Er komt gigantisch veel muziek uit waarmee je gemakkelijk het wereldrecord gezamenlijk schouders ophalen zou mee kunnen verbreken. Hier brengen we de muziek samen die allerlei enthousiastere reacties teweegbracht. Deze week bezorgen Jonas, Daan, Michelle en Yannick je hun favoriete nieuwe nummers. Onderaan vind je een playlist met alle plonsjes van dit jaar in.
Kelly Lee Owens – Re-wild
Het kan lastig worden om in 2020 een beter album uit te brengen dan Kelly Lee Owens. Naast nummers die overladen zijn met kenmerkende Kelly-bliepjes, is er ook dit bezwerende stukje elektronica te vinden. Afspraak bij de eindejaarslijst in december. (Michelle)
AceMo & Les Sins – C’mon les’ go
AceMo, de posterboy van de New Yorkse underground technoscene sloeg aan het jammen met Toro y Moi, die voor de gelegenheid zijn Les Sins-alias van onder het stof haalde. ‘C’mon les’ go’ is niet de meest ingewikkelde of gecompliceerde track, maar de kracht van het nummer zit hem in de non-stop groove. De simpele “let’s go” à la Galcher Lustwerk zorgt ervoor dat het geheel geen enkel moment stilvalt. (Daan)
Sevdaliza – Shabrang
De artwork van ‘Shanbrang’, het tweede album van Sevdaliza, laat niet veel plaats voor twijfel. De plaat heeft een onmiskenbare duistere rand en elk nummer bevat een ader die ontzetting aanvoert. Het titelnummer doet dat met een dreigend gitaarriedeltje dat zo uit een verloren, dissonante muziekdoos zou kunnen komen. (Michelle)
Royal Green – Breaking the river
Bryan Devendorf van The National brengt een album uit als Royal Green. ‘Breaking the river’ is een zachtzoet liefdeslied met de kenmerkende ontspannenheid van de man die vergroeid is met zijn zonnebril. De ideale soundtrack voor een dromerige nazomer is aangekomen. (Jonas VDA)
Dylan Henner – Two trains came through the station at once and it felt like a hurricane
Veel ambient kan soms net iets te steriel klinken, maar Dylan Henner trapt niet in deze val. Zijn debuut voor AD 93 (fka Whities) heeft een duidelijk menselijke touch, onder meer dankzij synthlijnen die klinken als een artificieel koor. In ‘Two trains came through the station at once and it felt like a hurricane’ zit ook de juiste dosis variatie. Halverwege komt een nieuw klankenpalet bovendrijven, en een occasionele zachte drum. Door de afwisseling slaagt Henner erin een hele schare aan emoties op te wekken. (Daan)
Oklou – God’s chariots
‘God’s chariot’ is een zacht en hypnotiserend volgend tipje van de sluier die van het aankomende ‘Galore’ geheven wordt. De Franse MaryLou Mayniel brengt daarmee haar eerste album uit op 24 september. De anticipatie na veelbelovende ep’s die pop en electronica intelligent weten te verheven naar een eigen wereld, is groot. (Michelle)
Lotic – Cocky
Iets met unapologetic en – excuse my West-Vlaams – recht in je wezen. (Michelle)
Samia – Triptych
Samia heeft een karrenvracht aan singles uitgebracht in de aanloop van haar ‘The baby’ dat sinds vrijdag uit is. Dat ze ‘Triptych’, drieluik in het Nederlands, als kers op de taart achter de hand had gehouden zal geen toeval zijn. Het nummer bevat haar bijna gebruikelijke poëtische schrijfstijl die ditmaal op een vrij open, introspectieve manier seksualiteit en relaties benaderd in combinatie met fraaie arrangementen. (Yannick)
St. South – Baby
Als er zo van die maandagen zijn waarop sommige dingen zeer welkom zijn, en al zeker als je niet eens wist dat je ze nodig had. Dan is deze cover van Donnie and Joe Emersons ‘Baby’ door je favoriete Australische queer-icoon St. South zo’n ding. Het is nog zachter dan de versie van Ariel Pink (ja dat is mogelijk). (Michelle)
Fenne Lily – Solipsism
“Solipsisme is het geloof of de filosofie dat er maar een enkel bewustzijn bestaat: dat van de waarnemer. Het hele universum en alle andere personen waarmee gecommuniceerd wordt, bestaan slechts in de geest van de waarnemer.” Aldus wikipedia. Op ‘Solipsism’ beleef je de waargenomen wondere wereld van Fenne Lily. Er zijn voldoende bananen.
