Header image

Plonsjes: deze 13 nummers hebben wij op repeat staan

door Michelle Geerardyn

Er komt gigantisch veel muziek uit waarmee je gemakkelijk het wereldrecord gezamenlijk schouders ophalen zou mee kunnen verbreken. Hier brengen we de muziek samen die allerlei enthousiastere reacties teweegbracht. Nu het vast staat dat we voor onze muzikale cravings nog een heel eind aangewezen zijn op eenzame koptelefoonmomenten, strooien we hier graag extra hartjes over de artiesten die ons zoet houden. Deze week verzamelden Yannick, Tobias, Eva G., Eva S., Daan, Frederik L. en Michelle hun favorieten voor je. Onderaan vind je een playlist met alle plonsjes van dit jaar in.

Fiona Apple – Ladies

Haar management wilde de release van ‘Fetch the bolt cutters’ verschuiven naar oktober. Ik dank elke bovenaardse goddelijkheid die Fiona Apple voorzien heeft van het haar op haar tanden om daar tegenin te gaan. Het is nu al ondenkbaar dat de quarantaine iets was geweest dat we zonder deze plaat hadden moeten doorstaan. Hier had even goed ‘Under the table’ kunnen staan maar voor een plaat die ze zelf omschrijft als “this album is a lot of not letting men pit us against each other or keep us separate from each other so they can control the message”, is het toch het innemende ‘Ladies’ geworden. (Michelle)

Yung Lean – Violence

Een release date voor ‘Starz’ hebben we nog niet, maar met ‘Violence’ krijgen we alvast weer een garantie dat het de moeite zal worden. Op deze nieuwe single laat Yung Lean zich van zijn kilste kant horen over een aardedonkere beat, waarna we nog een voorsmaakje krijgen van het emotionele ‘Pikachu’. De (post-)ironische sadboys-periode lijkt voorbij, en ‘Starz’ wordt een nieuwe stap richting volwassenheid voor de Zweed. (Tobias)

girl in red  – midnight love 

De single ‘midnight love’ doet watertanden naar het eerste album van de Noorweegse twintiger die uitkomt in het najaar. Het is een anthem voor iedereen die zilver krijgt in de liefde. Heerlijke synths en Ringheims dromerige stem bouwen op naar een dronken melancholische sfeer. (Eva G)

Jamie xx – Idontknow

Wie gedacht had dat met dit mooi weer Jamie xx na een zo’n lange periode zou terug keren met een zomers deep en garage house-nummer, heeft verkeerd gedacht. Smith lijkt duidelijk ook het nachtleven te missen en haalt daarvoor enkele zeer psychedelisch aanvoelende breakbeats naar boven. Repetitief malende beats op z’n best. (Yannick)

Hodge – Shadows in blue

De Bristol-scene is booming, en één van de “kernartiesten”, Hodge, brengt na een hele rist ep’s en singles eindelijk zijn debuutalbum uit. Naast Forest Swords-achtige dub (‘Sol’) of meer four-to-the-floor bass (‘Cutie’), is titeltrack ‘Shadows in blue’ een van de vele pareltjes op het album. Met behulp van microsamples en een weemoedige saxofoon, bouwt Hodge een heel organisch aanvoelend nummer op, dat initieel sterke overeenkomsten heeft met het oeuvre van Four Tet, maar naar het einde toe ook wat aanvoelt als Bwana’s remixalbum van de Akira soundtrack. (Daan)

Playboi Carti – @ MEH

Geruchten over Carti’s nieuwe album ‘Whole lotta red’ doen op het internet nu al meer dan een jaar de ronde, maar nu lijkt de opvolger van ‘Die lit’ er toch eindelijk echt aan te gaan komen. ‘@ MEH’ belooft alvast een kleurrijker, minder minimalistisch geluid. Echt erg vinden we dat niet, want Carti’s gebruik van z’n babystem in combinatie met deze melodische beat werkt enorm verslavend. (Tobias)

Amnesia Scanner – AS going

Met z’n debuut ‘Another life’ wist Amnesia Scanner twee jaar geleden hoge ogen te gooien, later dit jaar zullen ze die krachttoer nog eens proberen overdoen. Op ‘AS going’ horen we alvast dat de methodes nog niet zozeer veranderd zijn. Het is weer een desoriënterende track vol vervormde vocals en bizarre soundscapes geworden, zoals niemand anders ze momenteel kan maken. (Tobias)

Faye Webster – In a good way

Wie hartkloppingen wil bestrijden zonder middelen waar je een voorschrift voor nodig hebt, kan bij Faye Webster terecht. (Michelle)

Florence + The Machine – Light of love 

In de week waarin bekend werd gemaakt dat we nu wel echt een kruis kunnen maken over de festivalzomer, kan het hart van iedere muziekliefhebber wat balsem gebruiken. Met krachtige ballades als ‘Light of love’ is Florence + The Machine onze leverancier bij uitstek. Dit liedje kwam uiteindelijk niet terecht op het album ‘High as Hope’, maar dat betekent niet dat het een overschotje is. Laat je zalven door Florence Welch en co. (Eva S.)

Bob Dylan – I contain multitudes

In dit ingetogen nummer waar Dylan zijn stem alleen omlijnd wordt door gitaar en strijkers stroomt er een rivier aan culturele referenties voorbij. Als een schilder voegt hij laag na laag aan betekenis en kleur toe met zorgvuldig gekozen beelden, die elke luisterbeurt meer prijsgeven. Net als in de song wervelen in Dylan velen rond. De dichter, de protestzanger, de “song and dance man”, al die veelkleurige facetten vormen samen deze diamant van een song. (Frederik L.)

Ela Minus – they told us it was hard, but they were wrong. 

De titel leest als een Billie Eilish-nummer, maar Ela Minus schurkt qua sound eerder aan bij de nachtelijke synthpop die de soundtrack van ‘Drive’ zo onweerstaanbaar maakte. De Colombiaanse maakt met deze single een stijlvol debuut op Domino Records, al is er van een album (voorlopig) nog geen sprake. Wanneer die er is hopen we dat we weer door de Brusselse tunnels mogen bollen. De soundtrack is verzekerd. (Anoniempje)

Alice Longyu Gao – Rich bitch juice (Laura Les remix)

‘Rich bitch juice’ klinkt aanvankelijk misschien als een anthem voor de TikTok-generatie, maar de heerlijk productie van Dylan Brady zorgt ervoor dat het nummer ook voor anderen erg genietbaar is. Nu is het nummer door zes verschillende artiesten onder handen genomen, waarbij de Laura Les remix onze favoriet is. De 100 gecs-artieste transformeert het nummer tot een opgefokte stamper die het om 3u ’s nachts goed zou doen in een stinkende Dourtent. (Tobias)

Thaiboy Digital – Yin & yang

Binnen het Drain Gang-collectief is Thaiboy Digital altijd het lid met het meeste swag geweest. Waar de rest van de groep vooral vast blijft houden aan hun melancholische modus operandi, is Thaiboy niet bang om gewoon eens een lekkere turn up track te maken. ‘Yin & yang’ is met zijn krijsende synths en aanstekelijke synths een perfect voorbeeld van hoe atmosferisch en energiek hand in hand kunnen gaan. (Tobias)