De muziekindustrie is volop bezig met een eindejaarsoffensief en dat reflecteert zich in een weelderig scala aan nummers dat deze week op ons af kwam. Thomas Konings, Arnout Coppieters Alexander Spriet en Matthias Desmet filterden voor jou 10 must hears uit het overaanbod.
Port St. Willow – Ordinary pleasure
Drie jaar na verborgen parel ‘Holiday’, krijgen we eindelijk nieuw werk te horen van Port St. Willow. ‘Ordinary pleasure’ ligt met dank aan de glasheldere falset van zanger Nicholas Principe al bij al in de lijn van dat eerdere materiaal, al krijgt het dankzij de toevoeging van scherpere saxofoonklanken een heerlijk donker kantje. Het noopt ons in ieder geval tot wachten met het opstellen van een albumjaarlijstje tot wanneer ‘Syncope’ later deze maand verschenen is. (AS)
Oneohtrix Point Never – Sticky drama
Bij ieder nummer uit ‘Garden of delete’ dat ons ter ore komt, wordt steeds duidelijker dat OPN’s nieuwste niet zal draaien om zijn typische menselijke klankstructuren, maar om het radicaal tegen zichzelf keren van de tactieken van de hedendaagse elektronische muziek. ‘Sticky drama’ is EDM met een smurfenstem, gefilterd door het brein van een impulsieve psychopaat anno 2030. Als je de post-halloweenhorror compleet wil maken kun je je bovendien nog eens vergapen aan het clipje, de topfavoriet voor de titel “meest ontregelende muziekvideo van 2015”. (MD)
Rustie – Peace upzzz
Voor Rustie, tot groot jolijt van velen, deze week zijn ‘EVENIFUDONTBELIEVE’ dropte, werd ons deze uit dikke, druipende lagen opgebouwde banger in de schoot geworpen. Rustie speelde naar verluid een groot deel van de instrumenten zelf in, leuk voor hem. Wij kunnen ze niet onderscheiden in deze brei, maar laat sonische onontwarbaarheid nu net de troef zijn van dit massieve kneedwerk. (MD)
Matthew Urango – Bracelet love
Matthew Urango stort zich in de heerlijk naïeve kitschwereld van de liefdesarmbandjes. Dit gebeurt er als een bastaardkind van Conan Mockasin en Jackson Scott in een melige bui is. Cheesy en arty tegelijk, het is een tenenkrullend heerlijke combinatie. (MD)
Chinah – Minds
Het grootste speerpunt van Chinahs sound is vermoedelijk die heerlijke, Shura-achtige zang. Bijna fluisterend, maar vol emotie, horen we: “But you never seem to make up your mind boy”. De instrumentatie met stijlvolle r&b-hints lijkt dan weer eerder Scandinavisch koel en mikt met slim gitaar- en synthwerk op de playlist van COS. Uiteindelijk durven de Denen ook wel buiten de lijntjes kleuren met dat heerlijke, aanzwellende refrein. Het is echter de manier waarop ze steeds tegelijk gevoelig en extreem classy uit de hoek komen, die dit nummer en deze band echt zo goed maakt. (TK)
Ricky Eat Acid – Dear lord
Lekker weekje heeft Sam Ray achter de rug. Om te beginnen kwam hij naar buiten met een kersverse Ricky Eat Acid-single ‘Dear lord’, die z’n artiestennaam alle eer aandoet. Het nummer gaat eerst aan een hoog tempo, caleidoscopisch en met een hoog stemmetje, op zoek naar een misschien ietwat footwork-achtige, blieprijke extase, om vervolgens gevoelsmatig nog harder uit te halen wanneer diepere, vervormde vocalen en een sentimentele piano de rijke melodie komen vervoegen. (TK)
Teen Suicide (‘Sonic Youth’) – Desire
Met Teen Suicide loste Sam Ray onder het alter ego ‘Sonic Youth’ (als we het allemaal goed begrijpen) dan weer een nieuwe 7”. A-kant ‘Pavement’ is een lo-fi rocker die in twee minuten het Amerikaanse platteland oproept. B-kantje ‘Desire’ is nog fijner met z’n galmende gitaarpopmelodie en dreamy, bijna sacrale zang die laat zien dat schoonheid ook in kleine dingen en onder een krakkemikkige productie kan zitten. (TK)
Modulaw – Nago
Enkele dagen geleden schreef ondergetekende, naar aanleiding van de nieuwe ep van Kid Smpl, hier nog dat het label Symbols supergoed bezig is. Vandaag kunnen we Modulaws ‘Nago’ uit die stal toevoegen als laatste glorieuze wapenfeit in de rij. Het nummer is duidelijk gemaakt voor underground clubs, zoekt met z’n ritme zuiderse oorden op en weet dat met goed getimed lawaai allemaal heel interessant en fris te maken. Dit is een typisch Her Records-liedje dus, maar dan uitgebracht bij Kastles geweldige label. (TK)
Matmos – Ultimate Care II excerpt eight
We raden je aan eerst eens te luisteren vooraleer dit tekstje te lezen. Het is namelijk moeilijk te geloven, maar elk geluid uit de nieuwe plaat van Matmos, dus ook elke bliep op dit uitrekseltje, komt uit een wasmachine. Wasverzachter toevoegen zal nooit meer hetzelfde zijn. (MD)
DIIV – Bent (Roi’s song)
“Is the is happening?” “Is the is are!” Het is gebeurd. Ellenlang hebben we erop moeten wachten, maar uiteindelijk heeft de aankomende worp van DIIV een releasedatum gekregen. In februari volgend jaar zal het album in de rekken liggen. Om de menigte warm te maken voor die release, voor zover dat nog nodig was, kregen we deze week ‘Bent (Roi’s song)’ voorgeschoteld. Een lied dat de essentie van DIIV alweer trefzeker weet te raken. Een mix van shoegazende surfgitaren boetseert een wervelend tapijt, waar de nasale zang van Zachary Cole Smith een perfecte aanvulling bij blijkt. Is het al 2016?