Mood Rings is een vijfkoppige band uit Atlanta rond zanger/gitarist Will Fussell. De groep noemde zichzelf naar een soort ring die van kleur verandert naargelang de lichaamstemperatuur van de drager. Aan de hand daarvan zou je een gemoedstoestand kunnen afleiden. We namen eens de proef op de som bij het beluisteren van debuutalbum ‘VPI Harmony’, en constateerden dat de Amerikanen het groen van de romantiek opwekken.
Het kwintet maakt warme muziek die zich op de kruising tussen dream pop en shoegaze bevindt. De androgyne zang van Fussell doet denken aan die van Victoria Legrand, de zangeres van Beach House. Mede door de zoete popballads moeten we wel vaker denken aan die band, hoewel Mood Rings ook geregeld voor een meer uitgesproken gitaargeluid kiest, bijvoorbeeld in ‘Exorcised Painting’ dat dan weer dichter bij Atlas Sound ligt.
Zoals het een goed dream pop-album betaamt, verlies je jezelf gemakkelijk in dit fijne plaatje. Opener ‘Dark Flow’ is meteen een goede toonzetter, en ‘Come Lay Down in Lined Arrangements’ een prettig spacy nummertje. Op het tweede deel van ‘VPI Harmony’ staan evenwel de betere liedjes. ‘The Line’ is er zo eentje dat eruit springt met zijn sprankelende synths, bedwelmend refrein en ietwat geforceerde zang. ‘Hollow Dye (Defected Crystal)’ combineert gladde romantiek met een leuk gitaarlijntje, en afsluiter ‘Charles Mansion’ is een groots, galmend en overstuurd nummer dat je zin geeft om de plaat meteen nog een keer op te zetten.
Mood Rings heeft hier een debuut afgeleverd waar we al heel wat plezier aan beleefd hebben, maar dat langs de andere kant waarschijnlijk net iets te kort komt om een groot publiek mee te boeien.
Album verdeeld door V2