Girl In Red – Rue
Lichtvoetigheid en huppelinducerende deuntjes moeten plaats ruimen voor een hoeveelheid drama die we van de Noorse Marie Ulven niet meteen gewoon zijn. Maar ze slaagt er net als voorheen wel weer even goed in om het aanstekelijk te maken. En ja, ze werd hiervoor geïnspireerd door de gelijkenissen die ze voelt tussen haar en Rue uit ‘Euphoria’. Trieste headbanger om aan je moodboard van 2020 toe te voegen. (Michelle)
Loraine James – Don’t you see (ft. Jonnine)
James is bezig aan een boerenjaar met reeds twee uitgebrachte ep’s en een album vol overblijfselen van ‘For you and I’. Op 2 oktober verschijnt via Hyperdub alweer een nieuwe ep. Deze single met Jonnine Standish (bekend van HTRK) ziet de Britse in een minder IDM-omhullend vaarwater peddelen waarbij hoofdzakelijk Standish op een vrij melancholieke manier kan en mag schitteren. (Yannick)
Dreamcastmoe – (301)341-7207
Davon Bryant-Mason mixt hiphop, r&b, funk en soul met een rustgevend gemak. Daar is ‘Up 2 u’ een overtuigend bewijs van. Hier helt de balans eerder richting gezapige r&b die zowel thuis hoort in je slaapkamer- als zondagplaylist. (Michelle)
Kush Jones – JILL
Afhankelijk van welke andere elementen in een track gestoken worden, kunnen breakbeats variëren tussen heel oppeppend en relaxerend. Kush Jones kiest op Jill vooral voor die laatste optie. Zo’n zes minuten lang slaat de beat door, tot je vrij snel in the zone komt. Daar komen de andere elementen dan bij. Zachte bliepjes en een repetitieve synthlijn met een knipoog naar “lounge house” bieden het nodige evenwicht om tot een hypnotiserend geheel te komen. (Daan)
Ms Banks – Novikov
Onder leiding van onder andere Akua Naru, werd onlangs het collectief ‘The Keepers’ opgericht. Ze willen de gebrekkige representatie van vrouwen in hiphop aanhalen en rechtzetten. Ms Banks is alvast een artiest die bewijst dat het genderonevenwicht heel onterecht is. (Michelle)
Yukno & Oehl – Brumm brumm (ft. Autodrum)
Catchy Duitstalige synthpop met gruwelijk lekkere baslijn? Gegarandeerd succes. (Yannick)
Angel Olsen – (Summer song)
De nummers die vanop ‘All mirrors’ in een akoestisch versie overgeheveld werden naar ‘Whole new mess’, zijn onnavolgbaar breekbaar. ‘(Summer song)’ spant daarin de kroon en draagt een melancholische schoonheid over zich die moeilijk te evenaren is. (Michelle)
Julia Holter – Gold dust woman
Julia Holter wint heel veel coolheid met deze cover van Fleetwood Macs ‘Gold dust woman’. Ze neemt enkel de essentie van het nummer mee en voegt er een subtiele hoeveelheid opbouwende dreiging aan toe. Ze slaagt erin om Stevie niet te beledigen. (Michelle)
Flamingosis – Wild summer
Als je eerste reactie is “Welke zomer?”, dan kan Flamingosis je misschien hiermee overtuigen dat ze er wel degelijk geweest is. (Michelle)
William Basinski – O, my daughter, o, my sorrow
Met dit nummer kondigt de ambientgrootheid een nieuw album aan dat 13 november uitkomt bij Temporary Residence. Het zou gaan over zijn meest droevige release sinds de vierdelige reeks ‘The disintegration loops’ en brengt archiefmateriaal samen die tot 40 jaar teruggaat. ‘O, my daughter, o, my sorrow’ is alles wat de titel belooft. (Michelle)