Nummers over kikkers en kersen, een artiest die het internet verwerpt en een andere die het omhelst, geluiden uit Zweden en geluiden uit Rusland: de Punch van deze week is een divers lijstje. Duik er hieronder in. Arnout Coppieters en Thomas Konings cureerden deze week.
London O’Connor – Nobody hangs out anymore
Een van onze Discoveries deze week was de geweldige London O’Connor met zijn onconventionele hiphop zonder harde, knetterende trapbeats – zoals je ze tegenwoordig wel vaker vindt – maar wel met rustige, bijna zeemzoete klanken. Daarover rapt en zingt O’Connor afwisselend “Nobody hangs out anymore in the real”. (AC)
Oberhofer – Memory remains
Ter voorbereiding van een tweede langspeler ‘Chronovision’ (release deze zomer) heeft Oberhofer een voorproefje gelanceerd in de vorm van ‘Memory remains’. Het lo-fipopgehalte van zijn debuut lijkt een beetje naar de achtergrond verdrongen ten voordele van een meer new wave-achtig geluid. Over die gitaargolven zingt Oberhofer met zijn herkenbare stem “Me-mo-rieeees”. (AC)
Neon Indian – Annie
Net zoals Twin Shadow heeft Neon Indian zijn muziek ook gaandeweg aangepast van aanstekelijke chillwave naar eightiespop. Het goedkope drama van George Lewis Jr.’s laatste worp laat Alan Palomo op het nieuwe ‘Annie’ gelukkig achterwege en zo klinkt de artiest zijn eerste materiaal sinds veel te lang vooral heel erg fris, kleurrijk en catchy. Een terugkeer in stijl. (TK)
Palmistry – Memory taffeta
Om de vijf seconden duikt er in ‘Memory taffeta’ wel een nieuw element op om verliefd op te worden. Niet alleen wordt een unruly dancehallsound omgetoverd tot een zoet en romantisch popliedje met heerlijke randjes, ook golft Benjy Keatings stem sensueel en stijlvol richting het einde van het nummer, met hier en daar een tempoversnelling. Palmistry combineert hier verder weer grootste gevoelens en intieme sferen zoals hij dat eerder ook deed in ‘Catch’ en ‘Protector se5’. Een debuutalbum zou intussen op komst zijn: wij kunnen ons enthousiasme daarover moeilijk verbergen. (TK)
Kassett – Nations cup
Hoewel “voorspelbaar” een vreemd woord is om te gebruiken in de context van Kassett, voldoet de jonge producer met het nieuwe ‘Nations cup’ toch aan de verwachtingen. Niet alleen omdat het nummer geweldig is, maar ook omdat het in de lijn ligt van onder meer ‘Traces to nowhere’. Ruimtestemmen vormen shapeshiftend een mysterieuze maar mooie melodie, terwijl een snelle beat daaronder ervoor zorgt dat de song voorbij dendert zonder dat je hem ooit helemaal begrijpt. (TK)
Girlpool – Cherry picking
In de aanloop naar de release van hun debuutalbum deelden de meisjes van Girlpool deze week een nieuw nummer. In ‘Cherry picking’ wisselt de sfeer tussen intiem, traag en melancholisch enerzijds, en fel, dramatisch en beklemmend anderzijds. Vooral wanneer Harmony en Cleo schreeuwen gaat de intensiteit de hoogte in en bereikt deze single zijn hoogtepunt. (TK)
Sarah Neufeld – We’ve got a lot
Uit het kamp van Arcade Fire & friends komt binnenkort een nieuwe plaat van violiste en bezige bij Sarah Neufeld. De eerste single uit dat aankomend werk heet ‘We’ve got a lot’ en zou zonder twijfel de soundtrack van Game of Thrones kunnen opleuken. Ten eerste schept de artieste hier een aardige baroksfeer (die stem ook!), ten tweede neemt ze je mee op een avonturentocht met links en rechts de nodige mysteries. (TK)
Philipp Gorbachev – Power of the funk
Naast klassieke muziek, doet vooral techno het goed bij blokkende studenten. In principe zou Philipp Gorbachevs nieuwste dus ook in de smaak moeten vallen, maar er is één probleem: de ‘Power of the funk’ is bij deze wel echt onweerstaanbaar. De kans dat je als student zijnde dansend naast je boeken beland is dan ook groot. Pauze is evenwel noodzakelijk, dus laat je maar bijna zeven minuten gaan op deze Russische exotica. (TK)
Felicita – Wubit ribit iwwwubit
Felicita is een producer die gelinkt is aan PC Music en gekke, hyperactieve muziek maakt. ‘Wubit ribit iwwwubit’ is een nummer dat eerder aan het meer abstracte uiteinde van het geluidsspectrum valt en aan de hand van kikkergeluiden en SOPHIE-achtige grimey bubbels – Felicita, SOPHIE en ook Palmistry willen vormen omzetten naar muziek – kinderlijke chaos zaait. (TK)
Ji Nilsson – Perfume
Weinig tot geen artiesten hebben Zweedse pop beter onder de knie dan Ji Nilsson. ‘Perfume’ kent een perfecte productie die doet denken aan het zomerse, dromerige karakter van artiesten als Korallreven. Daarnaast steelt de popster-in-wording vooral de show met haar eerlijk gezegd niet super mooie, maar wel geheimzinnig uitgespeelde en heerlijk meandere stem, die schippert tussen een gezonde en ongezond maar verslavende portie drama. De betere outcast-pop vind je hier. (TK)