Oh jeetje, wat werden we deze week weer bestookt door nieuwsgenerator Kanye West. Tijdens de rollout van ‘The life of Pablo‘ maakten we al diepgaand kennis met Kanyes gestoorde ego, maar toen waren we doorgaans geëntertaind door alle absurditeit. Intussen blijft er niet veel plezier meer over, enkel nog wereldvreemde statements, Trumpliefde en #MeToo-ontkenning. En laten we eerlijk zijn: choqueren om te choqueren is niet cool, interessant of gewaagd, het is gewoon irritant. Wij zitten dus niet bepaald te wachten op het uitgestelde project ‘Yandhi’, en doen ons in plaats daarvan te goed aan de uitgebreide plonsjesselectie van deze week, van de hand van Pascal, Yannick en Zeno. Onderaan vind je een handige Spotifyplaylist.
Robyn – Honey
In tegenstelling tot de instant bliss die de herkenbare sound van ‘Missing u’ bood, serveert Robyn als tweede single uit haar aankomende album een fijne slow burner. In dit titelnummer kronkelt de Zweedse artieste kundig met haar zoetgevooisde stem doorheen elke uithoek van de housebeat die haar daar alle ruimte toe biedt. Wat op het eerste gehoor meer afstandelijk aanvoelt, nestelt zich traag maar zeker onder je huid. (Pascal)
Hater – Cut me loose
Hater klinkt bij wijlen als Alvvays, maar dan met een heerlijk Zweeds accent (die sissende ‘s’!). De indierockers uit Malmö, city of Zlatan, leverden eerder al meezinger ‘It’s so easy‘ en bewijzen ook op ‘Cut me loose’ dat de doorbraak toch wel verdiend zou zijn. Bij wijlen passeren wat synths, wat voorzichtig beatboxen en vooral die heerlijk hoge stem. (Zeno)
Thom Yorke – Has ended
“Wat Jonny kan, kan ik ook”, moet Yorke gedacht hebben, en hij stortte zich op het verzorgen van een soundtrack voor de film ‘Susperia’. Op ‘Has ended’ horen we in plaats van de sierlijke piano op ‘Suspirium’ een bezwerende drone en Yorke’s heerlijk meeslepende stem die als honing daaraan lijkt vastgelijmd. (Yannick)
Bonaventure – Impetus
Met deze voorbode uit ‘Mentor’ (uit op 9 november via Planet Mu) toont Soraya Lutangu zich van een toegankelijker kantje dan op haar vorige ep ‘Free Lutangu’. In ‘Impetus’ verdeelt de Zwitsers-Congolese producer de ruimte gelijk over melodie en voortstuwende beats, voor een zowel meeslepend als krachtig, totaal alienesk geheel. (Pascal)
St. Vincent – Savior
‘Savior’ is het eerste wapenfeit van Annie Clark’s innige herbewerking van ‘Masseduction’. In twee dagen tijd nam ze, tijdens het mixen van de plaat, de herwerkte nummers op vergezeld door pianist Thomas Bartlett. Het resultaat van de eerste single is een zeer tedere versie waar anders de elektronische snufjes soms de bovenhand hadden. (Yannick)
Yaeji – One more
‘One more’ is een werk van lange adem geweest voor Yaeji. De groeipijnen die haar vergezelden bij het uitgroeien tot een van de prominentste nieuwe artiesten in het housewereldje, weet de producer te vatten in een ingetogen en fragiel nummer waarin ze wisselt tussen Engels en Koreaans. Het is een dansbare oefening in oprechtheid die nog maar eens bevestigt dat ogen en oren terecht op haar gericht zijn. (Pascal)
Broken Social Scene – Old dead young
Na een lange zeven jaar kwam Broken Social Scene vorig jaar eindelijk terug met het sterke, maar onregelmatige ‘Hug of thunder‘. Nu is er het razende, pompende, stomende ‘Old dead young’, waarop de Canadezen van begin tot einde scheuren met euforische, snerpende rock. (Zeno)
Empress Of – Love for me
Na voltreffer ‘When I’m with him’ keert Empress Of terug met opnieuw een staaltje poppy perfectie. Met de hulp van DJDS gaat Lorely Rodriguez voor een aanstekelijke dancehall-touch met frisse synths die haar stem meer dan complementeren. (Pascal)
SOAK – Everybody Loves You
Na twee jaar afwezigheid beloont SOAK ons geduld met een prachtige nieuwe single. SOAKs typische melancholische stem in combinatie met de atmosferische instrumentatie en het catchy refrein maken van dit nummer de ideale comeback-track. (Yannick)
Casey MQ – Glossy lips
Na samenwerkingen met Oklou, DJ Charme en het verzorgen van enkele filmscores trekt de Canadese producer op zijn recenste ep ‘Nudes’, uitgebracht via Creamcake, resoluut de kaart van aanstekelijke pophooks, maar dan met een eigenzinnige draai aan die doet denken aan Dan Bodan. ‘Glossy lips’ schetst op die manier een goed beeld van Casey’s popaffiniteit in een kleurrijke song. (Pascal)