Winther – Winther: vergelijkingen helemaal niet nodig

door Yanni Ratajczyk

In Antwerpen en omstreken hoorden we het afgelopen jaar over een beloftevolle groep, Winther is de naam. Na hun live-reputatie in de thuisstreek brengt de band ‘Winther’ als debuut uit. Wie naar de namen van de groepsleden kijkt, ziet dat het op papier alvast gaat over een boeiende mix van muzikanten. Zanger Wolfram Ghesquière omringt zich onder meer met Frederik Meulyzer (Intangible States/Tom Tiest/Jan Fabre) en Bram Weijters (Dez Mona). Bovendien werden de jongens in de opnamestudio vergezeld door ander mooi volk zoals Buni Lenski.

Wanneer opener ‘Widow’s Town’ weerklinkt, is het eerste waaraan we moeten denken Tom Barman. Dit had zo een B-kantje van ‘Hotellounge’ kunnen zijn, met een sfeer die iets meer jazzy is. Hierbij moet je niet denken dat Winther copycats zijn, want dat zijn ze absoluut niet. Na het iets snedigere ‘Lost At Sea’ zijn we ervan overtuigd dat Winther een eigen, herkenbare sound heeft. Het lied wordt ondersteund door gitaar en een mooie vioollijn, waarna het omhoog wordt getild door het prachtige stemgeluid van Ghesquière.

Meteen erna krijgen we ‘A Shelter’, een akoestische gitaar en de stem van de zanger blijken voldoende te zijn om ons te ontroeren. Winther mag dit altijd komen spelen in onze slaapkamer, om ons heerlijk in slaap te wiegen. ‘Annie’ zit dan weer vol levenslust en passie, wie even niet oplettend zou zijn geweest tijdens vorige nummers wordt hierbij ongetwijfeld wakker geschud. De single ‘Leave Me At Dawn’ reikt ons een gevoel van weemoed aan dat een paar keer terug komt tijdens het album.

Winther wil duidelijk een verhaal vertellen met hun muziek. Dit wordt mooi uitgewerkt en dus staan er wel wat behoorlijk lange songs op de plaat, wat soms een riskante onderneming is. Maar ‘Me & The Kids’ en ‘Where Are We Going’ halen bijna negen minuten zonder dat we ook maar één keer moeten geeuwen. Rock, blues en jazz, twijfel, verdriet en wanhoop, Winther jongleert met allerlei invloeden en emoties, zonder daarbij de rode draad uit het oog te verliezen. Wat ons betreft is dit één van dé debuutplaten van het jaar.

Hou deze groep in het oog, binnenkort kent iedereen het mooie geluid van Ghesquière en Co. en kan je niet meer opscheppen met een opmerkelijke vondst. Excuseer ons nog voor die vergelijking in het begin, want die hebben ze helemaal niet nodig.

Winther website

Album verdeeld door Petrol Music / EMI