Nu we de kerstconstipatie stilletjes aan achter ons kunnen laten en de eerste voornemens al de kans kregen om grandioos ten gronde te gaan, kunnen we weer overgaan tot de orde van de dag. Het enige goeie voornemen dat hier stoïcijns overeind blijft, is het serveren van de favoriete nieuwe muzikale snoepjes van onze redactie. Mogelijks met enige regelmaat. Gegarandeerd zonder het kleinste greintje gevoel voor richting. Zo klein als het verschil tussen 31 december en 1 januari is, zo groot is het binnen het jolige lijstje dat volgt.
Als wij hier Alexandra Savior en Loke Rahbek zonder noemenswaardige incidenten kunnen samenbrengen, kan iedereen wel gewoon een beetje lief zijn voor elkaar in 2020 toch? Deze gezellige kakofonie werd samengesteld door Bart, Yannick, Mattias, Tobias en Michelle.
Georgia – 24 Hours
Fans van Chvrches en andere licht verteerbare electropop keken waarschijnlijk al even uit naar de release van ‘Seeking thrils’ van Georgia. Enkele dagen voor het album liet de Britse de overheerlijke single ‘24 hours’ op de wereld los. De titel is wat ons betreft toepasselijk tot en met, want dit deuntje is de perfecte partner voor zowel ochtendgymnastiek, avondlijke decompressie als nachtelijk dansvertier. (Bart)
Whitmer Thomas – Partied to death
Als een stand-up comedian plots een plaat maakt, is het niet onlogisch dat veel mensen een vrolijk boeltje verwachten. De Amerikaan Whitmer Thomas lijkt het tegenovergestelde te doen, afgaande op zijn single ‘Partied to death’, een melancholisch elektronisch deuntje dat is opgenomen met de hulp van Jona en Rob van Yacht. Het depressieve eightiesgevoel gaat de man feilloos af. De rest van het album staat in ieder geval op onze luisterlijst voor de komende dagen. (Bart)
Mac Miller – Good news
In cirkels hadden we volgens Miller moeten zwemmen met z’n laatste plaat en diens nakomeling. Het is misschien tevens de perfecte allegorie om de laatste periode van z’n leven te omschrijven: eentje die vooral ter plaatse bleef trappelen in z’n eigen gedachtestromen. In deze teaser voor de postuum plaat vertaalt zich dat in mensen die liever hoorden dat het goed met hem ging dan oprecht naar hem te luisteren. Als je je tussen het snotteren door aan iets kan optrekken dan is het – tegen Millers gedachten in – dat er wél nog over hem wordt gepraat en hoe hij voor velen nog steeds veel betekenis heeft door zijn schrijfsels en nummers. (Yannick)
Gil Scott-Heron, Makaya McRaven – Where did the night go
Makaya McRaven belooft ons verwennerijen met zijn interpretatie van Gil Scott-Herons ‘I’m new here’. Dat album moet op percussionisten/producers zowat dezelfde werking hebben als een lamp op motten want Jamie Smith van The xx waagde zich er in 2011 ook al aan. Vergelijkingen met het origineel zijn geen kwestie van who did it better maar wel een interessante nuancestudie. Het volledige album komt uit op 7 februari. (Michelle)
Monolithe Noir – Blinded folded (ft. Rozi Plain)
De stem van Rozi Plain omgeven door instrumentatie die bijna even abstract is als de monolith uit ‘2001: A space odyssey’. (Michelle)
Alexandra Savior – Can’t help myself
Had er iemand nood aan een soundtrack voor nu al verprutste voornemens door de liefdesbaby van Lana Del Rey en Alex Turner? (Michelle)
Loke Rahbek – Scarlett
Loke Rahbek – de man achter Croatian Amor en het label Posh Isolation – en Frederik Valentin brengen hun tweede album samen uit. ‘Scarlett’ belooft een iets meer levendige, bijna poppy insteek dan het ingetogen ‘Buy corals online’ uit 2017. (Michelle)
Other Lives – Lost day
Bijna waren we ze vergeten, maar de decenniumwissel heeft Other Lives weer wakker geschud. Het trio groeide uit tot een vijftal, maar aan de essentie wordt niet geraakt: warme folkrock met blazers, strijkers en die kenmerkende stem van John Tabish (Mattias).
Schacke – Like that
Vorig jaar kreeg Schacke nog de best track award toegereik door Resident Advisor voor het epische ‘Kisloty people’, eind deze maand komt de Deense technoproducer alweer met een nieuwe ep. Op ‘Like that’ wordt er minder met foute dansmuziek geflirt dan we van Schacke gewend zijn, maar het is een aardedonkere track geworden die constant in je nek zit te hijgen. (Tobias)
Poppy – Anything like me
Poppy bracht onlangs haar nieuwe plaat ‘I disagree’ uit, waarop ze nog meer dan vroeger haar innerlijke goth aan de buitenwereld laat zien. Ter gelegenheid bracht ze ook een video uit voor ‘Anything like me’, een industriële rockstamper waarop de voormalige internetsensatie klinkt als een gemenere, gemoderniseerde versie van Marilyn Manson. (Tobias)
Squarepusher – Nervelevers
Na enkele uitstapjes met zijn liveband Shobaleader One heeft Thomas Jenkinson de weg naar zijn laptop teruggevonden. Op ‘Nervelevers’ laat Squarepusher zich van zijn meest nerveuze kant zien en als je epilepsie-aanvallen kon krijgen door geluid dan zou dit nummer vele slachtoffers maken. Hopelijk blijven er nog genoeg bliepjes en bloepjes over voor de rest van het nieuwe album. (Tobias)
Sightless Pit – Kingscorpse
Sightless Pit is een nieuw project van Lingua Ignota en leden van The Body & Full of Hell. De muziek klinkt even angstaanjagend als de bandnaam en -leden doen vermoeden, en in dit geval is dat een hele prestatie. Niet zeggen dat we je niet gewaarschuwd hebben. (Tobias)
Naked – Tear
Wie Sightless Pit dan toch nog wat te optimistisch vond, komt met Naked misschien wel aan z’n industriële trekken. ‘Tear’ is een wanhopige mix van ruis, dreunend bassen en tergende vocals waar zelfs de stoerste bullebak huilend van wegrent. (Tobias)