De Britten van Submotion Orchestra bewezen reeds met hun ‘Finest Moments’ dat dubstep meer te bieden heeft dan het cliché beweert. Een mengelmoes van electronica, jazz en lounge, met daarbovenop de zwoele stem van Ruby Wood, maakten het debuut tot een verfrissend geheel, onontbeerlijk om je cd-collectie mee op te fleuren. Met de opvolger ‘Fragments’ komen ze opnieuw verrassend uit diezelfde hoek.
Submotion Orchestra neemt ons op deze plaat van begin tot eind mee in een soort van roes, waaruit het ontwaken nogal tegenvalt. De trance start bij ‘Intro’, waarbij de piano ons in de juiste stemming brengt en de explosie van klanken, die het geheel komen versterken, de overdosis aan emoties perfect vertaalt. Deze irreële stream of consciousness wordt enkel versterkt wanneer Ruby Wood haar stem bijvalt in het tweede nummer ‘Blind Spot’, engelachtig en toch net humaan genoeg om ons diep te raken. Door simpele zinnetjes eindeloos te herhalen, lijkt het wel of Wood haar persoonlijke mantra reciteert, wat een climax bereikt in ‘It’s Not Me It’s You’. Deze techniek wekt enerzijds een rustgevende gemoedstoestand op, en anderzijds verschuift daardoor de inhoud van de lyrics naar de achtergrond.
Zoals elke roes bestaat ook dit album uit een compilatie van emoties en gevoelens, bij momenten agressief, oppeppend en dan weer rustgevend. Toch loopt dit samenraapsel aan fragmenten steeds perfect in elkaar over, waardoor er nooit een breuk in stijl of in stemming ontstaat – afgezien van ‘Times Strange’ misschien, dat zoals de titel zelf ook aangeeft ontzettend bevreemdend is. Dit nummer, dat op zich fantastisch gebracht wordt door Rider Shafique, verbreekt de betovering van Woods stem. Wie wel uitblinkt op deze plaat is Dom Howard, de trompettist van dienst. Zijn koperblazer geeft de muziek een opzwepend karakter, en het is ook hij die ervoor zorgt dat we ons meer dan eens in een groezelig jazzcafé ergens in een grootstad uit de jaren vijftig wanen; zij het dan wel in een dansbare versie daarvan.
In vergelijking met het eerste album kunnen we ons afvragen hoezeer we Submotion Orchestra nog onder de noemer dubstep mogen plaatsen, want hun voornaamste accent ligt zeker niet meer enkel en alleen op dit genre. Deze cd lijkt de perfecte dans doorheen een heleboel genres en stemmingen; gefragmenteerd, tegelijk heel traag en toch heel beweeglijk.
Album verdeeld door Rough Trade