Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebook-feeds en Soundcloud-profielen hebben wij de nieuwe albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.
Op het derde studioalbum van de charismatische Amerikaanse Akua Naru brengt ze maatschappelijk bewustzijn met een extra scheut vreugde. Het materiaal van deze plaat is alweer simultaan rustinducerend en dansbaar. Dankzij haar frequente aanwezigheid in Belgische venues zal je waarschijnlijk niet al te lang meer moeten wachten of ook dit zich vertaald in furieuze liveshows. (Michelle)
De jongens van Blossoms werden al opgehemeld voor hun debuut door The Stone Roses (waar ze overigens ook al shows voor openden). Noel en Liam Gallagher en Arctic Monkeys worden bij de ‘moeilijke tweede’ aangehaald als voornaamste inspiratiebronnen. Innemende gitaarlijnen en bitterzoete teksten zijn de grootste sterktes van deze Britse muurbloempjes. (Michelle)
Met zijn vijftien jaar en acht albums maakt God Is An Astronaut intussen deel uit van het meubilair in het postrock-wereldje. Het was vooral met het fenomenale ‘All is violent, all is bright’ dat het Ierse triumviraat zich in 2005 op de kaart zette. Sinds ‘Helios/Erebus’ uit 2015 kregen broers en stichtende leden Niels en Torsten Kinsella het tragische overlijden van hun zevenjarige neefje te verwerken. Nieuwe plaat ‘Epitaph’ is de reflectie daarover, en zou God Is An Astronauts meest persoonlijke album tot nog toe worden. (Stan)
Liz Harris’ opvolger van ‘Ruins’ beloofde met de vooruitgestuurde singles een van de meest efficiënte tearjerkers van het jaar te worden. De bijna onbereikbare tristesse van Harris’ stem gaat gehuld in wondermooie, ambient aandoende pianosongs. We dagen je uit om het 21 minuten lang droog te houden. (Michelle)
Heimwee is de paarse draad doorheen het derde album van Half Waif (foto). Ze bezingt het met haar prachtige stem en begeleid door zichzelf op piano en spaarzame synthesizers. Een knappe oefening in beheerst minimalisme. (Mattias)
Janelle Monáe – Dirty computer
Blijkbaar leven we nog altijd in tijden waar de geaardheid van een artiest groter nieuws is dan het uitbrengen van een nieuwe plaat. Afgelopen week stond haar derde album, dat ironisch genoeg bol staat van de maatschappijkritiek, in de schaduw van dat nieuws. De nogal bruuske omkeer van 180° (of was het 360° Tim?) richting pop is de meest steriele vorm van Monáe tot nog toe. (Michelle)
Okkervil River – In the rainbow rain
Okkervil River bestaat in 2018 twintig jaar. De naam althans, want op laatste plaat ‘Away’ schoot enkel nog frontman en songsmid Will Sheff over als origineel lid ? het openingsnummer van die plaat was toepasselijk ‘Okkervil River R.I.P.’. Bij het jubileum hoort ook een nieuwe plaat, en ‘In the rainbow rain’ mag delen in de feestvreugde: Sheff omschreef de plaat alvast als “the most fun Okkervil River record ever”. (Stan)
Met twee jaar vertraging krijgen we dan toch een nieuw album van de Amerikaanse band rond kleurrijke frontvrouw Sadie Dupuis. Daarop klinkt de band toegankelijker dan ooit, al zijn er nog voldoende uitbarstingen en uithalen die zo kenmerkend zijn voor de stuiterende indierockers.
Acteur, schrijver, model, producer: waar George Lewis Jr. alias Twin Shadow de voorbije jaren ook nog eens de tijd vond om als zanger drie uitstekende platen op de wereld te zetten blijft ons een raadsel. Z?n vierde arriveert dit weekend, en heet ‘Caer’. Vooruitgestuurde singles ‘Brace’, ‘Little woman’ en ‘Saturdays’ (met HAIM!) deden weer het beste vermoeden. (Stan)