Plonsjes: tien nummers die wij momenteel op repeat hebben staan

door Zeno Van Moerkerke

Wij zijn nog aan het bekomen van gisteren, toen Shht onze tikker bijna uittikte om 7u in de ochtend. Intussen zetten wij onze detox van een wilde tiendaagse in met tien hydraterende plonsjes, of één voor elke dag dat we onze lever op de proef stelden. De tien geselecteerde plonsjes van deze week komen van Mattias, Tobias, Thomas en Zeno. Onderaan vind je een handige spotify-afspeellijst met alle plonsjes van het voorbije jaar.

Torres – Gracious day (Mattias)

Er gebeuren soms rare dingen in muziekland. Na drie fantastische albums – met recentste ‘Three futures’ als persoonlijke favoriet – besloot haar label 4AD om de samenwerking met de artieste stop te zetten, naar eigen zeggen omdat ze niet genoeg commercieel succesvol was. Mackenzie Scott antwoordde met “I wish them all the best. Also, fuck the music industry” en doet op haar eentje verder. ‘Gracious day’ is haar eerste nieuwe wapenfeit na de breuk met haar label, en het is voorlopig enkel op Bandcamp te vinden. Reden te meer om haar harder dan ooit te steunen, nu ze het met heel wat minder financiële en promotionele middelen moet stellen. (Mattias)

The 1975 – Love it if we made it

Twee jaar geleden werd The 1975 de meest controversiële popband op aarde met het album ‘I like it when you sleep, for you are so beautiful yet so unaware of it’, een ambitieuze 75 minuten muziek die Matt Healy en co naast afgelikte eightieshits ook absurde filosofische overpeinzingen en genres van ambient tot shoegaze deden verkennen. Alles lijkt erop dat de groep voor haar nieuwe plaat “A brief inquiry into online relations” weinig aan de succesformule veranderd heeft. Na het gejaagde, existentiële ‘Give yourself a try’, is ‘Love it if we made it’ een nog meer over the top gaand anthem, waarop The 1975’s nu cleane frontman de vluchtelingencrisis, liberale kitsch en Trump-tweets over Kanye aanhaalt om “modernity has failed us” uit te schreeuwen. Achter elke zin, of beter: elk woord, hoort in het nummer een uitroepteken, dat de bombast van de productie met logge drums, koortjes en synthstormen onderstreept. Het viertal serveert z’n stevige statements gelukkig met zo’n trefzekere combo van ernst en humor dat je niet anders kan dan opgaan opgaan in de poëzie, het levenslustige refrein en de zelfverzekerde swagger van Healy. Wanneer hij zingt “I’d love it if we made it”, zou je dat op papier eerder corny kunnen interpreteren. In de praktijk werkt die slagzin gewoon en symboliseert hij een van 2018’s meest memorabele popsongs tot op heden. (Thomas)

Amnesia Scanner – AS A.W.O.L

Na een reeks ep’s en mixtapes komt het duo Amnesia Scanner in september eindelijk met een volwaardig debuutalbum, waar we met ‘AS A.W.O.L’ een eerste voorsmaakje van krijgen. Als de rest van die plaat even beangstigend klinkt als dit nummer belooft het alvast weer een zeer bevreemdende luisterervaring te worden. Dankzij de vervormde vocals en sinistere synthklanken weet dit nummer je onder te dompelen in een gitzwarte wereld waarin ademhappen pas opnieuw mogelijk is wanneer het de muziek voorbij is. (Tobias)

Chance The Rapper – Wala cam ft. Supa Bwe & Forever Band

Chance The Rapper leverde vier nieuwe tracks om de nooit ophoudende zomer hier te vieren, en wij onthouden vooral ‘Wala cam’. Over enkele zeemzoete keyboard toetsen laat Chance The Rapper ons vrolijk ‘wala’ scanderen, en de features bieden wat fijne variatie bij Chance The Rappers toch wel unieke stem. Of hoe wij elke keer tevreden voor onze stereo staan te dansen. (Zeno)

Brockhampton – 1998 Truman

Het was voor fans even bang afwachten om te zien hoe Brockhampton het nu verder moest stellen na het vertrek van het toch wel belangrijke lid Ameer Vann, maar ‘1998 Truman’ kan tellen als een geruststelling van jewelste: een eersteklas banger waarop elke rapper een ijzersterke bijdrage levert. Vooral Merlyn tilt de track naar een hoger niveau met zijn explosieve delivery. Dat de overgang naar het stuk van Bearface een beetje geforceerd aanvoelt kan de pret verder niet bederven. (Tobias)

Ciara – Level up

Ciara’s eerste nummer in drie jaar toont dat het nog steeds maar 32-jarige r&b-hitmonster de knepen van het vak nog niet verleerd is. ‘Level up’ is een fantastische banger die met een onwaarschijnlijke energie van elke ondergrond een dansvloer maakt. De productie gaat gejaagd tekeer met pijlsnelle beats, terwijl Ciara zelf sexy, wild en met een overdosis plezier stormachtig het nummer domineert. (Thomas)

Quando Rondo – Rich homie Quando ft. Rich Homie Quan

Wij hadden tot deze week nog nooit van Quando Rondo gehoord, maar qua kennismaking kan ‘Rich homie Quando’ tellen. Samen met Rich Homie Quan levert hij een melodisch zacht geluid dat doet denken aan Young Thug in volle popmodus. (Zeno)

Ross From Friends – Pale blue dot

Deze vrijdag brengt Ross From Friends zijn debuutalbum ‘Family portrait’ uit op het Brainfeeder-label van Flying Lotus. De eerste single ‘Project cybersin’ toonde de experimentele kant van de producer, maar met deze ‘Pale blue dot’ keert hij terug naar het nostalgische lofi-housegeluid waarmee hij doorbrak. De emotionele impact van het nummer wordt verhoogd door de video, die oude beelden bevat van de ouders van Ross From Friends. (Tobias)

A$AP Rocky & Tyler, The Creator – Potato salad

Een levensgenietende Tyler die samen met Rocky in Parijs zijn extravagante stijl tentoonspreidt en zijn opperbeste snoeverijen uit de kast haalt: wij worden daar gelukkig van. En vergissen wij ons, of wordt er op het einde een dieper gaande collaboratie geteased met ‘Wang$ap’? De rappers bleken al een 24 karaats gouden combinatie op ‘Who dat boy‘, dus wij wachten af op het puntje van onze stoel. (Zeno)

Tirzah – Devotion (feat. Coby Sey)

Vijf jaar nadat Tirzah dankzij “I’m not dancing” de meest bizarre r&b-belofte werd, komt er via Domino eindelijk een plaat van de tegendraadse Londense aan. Met hulp van haar vaste rechterhand Mica Levi en de veelbelovende, experimentele Coby Sey is “Devotion” een lief, off-kilter pareltje dat werkelijk door niemand anders gereleased kon worden. Zowel de lyrics als de Dean Blunt-achtige productie barsten op een ingetogen manier van emotie en verlangen. Zo is het na “Gladly” en “Affection” nog meer uitkijken naar het album “Devotion”, uit op 10 augustus. (Thomas)