Iets meer dan een jaar terug trokken we een nachtje door toen de catalogus van indielabel Drag City eindelijk op Spotify kwam, en daarmee ook alle tijdloze klassiekers van Silver Jews. Vandaag overleed frontman David Berman op een schamele leeftijd van 52 jaar, een donkere wolk over een luchtige dag. Vorige maand nog bracht hij het introspectieve, ijzersterke ‘Purple mountains‘ uit, een prachtige postkaart van een gevatte poëet die een eindeloze worsteling met depressie en angst achter de kiezen heeft. Wij luisteren vandaag non-stop naar zijn meesterwerk ‘American water‘ (met onder meer een geniale Stephen Malkmus), maar om te eindigen op een luchtiger noot: we verzamelden vijftien plonsjes van de afgelopen kwamkwammermaand, onderaan vind je een handige spotifyplaylist met alle plonsjes van het afgelopen jaar.
DJ Bogdan – Love inna basement (morning dub)
DJ Bogdan is zogezegd een gepensioneerde dj die terugkeerde naar Bulgarije om paarden te fokken samen met zijn vrouw en kleinkinderen. Echter, eens je ‘Love inna basement’ oplegt, is het meteen duidelijk dat Objekt ook eens een lolletje heeft uitgehaald. Samen met de ‘Midnite xtc’ versie, is ‘Love inna basement’ één van de twee VIP-versies van ‘Theme from Q’. Op de ‘Morning dub’ worden de breakbeats van het origineel nog meer in de verf gezet, maar tegelijk in een heerlijke “wauw, de zon is toch al eventjes op he”-saus gegoten. (Daan)
The 1975 – The 1975
Het is bijna traditie geworden bij het Britse The 1975 om elk album te starten met dezelfde tekst, voorzien van arrangementen in de kleur van de betreffende plaat. Voor ‘Notes on a conditional form’ wordt de gewoonte echter doorbroken en met reden. The 1975 heeft het immers vrij duidelijk gemaakt dat net zoals de vorige plaat ‘A brief inquiery into online relationships’ ook deze plaat socio-politieke kritiek zal bevatten over onze samenleving. Aan het woord is klimaatactiviste Greta Thunberg, het meisje dat de hele wereld trachtte wakker te krijgen en wist te inspireren tot actie, of toch iets dat op actie begint te lijken. Op dit ‘The 1975’ is dat niet anders, terwijl ze begeleid wordt door sporadisch passerende charmante strijkers en sierlijke pianotoetsen. (Yannick)
Marika Hackman – All night
Zeggen dat Marika Hackman subtiel is, is een beetje als tomaten op een smosje onomstreden noemen (de wikipediafoto schept echter duidelijkheid over de tommatten, red.). Laat je niet vangen aan het hoge slaapliedgehalte van de instrumentatie, de teksten zijn namelijk allesbehalve geschikt als deuntje voor het slapen gaan voor je hypothetische koters. (Michelle)
Oli XL – Flower circuit
Hoewel harde breakbeats tegenwoordig hun steeds meer hun weg lijken te vinden in dj-sets (bedankt, Bicep), blijft atmosfeer en textuur vaak nog steeds het afwezige broertje. Oli XL de verloren zoon echter vaak terug met onder andere ‘Flower circuit’ op nieuwe plaat ‘Rogue intruder, soul enhancer’. Op ‘Flower circuit’ wekt hij moeiteloos atmosfeer op door te spelen met samples, glitchy productie en lo-fi insteken. Een heerlijk nummertje dat door middel van zijn koele beats de temperatuur eventjes laat zakken. (Yannick)
Mind Against – Mirage
We hebben in deze contreien al meerdere malen lopen doormalen over het Italiaanse Tale Of Us en hun protégés binnen de technowereld. Niet dat het Italiaans duo het gratis water in een nachtclub heeft uitgevonden, daarvoor waren er al genoeg donkere, melodische voorbodes op de technoscene (persoonlijke favoriet: Recondite). Het valt echter niet te ontkennen dat ze de vinger aan de pols gelegd hebben om die vervolgens mee te sleuren op het commercieel toneel. Mind Against, ook twee Italianen nota bene, waren zo’n duo dat gelanceerd werd op de rug van Afterlife om nu richting stratosfeer te schieten. ‘Mirage’ is een kruisraket met stutterende motor die zich voortblaast door de geluidsmuur, een genadeloos stuk metaal dat explosieklaar het luchtruim doorklieft om uiteindelijk met een diep golvende plons in de oceaan te belanden. Oh ja, die twee gekke Italianen draaien op 13 december de hele avond door in Kompass Club te Gent! Dat is bijna mijn verjaardag trouwens, dus je mag mijn cadeaus gerust al meebrengen. (Zeno)
