Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de nieuwe albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.
Cherry Glazerr – Stuffed & ready
Het vertrek van toetseniste Sasami Ashworth heeft ogenschijnlijk weinig indruk gemaakt op de overgebleven leden van Cherry Glazerr. De band rond de ravissante Clementine Creevy liet al eerder voorproefjes ‘Daddi’, ‘Juicy socks’ en – recenter – ‘Wasted nun’ op ons los, en komt nu naar buiten met een nieuwe langspeler. Op ‘Stuffed & Ready’ gaat Creevy de meer introspectieve toer op, zonder afscheid te nemen van de bands kenmerkende gevatte humoristische stijl en overladen grunge-gitaren. (Nina)
Dave Harrington Group – Pure imagination, no country
Mensen met een goed geheugen kennen Dave Harrington nog als één helft van Darkside. De gitarist zorgde samen met Nicolas Jaar voor een indrukwekkende plaat (http://www.indiestyle.be/album-reviews/darkside-psychic-zowel-collectief-als-indivueel-overtuigend) en een reeks beklijvende concerten, maar dan ging de stekker uit het project. Met Dave Harrington Group krijgen we een andere kant van de multi-instrumentalist te horen. Verwacht je op ‘Pure imagination, no country’ aan een mix van experimentele jazz en psychedelische gitaarjams. (Pieter S)
Gentle Heat – Liminal
De vier heren van Gentle Heat uit Chicago/Milwaukee zijn nog vrij nobele onbekenden. Vorig jaar brachten ze hun debuut ‘Dissolve’ uit en sneller dan hun eigen schaduw is er reeds de nieuwe ep ‘Liminal’. De indierockers trachten te vervoeren met kalverliefde en passionele hartstocht in de slipstream van bands als Girls en The Pains of Being Pure at Heart. Onder het motto ‘een houtstoof is pas gezellig als het sneeuwt buiten’. (Jonas)
Girlpool – What chaos is imaginary
Mooi op schema is het duo van Girlpool er weer met een tweejaarlijkse plaat. Waar de band in 2017 met ‘Powerplant’ al de eerste tekenen van een evolutie in stijl liet horen door het toevoegen van drums, bleef de basis van harmonieuze en soms kinderlijk kwetsbare indiepop veelal onveranderd. De singles van ‘What chaos is imaginary’ klinken alvast minder twee. Met een volwassenere sound en nieuwe invloeden uit dreampop en shoegaze belooft het album een innemend document te worden van zowel persoonlijke als muzikale groei. (Liam)
Leon Vynehall – DJ-kicks
De eerste DJ-Kicks-compilatie van dit jaar zal de Britse house-dj en –producer Leon Vynehall voor zijn rekening nemen. Vorig jaar sloeg zijn album ‘Nothing is still’ ons met verstomming. Met dit uitermate persoonlijke en narratieve album vertelt hij over zijn familiegeschiedenis en maakt even een ommetje langsheen de dansvloer. Op ‘DJ-kicks’ keert hij terug naar zijn vertrouwde habitat: downtempo house, dance en elektro met een zeer dansbaar kantje, al te horen op ‘Ducee’s drawbar’. (Gertie)
MAUGER – Sunday competition
Er is een kleine kans dat je MAUGER nog kent van single ‘Streets Run Dry’ uit 2017, maar voor velen is de band van Oostendenaar Mauger Mortier nog een nobele onbekende. Daar kan snel verandering in komen, want hun kraakverse debuutplaat ‘Sunday Competition’ zit tjokvol fijne, melodische nummers die zich als een genadeloze bacterie in het meest melancholisch plekje van je hart nestelen. (Nina)
Slumberland – Sea sea drifter / see see drifter
Jochem Baelus brengt vandaag met Slumberland zijn tweede langspeler uit. Bijgestaan door twee drummers en met een scala aan doe-het-zelf-materialen binnen z’n instrumentarium keert de Antwerpenaar de eigenzinnige post-pop van zijn debuut de rug toe. ‘Sea sea sea drifter / See see see drifter’ is experimentele krautrock zoals we die vandaag nog te weinig horen: angstaanjagend, intrigerend, uiterst gedurfd en bij momenten imposant. (Lowie)
White Lies – Five
Brengt White Lies deze keer pompeuze stadionrock of weten ze wel het evenwicht te bewaren tussen populaire melodieën en voldoende finesses ? Met een wanhopige zucht neigden we naar het eerste, maar plots bleek die eerste single ‘Time to give’ zowaar een prima meezinger met een donkere ondertoon te zijn. Komt het dan toch nog goed met White Lies ? We zullen het weten op hun vijfde die de weinig originele ‘Five’ heeft meegekregen. (Kevin)