Er komt gigantisch veel muziek uit waarmee je gemakkelijk het wereldrecord gezamenlijk schouders ophalen zou mee kunnen verbreken. Hier brengen we de muziek samen die allerlei enthousiastere reacties teweegbracht. Deze week bezorgen Martijn, Mattias, Michelle en Yannick je hun favoriete nieuwe nummers. Onderaan vind je een playlist met alle plonsjes van dit jaar in.
Jehnny Beth – I am
Savages frontvrouw Jehnny Beth opent haar solo debuut onmiddellijk met een arm stevig rond je maag geklemd. De andere grijpt naar je keel, begeleid door een blik die verraadt dat ze niet van plan is om te lossen tot je naar het laatste nummer geworsteld hebt. (Michelle)
Shamir – On my own
Shamir staat op scherp. Nadat hij eerder dit jaar al het album ‘Cataclysm’ uitbracht, kondigde hij eind vorige week al een opvolger aan die later dit jaar verschijnt. Na zijn poppy debuut ‘Ratchet’ gaf hij z’n carrière een drastische koerswijziging door voluit voor een DIY-aanpak te gaan, maar op deze nieuwe single bewijst hij dat hij nog steeds fantastisch catchy popsongs kan schrijven. (Mattias)
La Bruja de Texcoco – Chéni (Miedo)
Als Mexicaanse boter smeert de nieuwe single van Octavia Mendoza Anario en co je oren in. Vol prachtige kleine traditionele prulletjes en hier en daar een zalvend trompetgeschal doet het mijmeren en stiekeme heupbewegingen inzetten. (Yannick)
Jorja Smith – Rose rouge
Bikkelharde coversceptici moeten waarschijnlijk hun hele bestaansreden in vraag stellen na het beluisteren van deze herinterpretatie. De bijzonder elegante invulling van de St Germainhit gaat even vlot binnen als dat allereerste terraspintje. (Michelle)
Palace Winter & Lowly – Top of the hill
Het evenaaroverschrijdende Australisch-Deense verbond Palace Winter krijgt op deze nieuwste single versterking van Soffie Viemose van het Deense Lowly. Meer van dat is vanaf 23 oktober te horen op album ‘…Keep dreaming buddy’. (Mattias)
Demuja – Time for the underground
Ex-drummer en breakdancer Demuja is succesvol aan het producen geslagen en maakt al een eind zijn weg in de house scene. Hij bracht eerder dit jaar al het album ‘Atlantic avenue’ uit en voegde daar vrijdag nog een ep aan toe. Daarop staat dit uiterst zomervriendelijke deuntje. (Michelle)
Bedouine – All my trials
Vorige zomer pakte de Bedouine iedereen in op Leffingeleuren met haar folky rustinducerende geluid. En ze blijft nummers uit haar mouw schudden die een verlengde zijn van haar innemende persoonlijkheid. (Michelle)
Big Red Machine & Michael Stipe – No time for love like now
Michael Stipe heeft sinds het stopzetten van R.E.M. in 2011 vooral een baard laten staan, maar later dit jaar brengt hij een eerste soloplaat uit. Voorlopig klonk dat solowerk weinig uitnodigend, maar deze samenwerking met Big Red Machine (met o.a. Justin Vernon en Aaron Dessner) doet wel verlangen naar meer van die karakteristieke stem. (Mattias)
This Will Destroy You – Rooftop
Het enige wat de nieuwe plaat van This Will Destroy You zal vernietigen is elke vorm van stress die je misschien opgelopen hebt. ‘Rooftop’ bevat bovendien een moedig snuifje hoop. Ideaal voer voor de studerende medemens. (Michelle)
Fontaines D.C. – I don’t belong
In een recent interview beweerde de band al dat ze een andere kant van zichzelf zouden laten zien op hun nieuwe album, en ‘I don’t belong’ geeft bij deze al een kleine inkijk. Het nummer – dat qua sound doet denken aan The Cure en latere Sonic Youth – is een stuk donkerder dan eender welke track op hun debuut ‘Dogrel’ en maakt ons uiterst benieuwd naar de rest van ‘A hero’s death’. (Martijn)
The Clockworks – The future is not what it used to be
Nog meer (uitgeweken) Ierse gitaren bij The Clockworks, de volgende Britse gitaargroep die de draad oppikt die eind vorig decennium werd neergelegd door o.a. Bloc Party, Arctic Monkeys en The Strokes. (Mattias)
The Wytches – Cowboy
Stof je hoed en gespoorde laarzen maar af voor je volgende wandeling met deze als soundtrack. (Mattias)
Park Hiye Jin – How can I
Het klinkt alsof ze nu al een beetje verveeld is door het succes die op haar staat te wachten. Weinigen zouden het haar zo stijlvol nadoen. (Michelle)
Woodkid – Pale yellow
Weinig Franse stemmen die zelfs zonder dik accent zo herkenbaar zijn als die van Woodkid. ‘Pale yellow’ is het tweede voorsmaakje uit een nieuw album dat er later dit jaar zit aan te komen. (Mattias)
Photay – Fanfare for 7.83 Hz
Drummer Evan Shornstein maakte geheel volgens de regels van de zeitgeist een album over de druk die we onszelf opleggen om constant productief te zijn. Of eerder een plaat die helpt om daaraan te ontsnappen. ‘Fanfare for 7.83 Hz’ is een prima poortje dat verwelkomend open staat, weg van alles wat moet. (Michelle)