Caroline Polachek – Ocean of tears
Er is nog leven na Chairlift, de synthpop-outfit die Polachek samen met Patrick Wimberly en Aaron Pfenning tot in 2016 runde. Binnenkort brengt ze haar eerste soloplaat onder eigen naam uit, en daar staat alvast deze parel op. Voor ‘Ocean of tears’ werkte ze onder meer samen met PC-music producer Danny L Harle wat resulteert in een ijzig doch glitterend liefdesnummer. (Yannick)
Biig Piig – Sunny
Biig Piig maakt vooral nummers die niet bedoeld zijn om buitenshuis te komen. Je bewaart ze zelfs best binnen in je kamer, in een omgeving die droog en dicht bewolkt met weemoed is. Maar ‘Sunny’ is er eentje dat rebels ontsnapt naar buiten en de levensvreugde relatief hard van de daken staat te schreeuwen. (Michelle)
Channel Tres Ft. JPEGMAFIA – Black Moses
Sinds het uitbrengen van zijn eerste ep rond deze periode vorig jaar heeft Sheldon Young nog niet bepaald stil gezeten met een stroom aan singles tot gevolg. Op ‘Black Moses’ mag JPEGMAFIA voor de gelegenheid mee aanschuiven. Peggy kan zich prima spiegelen aan de zwoele zware stem van Young op een house-beat die dankzij Peggy iets norser klinkt dan dat we gewoon zijn van Channel Tres. (Yannick)
Shura – The stage
Voorspelling/waarschuwing voor elke vrouw die van plan is naar de aankomende plaat van Shura te luisteren: wees klaar om je geaardheid overboord te gooien. (Michelle)
Angel Olsen – All mirrors
Hoewel Angel Olsen recent nog te horen was op Mark Ronsons ‘Late night feelings’ doet deze single pas écht watertanden naar nieuw werk van de Amerikaanse. Met strijkers die doen denken aan Radioheads ‘A moon shaped pool’ en glinsterende synths à la Weyes Blood doet ze van haar gebruikelijke indierock een stapje opzij. Het resultaat is een prachtige zwartwit videoclip waarin Olsen haar innerlijke Kate Bush bovenhaalt. (Yannick)
Charli XCX & Christine and the Queens – Gone
Charli en Chris, het is een gedroomde combo van twee inspirerende popiconen die maar wat graag aan de takken van het patriarchaat schudden. Waar Christine vooral met een zijdezachte Franse funktoets de bladeren heen en weer wiegt, ramt Charli meestal met de voorhamer de boomstam aan flarden. Hun geesteskind ‘Gone’ bewijst dat de appel niet ver van beide bomen valt: gaandeweg verzakt de gladde beat – van de puike PC Music stal – naar een stompende bruller, zonder daarbij zijn finesse te verliezen. Al wie nu nog niet poptimistisch is, mag de hoop allicht opgeven. (Zeno)
Barrie – Clovers (alt)
Barrie liet een zeer degelijk album op de wereld los eerder dit jaar. Toch was het blijkbaar wachten op wat herwerkingen om het strafste werk voorgeschoteld te krijgen. De filmische instrumentatie van ‘Clovers’ laat bijna geen ruimte over voor bewustzijn van je omgeving eens de eerste noten ingezet zijn. (Michelle)
Flame 2 – Rain
Burial en The Bug zijn terug onder een alter ego dat voortborduurt op de ep die ze vorig jaar uitbrachten als Flame 1. Van future garage is er deze keer geen sprake, wel worden we overladen met dub-beladen bassen en geëxperimenteer met UK drill, één van de betere post-’Untrue’ uitstapjes. (Yannick)
Bon Iver – We
Zo klinkt het dus wanneer Justin Vernon een groepswerk maakt voor het vak autotune. (Mattias)
BROCKHAMPTON – If you pray right
Het Collectief heeft zich herbrond na zich gewenteld en gewoeld te hebben in industriële kraken en gospelkoortjes op ‘iridescence’. De zomer van 2017 is terug, in een nieuw zilverfluwelen jasje. (Yannick)