Breek je hoofd niet over de lachwekkende groepsnaam. Stealing sheep betekent zoveel als iemands ideeën en kennis gebruiken, zonder enige moeite te doen om zelf iets te bedenken en vindt zijn oorsprong bij de Amerikaanse letterontwerper Frederic Goudy. Of de meisjes ook werkelijk schapen stelen lijkt niet heel waarschijnlijk, hun muziek is even fris en inventief als de lettertypes van Goudy toentertijd.
De drie meisjes uit Liverpool zijn beslist een van de behaaglijkste groepen van 2012. Welke muziek Stealing Sheep precies maakt, verraadt de cover van hun debuut deels al. Lo-fi psych-folk, of een samenpersing van Animal Collective en Fleet Foxes. Dat klinkt gek, maar zet ‘Into the Diamond Sun’ op, en het klinkt hemels.
Zoals ‘Shut Eye’, waarop de stemmen van de meisjes enorm botsen zonder een conflict te veroorzaken. De contrasten zitten niet enkel in de zang van Lucy Mercer, Emily Lansley en Becky Hawley maar ook in de teksten en de muziek. Een eenvoudig voorbeeld vind je in ‘White Lies’ waar het zo klinkt: “You say that you’re right / but we both know you’re wrong / you pretend that you’re there / but we both know you’re not”.
De drie houden het kort en bondig. Bovendien laat de onenigheid en afwisseling tussen hun stemmen het toe om enorm snel te zingen, waardoor het lijkt alsof ze zelfs geen tijd nemen om tussendoor te ademen. Emily, Lucy en Becky zullen geen enkel probleem hebben om je in te nemen met hun Scandinavisch-getinte pop met kleine knipoogjes naar het beste van psychedelische muziek, zonder hun liefde voor de folk uit het oog te verliezen. Hun muziek is zowel geschakeerd als samenhorend. Ze combineren alles, en het lijkt allemaal nog te kloppen ook.
Meisjes, vrouwen aller landen, neem een voorbeeld aan Stealing Sheep. Hoe elke girlband zou moeten zijn.
Stealing Sheep live zien kan eind 2012 in Den Haag (Crossing Border, 14-17.11, info & tickets). Andere live dates in België en Nederland zijn er voorlopig niet gepland.
Album verdeeld door V2