Een schnitzel is een lap vlees die warm gehouden wordt door een mantel paneermeel. Maar als je de klinkers er netjes van snijdt, krijg je een vaag naar jazz smakend en eigenzinnig sonisch snoepje. De in Brussel gevestigde pianist Hendrik en drummer Casper Van De Velde beleefden hun muzikale coming of age samen en daarbij werden al zijwegen genomen naar Bombataz en An Pierlé. Toch blijft Schntzl de centrale spil waarrond de creatieve wind het meeste stof doet opwaaien. 

Aan het minimalisme dat nogal inherent is aan de bescheiden bezetting, is weinig veranderd sinds het titelloze debuut uit 2016; een plaat die constant twijfelde of ze gehaast ergens heen wilde of doelloos rondslenterde. Het wekte een rusteloosheid op die wel nieuwsgierig genoeg maakte om plots bij het laatste nummer uit te komen. Dat is op ‘Catwalk’ geëvolueerd tot een minder intense soort van berusting. 

Het elektronische element is hier groter geworden dan een toevallige toevoeging en vult meer dan voorheen de slimme stiltes in. Het dekt de scherpe randjes af en fungeert als hangbrug tussen de spaarzame percussie en piano. Daarmee wordt wat van het onverwachte weggenomen en je onverdeelde aandacht minder opgeëist. Doordat je meer bij de hand genomen wordt doorheen het album en je trommelvlies met fluwelen handschoentjes aangepakt wordt, is het gemakkelijker om weg te dwalen. Een beetje zoals een pagina opnieuw moeten lezen omdat je er met je gedachten niet bij was.

Contrasten zijn nu eerder vindbaar tussen verschillende nummers dan erbinnen. We weten niet of ‘Natalia’ iets met dié Natalia te maken heeft. Het steekt wel even hard af bij het voorgaande nummer als Natalia dat doet bij pakweg Melanie De Biasio. Zo wordt de dynamiek doorheen de plaat toch enigszins op peil gehouden. ‘Thin boy’ klinkt bijna als een bijzonder fancy en absurde soundtrack voor de laatste van de Mario-broertjes. Het wordt opgevolgd door ‘Sumi’, wat de meest vatbare song van het geheel is – wellicht door de fluisterende zanglijnen. Voor de mooiste pianoriedels moet je dan weer bij ‘Polly’ zijn.

Schntzl houdt het op ‘Catwalk’ boeiend genoeg zodat het geen opgave is om nog eens opnieuw te luisteren als je even de draad kwijt bent. Bovendien zorgt de persoonlijke kruidenmix ervoor dat je het vleesje uit de duizend herkent. Hoewel we een grotere ontketening van experimenteel geweld hadden toegejuicht, zet de band hier een smakelijk tweede album neer. Ook geschikt voor vegetariërs.