Bijna dertien jaar geleden won Mintzkov Humo’s Rock Rally en sindsdien werkten ze langzaam aan een mooi parcours in het Belgische muzieklandschap. Onderweg leerden we het gezelschap kennen dankzij enkele straffe platen en een wereldsong als ‘Mimosa’. Op hun vorige album ‘Rising sun, setting sun’ verkenden de Lierenaars met de hulp van Jagz Krooner nog nieuwe horizonten wat leidde tot een meer gedurfd geluid . Die uitstap heeft de band verder gevormd, hun nog meer Mintzkov gemaakt. Ze zijn altijd al een groep geweest die op hun eigen manier en tempo wilde werken wars van alle vergelijkingen. Die DIY-mentaliteit laat zich nu helemaal gelden want voor deze cd hebben ze besloten om de touwtjes volledig zelf in handen te nemen, van nummers schrijven over productie tot het hoesontwerp.
Bijna in quarantaine heeft het vijftal met veel toewijding gesleuteld aan hun nieuwste songs. Dat resulteert in een strakke plaat die nooit verveelt. Elk nummer wordt door de band op een eigenzinnige manier ingekleurd, soms groots met veel synths en drums, een andere keer eerder sober. Single ‘Slow motion full ahead’ schiet het geheel op gang gedragen door een ingehouden catchy gitaarriff met een onderhuidse spanning die hier niet volledig losgelaten wordt. Die explosie komt er later wel wanneer in ‘Old worlds’ de snerpende gitaren alle registers optrekken of ook nog in ‘Arena’ met pompende bas en keyboardklanken. Meer ingetogen en mistroostiger geluiden vangen we op in ‘Word of Mouth’ terwijl ‘Runner’s high’ alleen langs de buitenkant euforisch lijkt. Variatie troef.
De teksten zijn met zorg uitgewerkt en geven zich slechts met mondjesmaat prijs. Mintzkov is geen Franz Ferdinand, waar je na een half nummer het refrein al kan meezingen, maar klinkt even verrassend melodieus. Je krijgt het gevoel dat de woorden op de juiste plaats staan en ze nestelen zich uiteindelijk toch in je hoofd. Over het hele album hangt er een soort van sluimerende melancholie die op gepaste momenten naar de oppervlakte mag komen. Er wordt met verlies omgegaan, soms bijna expliciet. “An elegy, for those that got away but gradually” verwijst naar gitarist van het eerste uur Bert van den Roye. Verdriet en pijn kunnen maar moeilijk verteerd worden. “You band-aid all the blisters but never heal the scars” klinkt het in ‘Runner’s high’. Uiteindelijk worden de moeilijke periodes afgesloten en openen ze het vizier naar de toekomst want “What’s past is prologue to memories”.
Het zijn geen veelschrijvers bij Mintzkov, drie jaar tussen twee albums is bijna een eeuwigheid tegenwoordig. Maar, als ze met nieuw werk naar buiten komen, staat het er wel. ‘Sky hits ground’ is verrassend en veelzijdig en nodigt uit om opnieuw beluisterd te worden. Mintzkov moet je langzaam laten insijpelen, even laten inwerken om dan te kunnen koesteren. De muziek drijft op een ingehouden spanning die zijn weg naar buiten zoekt. Op plaat kan die nog ingetoomd worden. Tegelijkertijd echter draagt ze de kiem in zich om op een podium onhoudbaar los te barsten.
Je kan Mintzkov het komende najaar nog aan het werk zien in de Beursschouwburg in Brussel (09.10, Info & tickets), De Kreun in Kortrijk (08.11, Info & tickets), Muziekodroom in Hasselt (09.11, Info & tickets), Trix in Antwerpen (10.11, Info & tickets), Vooruit via Democrazy te Gent (15.11, Info & tickets), Het Depot in Leuven (20.11, Info & tickets) en De Brakke Grond in Amsterdam (05.12, Info & tickets).
Verdeeld door Universal Music
