Wat is de link tussen Troje, Homerus en SLIFT? Ilion was in de klassieke oudheid de naam voor Troje, Homerus ontleende zijn ‘Ilias’ aan Ilion en SLIFT wijdde er de titel van hun derde album aan. Dit trio, afkomstig uit Toulouse, maakte een gestage opmars met zijn massieve psychedelische sound. Mede dankzij de reputatie van hun intense live shows. De daaraan gekoppelde hoge verwachtingen kunnen ze grotendeels inlossen op ‘Ilion’. 

De gemiddelde duur van een tiental minuten per nummer en een totale lengte die ver boven het uur afklokt maakt van ‘Ilion’ geen hapklare brok. Dynamische structuren, de combinatie van kraut-, prog- en psychrock/metal en het al dan niet gebruik van vocals zorgen ervoor dat de indigestie uitblijft. De epische aard van de nummers weerspiegelt de evolutie van de band, waarbij hun muziek sinds hun debuut meeslepender én zwaarder is geworden. Met een minder vrijblijvend karakter als gevolg. 

Thematisch symboliseert ‘Ilion’, in navolging van Homerus, hetzelfde beladen en emotionele pad, waarbij het de val van de mensheid en de wedergeboorte van alle dingen doorheen tijd en ruimte voorstelt.  ‘Ilion’ is bijgevolg een album dat best tot zijn recht komt wanneer het als geheel wordt beluisterd. Zoals je bij ‘Godspeed You! Black Emperor’ of ‘…And You Will Know Us By The Trail of Dead’ vaker refereert naar platen dan naar nummers, vraagt ‘Ilion’ om diezelfde benadering. 

Na de eerste luisterbeurt waren we ietwat sceptisch over de keuze om de stem in sommige nummers iets meer naar het achterplan te schuiven. Echter, meer tijd én een kwaliteitsvolle luisterbeleving maakt echter dat de vocals hierdoor de functie van het Trojaanse paard gaat vervullen. Komend vanuit het verborgene injecteert het een mystiek geluid in de nummers, net zoals we dat van Amenra gewend zijn. Daarnaast maakt de dynamiek ‘Ilion’ tot een uiterst boeiende plaat. SLIFT weet meestal een uitstekend evenwicht te vinden in het net lang genoeg aanhouden van een ritme zodat je je er in kan verliezen, om dan, soms onverwacht, van ritme en invalshoek te veranderen. 

De uiteenlopende muzikale benaderingen zorgen ervoor dat de nummers, ondanks hun lengte, hun aantrekkingskracht behouden. Het avontuurlijke ‘The words that have never seen’ start als een post-metal storm, evolueert via jazz getinte drumpartijen, efficiënte baslijnen en dromerige geluiden tot psychrock. De spanning wordt daarna subtiel opgebouwd, waarna synths en lichte gezangen een zweem tragiek toevoegen. Ondertussen zijn we een achttal minuten ver en wordt er vervolgens gespeeld met relatieve stilte, bulderende vocalen en gitaarsalvo’s tot er toegewerkt wordt naar een moment van catharsis. Dat SLIFT slechts een trio is, blijft ons verwonderen bij het horen van dergelijke song. 

‘Ilion’ is een aaneenschakeling van nummers waarbij voortdurend wordt gezocht naar variaties en perspectiefveranderingen die de epiek dienen. Bijna over de hele lijn slaagt SLIFT er in om al die onderdelen efficiënt, kwalitatief en in tijd perfect begrensd in elkaar te verwezen tot een emotioneel beladen, kosmisch geheel. Een hoogwaardig geluidssysteem is echter essentieel om het album volledig tot zijn recht te laten komen; anders verliest ‘Ilion’ wat van zijn kracht. ‘Enter the loop’ bleek aanvankelijk een matige afsluiter, maar met een andere koptelefoon kwamen de subtiliteiten pas echt tot hun recht. Wanneer je dit euvel kan wegwerken en je anderhalf uur tijd hebt, biedt ‘Ilion’ je de mogelijkheid om even in een andere wereld te treden.

Slift stelt op 18 maart het album voor in Ancienne Belgique (tickets & info).