Monk – All about Eliott: risicoloos maar treffend

door Wouter Jaques

Twee jaar terug richtte Leuvenaar David Vandenplas Monk op. Met zijn levenswijsheden gebundeld op het debuutalbum ‘All about Eliott’ eist hij nu een plaats op onder de schijnwerpers, daarbij geruggensteund door een uitgebreide reeks muzikanten. “Niet te missen!”, oppert de band zelf.

Dat ze niet verlegen zijn hun meest kwetsbare kant bloot te geven, is duidelijk vanaf opener ‘Not afraid’. Als luisteraar zou je de song met fluwelen handschoenen willen strelen, maar daar houdt de groep niet van, dus breekt ze ze geleidelijk aan zelf open. Een groeiende cadans in de drums is daarvan de aansteker. Misschien best, want de vrolijke melodie was te alledaags en had nu al nood aan een complexere opbouw. Op het einde gaat het er agressief aan toe om vervolgens heel abrupt te imploderen tot een intiem slot. Monk weet van aanpakken met vreemde wendingen – daar houden wij van.

En toch worden er te weinig risico’s genomen, dat merk je op ‘Numb’. Het nummer is het schoolvoorbeeld van hoe je het zo radiovriendelijk mogelijk maakt. Liefdesperikelen als “Tell me when it’s over and kill me when you’re gone” willen aangrijpend overkomen, maar verliezen diepgang door de brave gitaarpartij, de weemoedige, folky viool en de vervelende oohoo-momenten. Dat neemt niet weg dat het catchy refreintje blijft hangen, want wat kan Vandenplas een zanglijn lang aanhouden. Bovendien heeft hij de gave een gevoelige snaar te raken door enerverend te zingen, zoals in ‘Prong’, opnieuw gespekt met een niet uit het hoofd te krijgen oneliner: “Do you light my fire, oh no”.

Uren kunnen we doorgaan over de zanglijnen, het gegoochel en de sterke samenhang in ‘Tomorrow’ of ‘My love’. Al halen de simpele gitaarakkoorden, het melodramatische en slepende karakter het lied onderuit. Net als ‘Flying sofa’: een feelgood popsong voor een warme zomeravond zonder meerwaarde. Nergens is een originele vondst of eigenzinnige twist te bespeuren. De grote orkestratie met een sax, trombone en trompet maakt daarentegen duidelijk dat Monk veel energie stak in het songschrijven.

Hidden track ‘I don’t mind’ sluit het album af met een kampvuurmeezinger, live ingezongen en eindigend op applaus. Wij applaudisseren mee, maar gaan er niet bij rechtstaan. Gezien Monks enthousiasme twijfelen we er niet aan dat iedere liveshow op een feest zal uitdraaien. Liedjes schrijven hebben ze duidelijk onder de knie, want ieder nummer blijft moeiteloos in je hoofd ronddwalen. Al mocht er meer van de platgetreden poppaden afgeweken worden.

Monk live zien kan binnenkort in Lokeren (Music Center Stage, 30.08, info & tickets) en Elewijt (Driesrock, 07.09, info & tickets).

Monk website

Album verdeeld door Monk