Een sjamaan prevelt mantra’s, waarna schoolkinderen uitgelaten joelen. Wat volgt is ‘I Was Born In An Ashram’, een prima popsong die op gang getrokken wordt door een mridanga, een oosterse djembé. Het is een tekenend begin voor het solodebuut van Peter Matthew Bauer, want de man die jarenlang bas en orgel bediende bij The Walkmen groeide zelf op in een New Yorkse ashram, een soort Indiase religieuze commune. ‘I Was Born In An Ashram’ creëert een olijke janboel van percussie en gitaar, waarover Bauer à la Peter Doherty zwijmelt. De dronken aah-aahs dragen bij tot die wanordelijke en lichtjes extatische stemming. Het hele zootje culmineert uiteindelijk in een euforische finale waarin een veelkoppig koor uit volle borst zingt.
‘Liberation!’ heet zijn eerstgeborene. Bevrijding van wat? Van het juk van 13 jaar in dezelfde groep te zitten, bij het The Walkmen die er vorig jaar voor onbepaalde tijd mee ophielden? Je zou het gaan geloven als je Bauer “Let’s leave it behind” horen kwelen in ‘I Was Born In An Ashram’. Dat wil hij zelf niet gezegd hebben. Dat er verschillende bandmakkers kwamen helpen bij de opnames en het mixen van de plaat, wijst er ook op dat ze nog wel bij elkaar binnenspringen voor koffie. De bevrijding lijkt zich eerder op het persoonlijke vlak af te spelen. De muzikant pende en speelde dit album bij elkaar tijdens een lange reis. Een zwerftocht niet alleen door Europa, maar ook op zoek naar z’n eigen ziel.
In interviews noemt Bauer onder andere Scientology, hindoegod Shiva en diens favoriete Indiase stad Varanasi als onderwerpen voor ‘Liberation!’ Wie daaruit concludeert dat je op regelmatige basis spontaan Ingeborg-gewijs moet gaan zweven of je chakra’s uitlaten om deze plaat te appreciëren, kunnen we meteen geruststellen. Ja, religie en zingeving zijn constanten doorheen ‘Liberation!’ Maar nee, dit is geen auditieve versie van – horror – ‘Het Leven van Pi’. Dit is in de eerste plaats een erg gevarieerd album van een zanger met een flexibele stem. En dat is opvallend voor een bassist. Van folkbalades tot stevige rockers, van The War on Drugs tot Elvis Costello: het geluid is gammel en toch immer charmant.
Bruce Springsteen – of voor de jonge lezer: The Low Anthem – is niet ver weg op songs als ‘Fortune Tellers’. In het pittige titelnummer begeleidt een drukke Animal Collective-iaanse percussie de levenslustige kreten “What do the voices say? LIBERATION!” Het geheel wordt overgoten met een scheut Vampire Weekend. Eerste single ‘Latin American Ficciones’ combineert dan weer een stampende drumbeat met stotterende gitaren, terwijl droef getokkel ‘Philadelphia Raga’ aankondigt als een rustpunt, alvorens het lied na anderhalve minuut aanzwelt tot iets dat alweer van Animal Collective of The Dodos had kunnen zijn. In ‘Irish Wake In Varanasi (For Big Pete Devlin)’ steelt een manische gitaar de show en in het ietwat overbodige ‘Istanbul Field Recordings’ laat Bauer zelfs een heel voetbalstadion met vuvuzela’s opdraven.
Het mooiste nummer wordt bewaard voor het staartje. In het door piano aangedreven ‘You Are the Chappel’ sneert hij: “I see you looking like Oasis / Why does anyone want to look like Oasis?” Waarna het extatisch klinkt: “You are the chapel / And everything is wonder”. Het vormt een jubelend einde voor een jubelende plaat. Een aantal andere leden van The Walkmen is eveneens bezig met soloprojecten. Zo zou zanger Hamilton Leithauser aan de slag gaan met mannen van The Shins, Vampire Weekend, Fleet Foxes en Dirty Projectors en trommelt multi-instrumentalist Walter Martin onder andere vrienden van The National, Yeah Yeah Yeahs en Clap Your Hands Say Yeah op. Ondanks die sterrenparade en zonder beide albums al gehoord te hebben: ze gaan van ver moeten komen om Bauer te overtreffen. ‘Liberation!’ is een album dat z’n uitroepteken verdient.
Peter Matthew Bauer heeft voorlopig geen concerten gepland in onze contreien.
Album verdeeld door V2