Peter von Poehl is een zonderling. De 31-jarige Zweed lanceerde in 2006 met ‘Going to Where The Tea-Trees Are’ zijn solocarrière. Daarvoor was hij al in de weer met klinkende, maar tegelijk wenkbrauwfronsende namen als Michel Houellebecq. Zijn zeer duidelijke voorliefde voor Parijs en alles wat Frans is, komt in het leven van von Poehl duidelijk naar voor, hij speelde eerder bijvoorbeeld al in het voorprogramma van onder meer AIR en Phoenix. Zonder erg veel doordenken komen wij dan als vanzelf bij Bent Van Looy uit. En laat de twee elkaar nou net kennen.
Op ‘Big Issues Printed Small’ vertoont de stem van von Poehl al vanaf song één (‘Order And Degrees’) opvallende gelijkenissen met die van Phil Collins. Daar waar hij in pakweg ‘The Story Of The Impossible’ nog een stuk jeugdiger klinkt, geeft hij hier de indruk als zanger volgroeid te zijn. ‘Pious Man’ bevestigt dat gevoel ruimschoots en is een eerste echte hoogtepunt, reeds vrij vroeg op de plaat.
von Poehl floreert op zijn album onder begeleiding van erg filmische muziek. ‘Pen Friend’ zou een nummer van Bent Van Looy kunnen zijn terwijl ‘Twelve Tenty One’ een erg zomers klinkend lied is dat ervoor zorgt dat een kamerbrede glimlach niet veraf is. In ‘This One’s For You’, een trage ballad, lijkt het er nu en dan op dat von Poehls stem bijna breekt. ’28 Paradise’ is een typisch sluitstuk: een erg traag opgebouwd nummer dat al het goede uit de voorbije negen songs lijkt te combineren.
Peter von Poehl bouwt langzaam maar doordacht aan een weg naar de top. Als songschrijver en zanger stijgt de Zweed herhaaldelijk boven zichzelf uit en als er dan toch hier en daar wat kritiek moet worden geuit dan is het dat niet iedere song van begin tot einde blijft boeien. Toch is ‘Big Issues Printed Small’ een plaat met hier en daar onmetelijk goede songs. von Poehl bewijst een woelwater te zijn dat het moeilijk heeft om zich tot één bepaalde stijl te beperken. Maar die smeltkroes is net de absolute zegen.
Verdeeld door Rough Trade