Bij onze vorige plons moesten we het hier al vol leuteren over komkommertijd, en nu leken we het ook zonder noemenswaardig onderwerp te moeten stellen. Daarom belden we wat Zweedse vrienden met de vraag om A$AP Rocky lastig te vallen op zijn tour, en kijk nu, heisa en commotie is ons deel. We hadden er echter niet op gerekend dat die rare Zweden hem meteen wekenlang in voorhechtenis zouden houden en blijven nu beteuterd achter met ons ticketje Dour. Het ziet er niet naar uit dat het Zweedse gerecht sneller werkt dan het onze, en dus wordt het uitkijken naar een vervanger als headliner op zondag. Snif. Gelukkig waren er ook hartverwarmende plonzen van de voorbije twee weken die we verzamelden met de hulp van Bert, Free en Zeno. Onderaan vind je een handige spotifyplaylist met de plonsjes van het afgelopen jaar.
Wavey Vayn – Midnight sadness
Rap van eigen bodem! Wie na Couleur Café en Zwangere Guy zijn doortocht op Rock Werchter nog niet overtuigd is van de ondertussen immense voedingsbodem in ons landje, zal het nooit worden. Tenzij de persoon in kwestie wanhopig wacht op iemand die met de OVO sound van Drake aan de slag gaat. In dat geval, wacht niet meer! Wavey Vayn heet uw nieuwe held en zijn croonende raps gaan allerminst in de koude kleren zitten. Meeslepende teksten, die typische lome Torontosound die The Weeknd en Drake naar de top van de hitlijsten stuwden, het zit er allemaal in. ‘Midnight sadness’ is een sterke staalkaart van zijn kunnen en doet smaken naar meer. Ook daar geen nood, want de gelijknamige EP staat evenzeer te wachten op je op Spotify. (Bert)
Adriatique – Craft
Afgelopen weekend bracht Adriatique zijn gerijpte mix van zwoele techno en stevige house richting Paradise City, en daarbij hadden ze hun nieuwe ep ‘X’ onder de arm. ‘Craft’ is het meest potige nummer daarop, met zijn mineur start en pompende kick, maar zoals elke nummer van Adriatique kabbelt het heerlijk melodisch door zijn speeltijd zonder een stevige drop te vergeten. (Zeno)
Rosalia – Dio$ no$ libre del dinero
Wie stopt Rosalía in haar onnavolgbare reeks singles? In maart was er Con Altura dat intussen de term wereldhit waardig is en de Spaanse taal opnieuw op de wereldkaart lijkt te zetten. Twee maanden later ging de Catalaanse met ‘Aute Cuture’ verder op dan elan met meer reggaeton en r&b-invloeden, verder weg van haar Flamenco-handelsmerk. Op Fucking Money Man – de verzamelnaam voor de twee nummers ‘Milionària’ en ‘Dio$ no$ libre del dinero’ – horen we Rosalía Vila Tobella voor het eerst in het Catalaans en krijgen we toch opnieuw meer postmoderne en trap flamenco te horen. Na de twee smash-singles voelt ‘Fucking money man’ zowel esthetisch als inhoudelijk als een welkome verademing. Na haar passage op Down The Rabbit Hole zijn we het nu wel heel zeker: een nieuwe wereldster is opgestaan. (Free)
Clark – Cannibal homecoming
Niet Anne of Dave, maar simpelweg Clark, een van de ouderdomsdekens op het Warp label brengt binnenkort zijn nieuwe album ‘Kiri variations’ uit. Zijn fans vroeg hij al om te luisteren naar de nummers alsof het kortverhalen van Roald Dahl betreft: “bitter-sweet tales with hooks and teeth and unexpected macabre twists”. ‘Cannibal homecoming’ bevestigt indrukwekkend, inclusief macaber ruisende twists en bitterzoete vocale harmonieën. (Zeno)
Dinner – Equilibrium
Dinner kennen we vooral van zijn 80’s synth pop en discosound, maar misschien nog in het bijzonder van zijn ludieke, excentrieke live shows. Maar ook een actieveling als Anders Rhedin – zijn Deense naam – heeft anno 2019 nood aan relaxatie en meditatie. Op zijn nieuwste worp Kyoto Window krijgen we dan ook een onverwachte, vredige en bedeesde kant van Rhedin te horen. De Kaitlyn Aurelia Smith-invloeden zijn nooit ver weg, zo had deze ‘Equilibrium’ evengoed op Smiths EARS kunnen staan. Toeval of geen toeval? Ook zij bracht dit jaar met ‘Tides: music for meditation and yoga’ al een album uit voor de geestelijke en lichamelijke gezondheid. (Free)
Thom Yorke – Dawn chorus
We kunnen hier pagina’s vullen met onze liefde voor Thom Yorke en elk van zijn projecten, maar we gaan jullie voor een keer met rust laten, een recente enquête toonde immers aan dat blijven leuteren over Radiohead zorgt voor minder tijd om effectief te luísteren. Als notoire Boards of Canada fan weet, kent Thom Yorke ongetwijfeld het prachtige ‘Dawn chorus’ van de Canadezen, en ook al ligt zijn ‘Dawn chorus’ daar mijlenver vandaan, toch is de inspiratie duidelijk. Stapelende synths, monotoon gebrabbel – géén hoog geneuzel! – en tsjilpende keys om het geheel plots af te sluiten, het is een langzame trip waar je niet van op afstand naar moet kijken, maar een badje in dient te pakken. (Zeno)
Connan Mockasin & Andres VanWyngaarden – Surf or not
Ach, de eeuwige tweestrijd in het humane brein, de immer wederkerende ‘should I stay or should I go’, ‘to be or not to be’ of ‘préparé of kip curry’, die belangrijke levensvragen spoken zelfs rond in Connan Mockasins geniale hoofd. Voor de soundtrack van film ‘Self discovery for social survival’ vroeg hij zich af of hij wou surfen of niet, en het resultaat was een korte, maar oh zo zoete gitaarexcursie over golvende pianoakkoorden. (Zeno)
Dinamarca x Coucou Chloe – Campana
Een samenwerking dussen Dinamarca en Coucou Chloe. Ik kan mezelf voor de kop slaan dat ik dat zelf nog niet uitgevonden had. De instrumentale versie van Campana kennen we al even van Dinamarca’s ep ‘Sol de mi vida’ (2018). Met Coucou Chloe’s stem over de ijzige sounds en opzwepende beats gedrapeerd, krijgen we een zo mogelijk nog geilere versie van het nummer te horen. En er is meer goed nieuws op komst: de volledige ep wordt binnenkort opnieuw uitgegeven en voorzien van vocals van Talisto, La Favi, Ms Nina, Yayoyanoh, Eartheater and Pierre Kwenders. (Free)