Het beste van 2017 volgens Frederik

door Frederik Jacobs

We geven ook dit jaar weer onze redacteurs carte blanche om terug te blikken op het voorbije (muzikale) jaar. Hieronder vind je het jaaroverzicht van Frederik.

Ik zou hier een mooie, actualiteitsgerelateerde intro kunnen schrijven over hoe kut 2017 was – oh nee, Trump! Bart De Pauw! Arcade Fire! Aangezien jullie strot de voorbije weken wellicht al volgepropt is met zulke donkere woorden, hou ik het graag simpel. Voor mij was 2017 het jaar waarin ik mezelf Spotify Premium aanschafte (en daardoor helaas minder cd’s gaan kopen ben) en een treinabonnement naar Brussel kocht (gratis vervoer naar concerten). Die kleine veranderingen hebben mijn muzikale belevingen nog wat bijgeschaafd en de drempel om nieuwe dingen te ontdekken verlaagd. Tof he.

Oh ja, ik ben gegarandeerd dingen vergeten vermelden in de lijstjes hieronder.

Beste albums

15. Spencer Radcliffe – Enjoy the Great Outdoors

Trage, maar oergezellige groeiplaat waarop nonchalance en hartstocht hand in hand gaan. Denk aan de oude dEUS of Bright Eyes, maar dan nog net dat tikkeltje rokeriger.

14. The Drums – Abysmal Thoughts

Nooit gedacht dat ik The Drums ooit nog zou ophemelen – laat staan in een eindejaarslijstje. Überjerk Jonathan Pierce houdt zichzelf op ‘Abysmal thoughts’ een gitzwarte spiegel voor nadat hij ondertussen door zijn hele band verlaten is. De excuses die voortkomen uit deze zelfreflectie zijn gericht aan de mensen die hij liefheeft, en klinken zo verdomd oprecht.

13. Kendrick Lamar – DAMN.

Welke lovende woorden kan ik nog schrijven over ‘DAMN.’ zonder plagiaat te plegen ? Geen enkele vrees ik, en dat zegt genoeg.

12. Björk – Utopia

Hoera, Björk kan weer vrolijk zijn! Als vervolg op het donkere – maar o zo goede – ‘Vulnicura’ uit 2015 serveert de IJslandse popprinses ons met opgeheven hoofd ‘Utopia’, een feeërieke plaat die even melancholisch als hoopvol klinkt. Achter de knoppen voorziet Arca bovendien dat extra snuifje elektronische genialiteit. Ga niet op zoek naar songstructuren, maar laat je met de ogen toe overweldigen door de pure schoonheid, de hogere magie die Björk alweer op zo’n oprechte manier tevoorschijn tovert.

11. Emptyset – Borders

Lang geleden dat een album zo meditatief heeft gewerkt voor mij. Zware dag gehad? Levensmoe? Leg je neer op bed, sluit je ogen en voél deze plaat. In het beste geval dommel je zachtjes in. Het moment waarop je zweeft tussen aanwezig en afwezig terwijl Emptysets bezwerende muziek zich heer en meester maakt over je lichaam, is een van de beste dingen die je gaat meemaken.

10. LCD Soundsystem – American Dream

Eerlijk gezegd stond ik niet meteen te springen toen LcD Soundsystem een comeback aankondigde. Ik heb het altijd een leuke band gevonden, maar nooit iets speciaals mee gehad. Tot nu. Wat een geweldig idee was het van James Murphy om ‘American dream’ van een driedubbele laag eightiesverf te voorzien. Wat een plaat.

9. King Krule – The OOZ

Een van de moeilijkste dingen in het leven, is het opvullen van de leegte die bij ieder diep vanbinnen huist. ‘The OOZ’ scheurt ongegeneerd de onderbuik open om die leegte bloot te leggen en haar te confronteren met de wonden die ze slaat. Liefst zou je haar een paar rake klappen geven, maar lukraak in het ijle slaan lost meestal niets op. Hoe verder ‘The OOZ’ vordert, hoe meer de confrontatie met je leegte gaat lijken op een romantisch diner bij kaarslicht. Wat begint als een voorzichtige omarming, eindigt in een verwarrende hartstocht. De volgende ochtend word je wakker met een zware kater en veel spijt. En de leegte? Die gniffelt weer als vanouds ergens tussen je ingewanden.

8. Slowdive – Slowdive

Eigenlijk zou deze plaat hier niet mogen staan. Er staan slechts 8 nummers op. Afsluiters ‘Go get it’ en ‘Falling ashes’ zijn erg matige songs. Singles ‘Sugar for the pill’ en vooral ‘Star roving’ ben ik kotsbeu gehoord. De vier overige nummers zijn dan weer adembenemend. Maar echt, adembenemend. Dat is echter niet genoeg om van een ‘heel goede plaat’ te kunnen spreken. En toch staat het vierde album van Slowdive op nummer acht in mijn eindejaarslijstje. Ik heb er echt geen verklaring voor.

7. Kedr Livanskiy – Ariadna

Vanuit Rusland doet Yana Kedrina een rustgevende oostenwind waaien hier in het westen. ‘Ariadna’ is de perfecte plaat om de drukte om je heen even van je af te schudden en je te wanen in een verre oase waar je je geen zorgen hoeft te maken om persoonlijk bezit.

