Even de nodige recapitulatie: Maggie Rogers verbaast in 2016 Pharell Williams tijdens een masterclass in New York met een demo van ‘Alaska’. De volledige masterclass, inclusief Williams reactie, werd gefilmd en ging viraal. Met een platencontract bij Capitol Records leek de weg naar het sterrendom voor Rogers geplaveid, alleen miste die enkel nog wegwijzers. “Alles was zo overweldigend en beangstigend – mijn leven werd erg snel aan het publiek blootgelegd en ik was niet zeker of dit alles iets voor mij was”, legt de 24-jarige songwriter uit. Met een reeks sterke singles en de ep ‘Now that the light is fading’ tourde ze doorheen heel Noord-Amerika en Europa, waaronder op Rock Werchter en als voorprogramma van Mumford & Sons.

Hoewel Rogers eerder al twee albums in eigen beheer uitbracht (beluister ‘Blood ballet’ op Bandcamp), is ‘Heard it in a past life’ haar eerste grote overwinning. De single ‘Give a little’ opent vol dansbaar optimisme, knipogend naar Haim. Op ‘Overnight’ zingt Rogers over de hectische, plotse veranderingen in haar leven. Een groovy bas, stevige backbeat vervoegen de krachtige vocals van Rogers op ‘The knife’. “I’ve got this feeling it’s all about to blow,” zingt ze. De eerste drie nummers klinken als een welgemeend startschot van de plaat. ‘Alaska’, de song waar het allemaal mee begon, mixt folk en indie-R&B en is nog steeds even relevant als in 2016, maar de jeunesse is er wat van. ‘On + off’, dat tevens dateert van de ep, valt daarentegen minder op tussen het recente werk. Net zoals het geheel, bevat ‘On + off’ een spontane energie die je uitnodigt om ongegeneerd te dansen, waar je ook bent.

De emotie en directheid in Rogers’ stem op ‘Fallingwater’ doet wat denken aan Florence & The Machine. Dankzij de eenvoud in piano en percussie en rijke tekst is dit een van haar sterkste songs. Toen ze ‘Fallingwater’ blootsvoets live op de Amerikaanse televisie bracht, bleef die performance dan ook lang nazinderen.

“A cry for help” noemt Rogers ‘Light on’, de recentste single, wat mogelijks van toepassing was op de productie. De song heeft veel in petto maar klinkt overladen en lichtjes gehaast. Haar akoestische versie (met fans) in Parijs kan ons veel meer bekoren. Intiem wordt het wel met ‘Past life’, geschreven aan de piano van haar grootmoeder. Boven een beperkte pianobegeleiding zingt Rogers “I know when it started, felt the shift right as it parted” in de pakkende bridge.

Topproducer Greg Kurstin (Adele, Ellie Goulding, Foo Fighters) stond Rogers bij in de zwaarste loodjes van het schrijf- en productieproces. Diens invloed horen we soms iets te duidelijk: ‘Say it’ overtuigt nog, maar in ‘Retrograde’ komt Rogers zang niet altijd tot haar recht. Overbodige backings en een vervelende drumcomputer zijn de oorzaak. ‘Burning’ brengt meer variatie terwijl ‘Back in my body’, eveneens de titel van haar mini-docu, wat gelijkaardig aan ‘Say it’ begint en originaliteit mist. Die elektrische gitaar? Vast een voorstel van Kurstin.

Het contrast tussen de erg sterke singles en laatste drie nummers is wel erg groot. ‘Heard it in a past life’ mist daardoor wat houvast. Enkel ‘Overnight’ en ‘The knife’ tippen aan het hoge niveau. Ondanks dit debuut, zal Rogers’ naam vooral gekend zijn van haar singles, met ‘Alaska’ als grootste oorwurm. Die zullen in haar veelbelovende liveshow het evenwicht moeten bewaren. We onthouden wel dat de stress bij het touren en de vervelende persverplichtingen Rogers niet (meer) kunnen deren. Ze is back in her body en is klaar om de wereld naar haar hand te zetten.

Maggie Rogers speelt op 24 februari 2019 in de Ancienne Belgique. Tickets zijn te koop via de website van de zaal.