Rustie bokste met zijn tweede album op tegen de erfenis van het uitstekende debuut ‘Glass swords’. Op ‘Green language’ bewandelt de Schotse producer uit de stal van Warp Records andere pistes.
Zo wordt er vocale hulp van onder andere Danny Brown ingeschakeld, waarmee Rustie al had samengewerkt op diens ‘Old’. ‘Attak’ is dan ook de enige song met vocals die uitschiet. Op ‘Up down’ vallen na een eerste luisterbeurt vooral de ongeïnspireerde raps van D Double E op: “It’s gonna go down / like the Titanic / it’s gonna go down.” Hier had de artiest beter geopteerd om de voortreffelijke instrumental op de plaat te zetten. Op ‘Lost (ft. Redinho)’ en ‘He hate me (ft. Gorgeous Children)’ dragen die gaststemmen niet echt bij, maar zijn ze gelukkig niet zo storend.
De instrumentale kant van de langspeler is dan weer van een ander niveau. ‘Green language’ heeft een eerder schizofreen kantje. Enerzijds bevat het album nogal wat ambientachtige knutselwerkjes, anderzijds mag er ook al eens gedanst worden. Waar Rustie op ‘Glass swords’ flirtte met trap, vraagt hij het nu ten huwelijk. Nummers als ‘Raptor’ en ‘Attak’ liggen meer in de lijn van de ‘Triadzz/slasherr’ single. Ook worden er uitstapjes gemaakt richting hiphop en grime met respectievelijk ‘He hate me’ en ‘Up down’. Met zijn ambient wil de producer de emoties van de luisteraar raken. Er zitten ongetwijfeld pareltjes tussen die nummers, maar ze doen niet veel goeds voor de consistentie.
‘Green language’ is geen slechte opvolger, maar het blijft zoeken naar een muzikale rode draad. Er is eerder sprake van een verzameling singles die op de benen mikken, verbonden door elektronische fantasietjes. Rustie is duidelijk geëvolueerd, maar of deze groei iedereen kan smaken is de vraag. Wie gehoopt had op een ‘Glass swords 2.0’ kan niet anders dan teleurgesteld achterblijven.
Rusie live aan het werk zien kan binnenkort in Brussel (Vaartkapoen, 16.10, info & tickets)
Album verdeeld door Warp Records
