Bij de geboorte van hun vijfde nakomeling houdt Maxïmo Park blijkbaar nog steeds vast aan traditiespreuk something old, something new, something borrowed, something blue als basis voor een geslaagd, reeds meer dan een decennium stand houdend huwelijk. Op ‘Too much information’ geven de Britten gezamenlijk een lichte wending aan de tot hiertoe gevaren koers zonder echter aan de kern van hun verbond te raken.
De nieuwigheid bestaat voornamelijk uit de voorzichtige intrede van een niet te miskennen dosis electronica, wat het vijftal zowel in staat stelt uit te pakken met enkele onvervalste synthpopnummers als hun gewoontegetrouw energieke indierockers bij tijd en wijlen te spicen met een gepaste dosis electro. Wel als vanouds present tekent het ten volle benutte vakmanschap waarmee een album lang op elk moment toegankelijk en aanstekelijk uit de hoek gekomen kan worden. Het verleent de langspeler een consistente popgevoeligheid, zij het wel op de één oor in, ander uit-wijze. Ook tekstueel graaft frontman Paul Smith niet al te diep. Gebruik makend van een directe, weinig poëtische lyriek mikt hij op eerder oppervlakkige emoties die makkelijk aanspreken. Zo kunnen we bijvoorbeeld niet onmiddellijk een veel banaler eerbetoon (aan schrijfster en politiek activiste Audre Lorde) verzinnen als “her name was Audre and she had a lot to say”.
Terwijl je in grote lijnen nog steeds parallellen kan trekken met lichtingsgenoten als Franz Ferdinand, herkennen we op ‘My bloody mind’ een zanglijn van Thin Lizzy, moeten we bij ‘Drinking martinis’ aan de Pixies denken en refereren de castraatbackings van single ‘Brain cells’ wel erg aan zowaar de Fine Young Cannibals; geleende attributen in overvloed, met andere woorden. Steevast wordt de toon, tenslotte, bepaald door een licht verteerbare melancholie, waardoor het, hoewel verdienstelijk, allemaal wat doorsnee en aan de oppervlakte blijft.
Door al te grote excessen systematisch te vermijden en niettemin de sleur toch wat te doorbreken, lijkt Maxïmo Park het geheim achter een langdurige relatie te pakken te hebben. Van intrigerende spanningen is evenwel weinig sprake. Een minder stabiel huwelijk waar de gensters geregeld van afspatten bezit immers de potentie een grotere impact te genereren op buitenstaanders.
Maxïmo Park staat geprogrammeerd op het Dour Festival (19.07, info & tickets).
Album verdeeld door PIAS