6. Thundercat – Drunk

Na mee te werken aan onder meer Kendricks ‘To pimp a butterfly’ en Kamasi’s ‘The epic’, heeft Stephen Bruner aka Thundercat nu eindelijk zelf een plaat die in dat rijtje van hedendaagse meesterwerken thuishoort. ‘Drunk’ is een geweldige sfeerplaat die geen enkel genre schuwt en uitblinkt in geniale baslijnen.

5. Blanck Mass – World Eater

Blanck Mass’ derde album is niet voor gevoelige zielen. Het klinkt als een lange paniekaanval vol paranoia en adrenaline, bol van de grootheidswaanzin en toch op het randje van de afgrond. Benjamin John Power (bekend van Fuck Buttons) bewijst op zijn meest experimentele plaat tot nu toe dat bombast ook intelligent en meeslepend kan zijn. En hoe.

4. Mount Eerie – A Crow Looked at Me

Nja, hier zijn niet echt woorden voor. Pijnlijkste plaat sinds ‘The lioness’ van Songs:Ohia.

3. Xiu Xiu – Forget

Xiu Xiu klinkt opvallend poppy op ‘Forget’, en dat pakt verdomd goed uit. De genialiteit, dreiging en intensiteit blijven overeind, maar worden vergezeld door een funky baslijn (‘Wondering’) , surfrockriffje (‘Get up’) of een ander nieuw snufje uit het creatieve brein van muzikaal genie Jamie Stewart. Uiteraard vergeet hij ook deze keer niet om je hart in stukken te scheuren (‘At last, at last’, ‘Petite’). Wat een artiest, echt niet normaal.

2. Protomartyr – Relatives in Descent

Dreigend. Eigenzinnig. Nonchalant. Protomartyr bezit zowat alles wat een postpunkband nodig heeft. Die eigenzinnigheid is op nieuwste worp ‘Relatives in descent’ bovendien nog meer aanwezig dan op zijn uitstekende voorganger ‘The agent intellect’. De songs zijn losser, er wordt wat meer buiten de lijntjes gekleurd en tempo- en volumewisselingen duiken vanuit het niets op. Zanger Joe Casey spuwt zijn frustraties uit, maar laat de deur op een kier staan voor een melancholische bries – die zich vaak vertaalt in het buiten de parlando treden. En verdomme, wat een wereldnummer is afsluiter ‘Half sister’.

1. Arca – Arca

Hoe kan het dat Alejandro Ghersi zijn fantastische stem nu pas ontdekt? De manier waarop hij tijdens ‘Piel’ zijn derde plaat opent, is adembenemend. De zanglijnen zijn het hele album lang perfect afgestemd op de elektronische genialiteit die we reeds van hem gewoon waren, om zo stuk voor stuk 13 kunstwerken af te leveren. Perfect geproducet, maar immer subtiel, hyperintelligent en verrassend. Arca kruipt onder je huid zoals nooit tevoren op dit unieke, magnifieke hors-d’oeuvre.

Eervolle vermeldingen/te weinig geluisterd:

The Horrors – V
Idles – Brutalism
Vince Staples – Big Fish Theory
Perfume Genius – No Shape
Tom Rogerson & Brian Eno – Finding Shore
Yung Lean – Stranger
Girls in Hawaii – Nocturne
Jlin – Black Origami
Gnod – Just Say No to the Psycho Right-Wing Capitalist Fascist Industrial Death Machine
Joey Agresta – Let’s not talk about Music

Beste songs

Joey Agresta – Win song for Bernie (Helaas, de democratische partij stak er een stokje voor)


Benjamin Clementine – One Awkward Fish (Avant-garde anno 2017)


LCD Soundsystem – American Dream (Heerlijk dromerige wals met een goed gevonden illusie als titel)


Kal Marks – Adventure (Intense, door merg en been snijdende voorbode van nieuwe plaat in 2018)


Joey Agresta – I feel like shit and I want to die (Been there)


Miley Cyrus – Malibu (ja)


Slowdive – Everyone knows (fuck ‘Star roving’)

Vince Staples – Yeah Right (bojerajerajera)

Young Fathers – Only God knows (wat een anthem)

Perfume Genius – Slip away (frêle bombast leek een mythe, tot nu)

Protomartyr – Half sister (oooooh boi)

En verder:

The Horrors – Something to remember me by
WWWater – alles
Warhaus – Love’s a stranger
Sufjan ea. – Mercury
Mount Eerie – Real Death
Xiu Xiu – Queen of the losers
Björk – Saint
Slowdive – Slomo, No longer making time, Don’t know why

Beste concerten 

1. Xiu Xiu (STUK)
2. Ho99o9 (Botanique)
3. The Horrors (Depot)
4. Car Seat Headrest (Botanique)
5. Slowdive (Botanique)
6. Pinegrove (Botanique)
7. WWWater (STUK, Dour, Horst)
8. Thurston Moore Band (Les Ateliers claus)
9. Flaming Lips (Roma)
10. Nick Cave (Sportpaleis)
11. Mount Eerie (Les Brigittines)
12. Gnod (In Utero Festival)

Tegenvallend / overrated
Fleet Foxes (AB)
Father John Misty (AB)
Star Roving
No one knows me like the piano
De comeback van Ride
Everything now
Theo Francken
VRWRK
Le Fidèle
Solange en Earl op Dour