Violet street’ is er nu de ep ‘Sour lemon’, een viernummerig citroengeel schijfje dat er kwam na een periode van decompressie na lang touren en het daaropvolgende teruggevonden speelplezier. Dat klinkt alsof de mythische Californische zonnestralen de fruitgaarden bij het ochtendgloren strelen tot de felgele rijpe vruchten voor het plukken liggen. Helaas komen diezelfde zonnestralen slechts af en toe piepen op ‘Sour lemon’. 

Opener ‘Lemon’ nodigt de zoetgevooisde Sharon Van Etten uit om het mooie weer te maken, en dat doet ze met verve. Van Etten tilt het titelnummer naar een hoger niveau, en muzikaal is het indie gemaakt voor de warme laaghangende laatavondzon. Op het einde van ‘Lemon’ wordt nog een vette knipoog gegeven naar ‘Violet street’ met de lijn “Lemon eyes, all our streets are Violet”. Op hun best maken de Natives veelkleurige indiepop zonder weerga, maar wanneer ze een mindere song maken, schuilt het monochromatische om de hoek.

Mary Schmich schreef “Live in New York City once, but leave before it makes you hard. Live in Northern California once, but leave before it makes you soft” – en Baz Luhrmann gebruikte dit handig voor het inspirerende ‘Everybody’s free to wear sunscreen’. Als het feit dat L.A. zich in Zuid-Californië bevindt negeren, hopen we dat SVE niet té ‘soft’ wordt, nu ze van New York naar L.A. verhuisd is. Die stad is niet toevallig de thuisbasis van de Local Natives, ze zijn er – voel je hem al komen? – locals. 

Soft is geenszins denigrerend bedoeld, maar als een citroen te zacht wordt, dan zou ik er toch ook geen limonade meer van maken. Na de leuke opener heb je al snel het gevoel dat de citroen uitgeperst is, en Local Natives wél iets te zacht geworden zijn. ‘Statues in the garden (Arras)’, ‘Lost’, en ‘Future lover’ vervolledigen de ep, maar voegen weinig toe. Het zijn stuk voor stuk mooie songs gemaakt door begaafde muzikanten, maar we weten gewoon dat Local Natives ook zure citroenen tot goeie muzikale limonade moet kunnen mixen. En de geserveerde limonade heeft op ‘Sour lemon’ een lichtzure nasmaak.