In de wiskunde is een asymptoot een waarde waar de grafiek naar streeft, maar het is een limiet die nooit bereikt wordt. Net dat is wat Yves Tumor doet op zijn nieuwste ep ‘The asymptotical world’.  De artiest reikt naar door ons bekende genres, zonder deze ooit volledig te bereiken. Net als het begint te lijken dat de muziek in een genre kan geplaatst worden, keert Yves Tumor hun kar en weet die een waar mysterie achter te laten. Als in openingstrack ‘Jackie’, een nummer over onbereikte liefde, eindelijk een genre kan worden teruggevonden (80s rock die zelfs Prince zou kunnen hebben uitgebracht), neemt het nummer een bocht naar de shoegazesfeer van bands als My Bloody Valentine.

Zo lijkt ‘Secrecy is incredibly important to the both of them’ zelfs naar post-punk te gaan. “We can go wherever/I don’t have a favorite spot/I just wanna look you in the eye”, zingt de muzikant. Precies op het moment dat het nummer de asymptoot van romantiek schijnt te bereiken, keert de zanger zijn kar: “How can I miss you/If you won’t go away?”. 

Hoogtepunt van de ep is ‘Tuck’, een samenwerking met industrial noise duo NAKED. “I feel myself/Growing big and hard inside you.”, zingt Agnes Gryczkowska. Aangezien dit zowat de enige plaats in de ep is waar de vocals over de instrumenten en beats stijgen, klinkt dit als een profetische waarschuwing. Het werkt zeer angstaanjagend, maar net als de limiet schijnt bereikt te worden, brengt een elektrische gitaar redding.

Yves Tumor slaagt er voortdurend in iedereen op het verkeerde pad te brengen. Doordat de asymptoten nooit bereikt worden is het soms zelfs heerlijk ongemakkelijk. Dat die dit kan doen op een werk van zes nummers, wijst op een enorm meesterschap. Het werk voelt hier en daar zelfs aan als een volwaardig album. Misschien is dat nog wel het meest geniale: ‘The asymptotical world’ bereikt asymptotisch de volwaardigheid van een hele langspeler.