De bard met de baard is terug! Althans dat dachten we toen we hoorden dat Josh T. Pearson na zeven lange jaren met een nieuw album naar buiten komt. Er schiet immers weinig over van de langbaardige, van wapperende haren voorziene country gentleman. ‘The straight hits!’ is een collectie nummers zonder omwegen geworden: “They all had to be direct hits although I don’t know if I got the ‘hits’ part right, but I did think it was funny calling it a ‘hits’ record after releasing only one solo album after a lifetime of playing music.”  Om volledig te breken met zijn broos, eenzaam en donkerzwart getinte imago ten tijde van ‘Last of the country gentlemen’, mat hij zich een nieuwe look aan. Weg baard, weg haardos, welkom wit strak pak en een album met een roze hoes. Toegegeven: de man weet zijn product in de markt te zetten.

Toepasselijke titel, dat alleszins. ‘A love song (set me straight)’ is met een kleine zeven minuten het langste nummer, daar waar er op zijn vorige plaat vier van de zeven nummers met gemak meer dan tien minuten in beslag namen. Wie met heimwee terugdenkt aan de met smart ingesmeerde tragische melodieën is er een beetje aan voor de moeite. De kwelling is nog regelmatig terug te vinden, al zit die nu verpakt in een doos met meer toeters en bellen.

De aanvang van de plaat is uiterst opgewekt en dat heeft niet alleen met Josh zelf te maken. Pearson verlaat het pad der zelfkastijding en ruilt zijn akoestische gitaar in voor een levendige band (inclusief Andy Young, drummer van Lift To Experience). Opener ‘Straight to the top’ doet wat het belooft en schiet met het nodige kruit uit de startblokken. Geworteld in country en ietwat romantische rock-‘n’-roll wekt  ‘Straight at me’ daarna de nodige goesting naar meer op. De melancholische stem van Pearson blijft weliswaar als een bijna onzichtbare mist over het nummer hangen. Mocht Sun Kil Moon een kind met Eels krijgen, zou dit één van de mogelijke uitkomsten kunnen zijn. We hadden bij voorbaat dan ook niet gedacht dat ons hoofd overladen zou worden met gelukkige gedachten tijdens het beluisteren van een nieuwe Josh T. Pearson plaat, en ondertussen trekken we zelf onze dansschoenen aan.

Een echte overrompeling wordt het helaas nooit. Josh kan namelijk niet verloochenen dat de gesel een essentieel onderdeel van zijn bestaan blijft. De blues en trage country halen er het tempo en de vibe soms uit zonder de intense beklijving die we van hem gewoon zijn terug te geven. Hoe straight zijn hits ook mogen zijn, het dwalend licht leidt ons nog vaak langs zielenknijpende wegen. Met dat verschil dat ons tedere hartepijn en geen psychologisch inferno wordt voorgeschoteld. Wat wij persoonlijk toch wel jammer vinden. Het mag, en misschien moet het wel, een beetje alles of niets zijn, de euforie nabij of diep weggezonken in de hel van ons psychisch bestaan. ‘The straight hits!’ is een intense middenweg geworden maar fileert te weinig onze psyche om de erfenis van ‘Last of the country gentlemen’ te kunnen dragen.

Wie wil weten of Josh T. Pearson het geheel live nog wat beter kan afkruiden, kan op 26 april terecht in de Botanique. Meer info en tickets kan je hier verkrijgen