Tash Sultana floreert en verbluft op debuut ‘Flow State’

door Naomi Hubert

Tash Sultana is jong, fris, Australisch én al met muziek bezig vanaf ze drie jaar oud was. Nu zijn we twintig jaar later en heeft ze pas haar debuut ‘Flow state’ uit, ook al stond ze vorig jaar al in Klub C op Rock Werchter en zal ze volgend jaar het Sportpaleis vullen. Als je een optreden van Tash bijwoont, begrijp je meteen waarom de muziekwereld blindelings in haar gelooft. Nu, ‘Flow state’ is in vergelijking met haar live performances ingetogener en properder, het was dus lichtjes wennen toen we dit album voor het eerst beluisterden. Na een aantal keren kunnen we echter concluderen dat Sultana ook in studiovorm werkt. Weetje: elk instrument speelde ze zelf in, en ze komt op een totaal van vijftien. Petje af.

‘Seed’ is een albumopener met bescheiden instrumentatie en een stem die meteen naar de keel grijpt – op een relatief eenvoudige manier toont ze meteen wat ze in haar mars heeft. Daarna krijgen we het bekende ‘Big smoke’, met een livereputatie om u tegen ze zeggen. Typerend hier was het beatboxen, dat in studioversie meer naar de achtergrond verdwijnt om een ondersteunend element te worden. Je voelt meteen dat deze variant gekuister is, en daarom homogener klinkt dan wat we gewend zijn. De grote verrassing komt bij de explosieve gitaarsolo waarvan je mond openvalt. Het is een effect waar Tash Sultana graag mee speelt, bijvoorbeeld bij ‘Cigarettes’ zwijmel je eerst weg door haar zoete stem die opvallend zachter is. Je drijft alsmaar verder weg op de leuke gitaarriffs en laidback drums om op het einde opnieuw wakker geschud te worden door een hoogtepunt dat je van je sokken blaast, puur door het tempo van Tash’ gitaarspel. Hoe ze omspringt met haar muziek is om jaloers op te zijn.

‘Flow state’ kent in zijn geheel tamelijk wat rust. ‘Mellow marmelade’ en ‘Harvest love’ vloeien zo vlot over in elkaar dat ze wel één lied lijken. Die laatste krijgt van alle ‘ballades’ onze favorietenstempel. Al is het omdat Tash’ ‘oooh oooh’ je kippenvel doet krijgen. Je ervaart de oprechtheid van haar gevoelens die je lichaam zo binnendringen, dit allemaal begeleid met een simpele instrumentatie. Zo bewijst Sultana alweer dat ze ondanks haar muzikale genialiteit rust kan vinden in eenvoud en niet altijd indruk hoeft te maken met allerlei tierlantijntjes

Het al gereleasete ‘Murder to the mind’ is het enige nummer van de plaat dat écht blijft hangen, wij vragen ons af wat ze uitsteken bij onze radiostations. Dit had dé perfecte zomerhit kunnen zijn, al zijn dat nu wel vijgen na Pasen. Onze tip, zet deze single alvast klaar voor de nazomerdagen, je zal het jezelf niet beklagen. Blaasinstrumenten, synths, een indrukwekkende gitaarsolo, alles is in perfecte harmonie en zit in een zodanig opzwepend ritme dat het een week later nog in je gehoorgangen kleeft. Het feit dat er verder zo weinig van het album blijft hangen, vinden wij niet zorgwekkend. Tash Sultana doet duidelijk haar ding, haar muziek is toegankelijk maar daarom niet per se makkelijk. Het is een interessant spanningsveld, zoals wanneer in ‘Mystik’ op het einde een heel funky dansbaar stuk met saxofoon, sexy basgitaarriff incluis bijkomt. Elk zonnig terras zou dit in hun Spotifyplaylist moeten downloaden.

Het magnum opus van ‘Flow state’ is het negen minuten durende ‘Blackbird’. Het nummer bestaat uit verschillende onderdelen en heeft een nostalgisch karakter. Het bouwt op als een cavalerie en wanneer die op gang is getrokken krijg je zin in het leven, om op avontuur en ontdekking te gaan. De ideale soundtrack voor jouw volgende roadtrip dus. Hoe verder het vordert, hoe intenser het allemaal wordt, en voor je het weet staan al je haren recht en je tepels stijf. Je bent klaargestoomd om alleen de prachtige wereld te ontdekken.

Hoewel we vaak met onze mond vol tanden luisterden, waren we toch niet volledig verkocht. Haar persona en gekende livereputatie spelen sowieso mee in onze eerste beoordeling. Als we van hieruit dan de vergelijking maken, valt het op dat er minder pit in ‘Flow state’ te vinden is dan wat we van haar gewend zijn. Bovendien duurt dit debuut maar liefst een uur en twee minuten, wat net te lang is. Desalniettemin blaast Tash Sultana ons omver met haar stem die snijdt en zalft, en de virtuositeit waarmee ze vijftien instrumenten inspeelde. Als Prince nog leefde, zou hij gegarandeerd samen met haar de studio induiken.

Tash Sultana treedt op in het Sportpaleis op 26 juni 2019.