Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de interessantste albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.
Adult Mom – Driver
“And the only thing that I’ve done/ This month is drink beer and/ Masturbaten and ignore/ Phone calls from you” zingen de indierockers van Adult Mom op ‘Sober’, de lead single van hun nieuwe plaat ‘Driver’. Blijkbaar is het nooit te laat om de soundtrack uit te brengen voor een lockdown die al een jaar aan de gang is.
Andrew Bird & Jimbo Mathus – These 13
Bird en Mathus vonden elkaar onlangs terug, na in de jaren 90 bandgenoten te zijn in Squirrel Nut Zippers. Wie even uit de moderniteit wil ontsnappen en tot rust wil komen met rustige gitaar-en-zangmuziek zal het best gezellig hebben met deze twee heren.
Zestien (!) jaar is het geleden dat de Schotten van Arab Strap een album uitbrachten. Aidan Moffat en Malcolm Middleton maakten hun split echter ongedaan en brengen met ‘As days get dark’ hun zevende plaat uit. ‘Een plaat over wanhoop en duisternis, maar op grappige wijze’, zo communiceerden de heren, waarmee een perfecte samenvatting gegeven wordt van waar Arab Strap al die jaren voor heeft gestaan. (Kevin)
Azita – Glen echo
Azita’s nieuwe album ‘Glen echo’ laat een groovy, oldschool rockgeluid horen. Niet meer, niet minder.
Denzel Curry & Kenny Beats – Unlocked 1.5
The gift that keeps on giving. Dat is het minste wat er gezegd kan worden. Denzel Curry en Kenny Beats zijn nu aan de derde versie van hun ‘Unlocked’ toe. Het origineel verscheen vorig jaar, de instrumentals verschenen een poos later en nu is het tijd voor de remixen. Namen als Arlo Parks, The Alchemist en Charlie Heat vinden we terug op de tracklist en dat voorspelt veel lekkers. Het origineel was een bommetje van nog geen twintig minuten, dus verwacht je nu eveneens aan een splinterbom. Om die hottake te staven lieten Denzel en Kenny als de single ‘So.Incredible.pkg’ met Robert Glasser op de wereld los. (Bert)
Echoes of Zoo – Breakout
‘Breakout’ is het debuutalbum van het Belgische Echoes of Zoo, een viertal dat garant staat voor psychedelische jazz met een punkattitude. Muziek die zowel op Klara als op een modderige Dourweide zou werken, zeg maar.
Fruit Bats – Pet parade
Fruit Bats is een band die al twintig jaar meedraait in het folkrockwereldje en er een zekere cultstatus vergaarde. Dat jubileum viert de groep met hun negende album ‘Pet parade’, een plaat die nog voor de coronacrisis geschreven werd maar er haast onmogelijk los van te denken lijkt.
Ian Sweet – Show me how you disappear
Op haar derde album trekt Jilian Medford AKA Ian Sweet haar geluid open en klinkt ze grootser dan ooit tevoren. Bedroom pop die op een king size bed geschreven werd.
Jane Weaver – Flock
Naar eigen zeggen is ‘Flock’ het album dat Jane Weaver altijd al wou schrijven. Verwachte je aan glamoureuze gitaarpop met een psychedelisch randje.
Kings of Leon – When you see yourself
Normaal gezien zijn familiefeesten nog steeds niet toegelaten, maar Kings of Leon kon niet langer wachten op dat familiaal onderonsje. De drie Folowill-broers en hun neef brengen met ‘When you see yourself’ de opvolger van het overtuigende ‘Walls’ uit 2016. Zal ook hun achtste studioalbum de tand des tijds overleven? Zitten er toekomstige festivalklassiekers onder de elf nummers? Luister en beslis zelf. (Guillaume)
Pat Metheny – Road to the sun
Twee nieuwe composities van de jazzgitarist die onder andere met David Bowie samenwerkte.
Ron Gallo – Peacemeal
Kinderlijke vrijbuiter Ron Gallo keert terug met het kleurrijke ‘Peacemeal’. Zelf geeft hij aan dat het maken van de plaat aanvoelde als het uitoefenen van color blocking. “ike if it was a shirt it would have a yellow left sleeve, orange right sleeve, green mid-section, pink pockets and a white collar, no metaphor. Might not make sense, but that’s a shirt I want to wear right now.” Als de plaat even veelzijdig klinkt dan de diversiteit van een kleurenplaat, dan gaat ze vrolijk alle kanten uit. (Jonas VL)
Sam De Nef – Lonely day, crowded year
Als er een soort muzikant is waar we in ons landje genoeg van hebben is het wel de zanger met de gitaar die ingetogen liedjes wil maken. Had ik voor iedere wannabe een stuiver, ik was zo rijk of de zee diep is. Sam De Nef is echter een bovenmatig getalenteerde kerel die alle aandacht verdiend. Als frontman van Danny Blue and the Old Socks verwierf hij al iets van naam en faam, maar nu is zijn tijd echt gekomen.Tamino is fan, het Gentse kwaliteitslabel Unday schotelde hem enige tijd geleden een contract voor en de vergelijkingen met grootheden als Bob Dylan, Nick Drake en Leonard Cohen zijn echt niet zodanig overdreven als je normaal zou denken. Sam De Nef is een parel die wacht om ontdekt te worden. De fijnproevers smulden al van zijn singles en covers (waaronder ‘Ben ik te min’ van Armand) en nu is het aan het grote publiek. Luisteren, liefhebben en hopen dat hij niet te populair wordt zodanig dat we hem nog in een kleine, knusse club kunnen zien na corona. (Bert)
Tigers Jaw – I won’t care how you remember me
Het internet kent Adam Mcllwee vooral als emorapper onder de naam Wicca Phase Springs Eternal, maar de man begon zijn carrière als poppunker bij Tigers Jaw. Vier jaar na ‘Spin’ komt die band weer heel wat jeugdsentiment brengen op ‘I won’t care how you remember me’.