Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de interessantste albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.
A.A. Williams – Forever blue
‘Forever blue’ is de debuutplaat van de Londense A.A. Williams. Naast de meeslepende zang, neemt Williams ook de cello, gitaar en piano voor haar rekening terwijl ze wordt bijgestaan door een band die de zacht/luid-dynamiek volledig onder de knie heeft. De mengeling van post-rock en folk die Williams ons hier serveert, zal wellicht gesmaakt worden door fans van Mogwai en Chelsea Wolfe.
Boris – No
Hoeveel albums heeft het Japanse Boris nu eigenlijk al op z’n teller staan? Wij zijn de tel eerlijk gezegd al lang kwijt. ‘No’ is de nieuwste worp van het trio en gebaseerd op de recent uitgebrachte single belooft het een stevige luisterbeurt te worden (voorlopig enkel via bandcamp).
Cloud Nothings – The black hole understands
Gisteren kondigde de band rond Dylan Baldi doodleuk aan dat ze vandaag een nieuw album uitbrengen. Ze staan gekend om hun rauwe “live in de studio”-opnames, maar ‘The black hole understands’ werd door de bandleden afzonderlijk vanop afstand opgenomen. We zijn dus zeer benieuwd hoe dat zal klinken. De plaat zal voorlopig enkel via bandcamp beschikbaar zijn.
Dream Wife – So when you gonna
Het trio Dream Wife uit Londen bewijst nog maar eens dat ze zoveel meer zijn dan een uit de hand gelopen schoolproject. Op ‘So when you gonna’ gaat het er niet meer zo losbandig aan toe als op het debuut, al is het nog steeds een onderhoudende mengeling van punk-en popmuziek.
Holy Wave – Interloper
Ook album nummer vier van Holy Wave uit El Paso brengt geen noemenswaardige veranderingen met zich mee. Verwacht je opnieuw aan sixties psychedelica en garagerock die aangedikt worden met wat dromerige synthesizers.
Jesu – Never
Het was alweer een tijd geleden dat we nog iets van Justin Broadricks Jesu-project gehoord hadden. Z’n laatste volwaardige release onder die noemer was een samenwerking met Sun Kil Moon en in datzelfde jaar bracht hij onder het industrial-metal alias Godflesh nog een comebackplaat uit. Nu betreft het terug een solorelease van Jesu, wat dus garant staat voor wegdromen onder invloed van vage elektronica en de melancholische zang van Broadrick. De zware shoegaze-gitaren speelden de laatste releases steeds een minder prominente rol in Jesu en dat is op deze ep niet anders.
Paul Weller – On sunset
Deze Britse grootheid heeft er ondertussen al een carrière van meer dan 40 jaar op zitten, maar aan stoppen denkt hij nog lang niet. ‘On sunset’ is z’n 15de solo-worp en verkent op een intrigerende manier stijlen die je misschien niet meteen bij Weller zou associëren.
Pop Smoke – Shoot for the stars, aim for the moon
Een vlotte aanloop naar de release was het alvast niet. Ten eerste overleed de nieuwe prins van de New Yorkse rap eerder dit jaar. Good old 50 Cent zette daarna zijn schouders onder het debuutalbum van Pop Smoke en na een uitgestelde release én een coverswitch (de originele, door Virgil Abloh gemaakte cover werd door fans zodanig op de korrel genomen dat hij afgevoerd is én dat 50 ons online liet stemmen op een reeks mogelijke nieuwe covers) is het nu dus eindelijk zo ver. Shoot for the stars, aim for the moon moet het uitroepteken worden op de beginnende legende die Pop Smoke was. De New Yorkse drill ziet zijn vaandeldrager nog éénmalig terugkeren en samen met hem sieren A-list rappers als Quavo, Lil Baby, DaBaby en Future de tracklist. Statements maken van ‘beyond the grave’, het is er weinigen gegeven. (Bert)
Westside Gunn – Flygod is an awesome God II
We vallen bijna in herhaling. Voor de zoveelste maal dit jaar brengt een lid van de Griselda crew een nieuw project uit en dit keer is het wederom de beurt aan Westside Gunn. Eerder dit jaar bracht hij het bejubelde ‘Pray for paris’ uit en nu volgt de mixtape ‘Flygod is an awesome God II’, het logische vervolg op het eerste deel dat in juli 2019 verscheen. Wat te verwachten? Ongetwijfeld weer een zak vol vette adlibs, donkere bars en features van (natuurlijk) Benny The Butcher en Boldy James. Dat alles mag dan wel ontzettend vertrouwd klinken, toch blijven we smullen van het werk van Westside Gunn. (Bert)