Een nieuwe week, een nieuwe vrijdag releasedag. Net op tijd om inspiratie op te doen voor een last minute vaderdagsgeschenk!
Benny Bock – Vanishing act
Zijn naam klinkt misschien alsof hij ergens in Duitsland een worstenkraam uitbaat, maar vergis je niet: Benny Bock specialiseert zich in fijnzinnige composities waarin piano en elektronica hand in hand gaan.
Blackhaine – Armour II
In zijn debuut-ep ‘Armour’ uit 2020 mengt de Britse rapper en choreograaf Blackhaine drill en trap met ijzige sounddesign. Na het bijzonder expressieve ‘And Salford falls apart’ van vorig jaar zet hij met ‘Armour II’ zijn nieuwste ep neer. Opnieuw rekent hij op producer Rainy Miller, die Blackhaine voorziet van robuuste beats vol noise en ambient. De uitstekende singles ‘Stained materials’ en ‘Prayer’ tonen dat hij op dit project zowel messcherp als weemoedig kan zijn. (Ismaël)
BTS – Proof
Mocht je je afvragen waarom je vandaag overal op sociale media enthousiaste K-popstans tegenkomt: BTS heeft een nieuw project uitgebracht.
George Ezra – Gold rush kid
‘This guy couldn’t produce negativity if he tried , everything he’s ever done is uplifting catchy and always sounds fresh.’ Zo reageerde iemand op de clip van ‘Anyone for you (tiger lily)’. Vergeet je goed humeur dus niet mee te nemen wanneer je op pad trekt om goud te vinden.
Sam Gendel – Superstore
Voor zij die gekend zijn met Louis Cole en Knower zal de naam Sam Gendel misschien een geelkoperen belletje doen rinkelen. Gendel treedt het vaakst naar voren bij andere artiesten als saxofonist, maar in feite zijn er weinig instrumenten die nog een geheim zijn voor hem. ‘Superstore’ is een plaat met 30 korte, en enkele langere, (avant-)jazz nummers die vooral het fijnere, instrumentale werk etaleren.
Sinead O’Brien – Time bend and break the bower
Aan post-punkgroepen tegenwoordig geen gebrek. Toch wist Sinead O’Brien op te vallen tussen al haar concullega’s en hype op te bouwen voor haar debuutalbum. Aan jou om te oordelen of ‘Time bend and break the power’ mag toetreden tot het pantheon van de neopostpunk.
Yann Tiersen – 11 5 18 2 5 18
Om eerlijk te zijn kennen we Yann Tiersen vooral als de man die de soundtrack voor ‘Le fabuleux destin d’Amélie Poulain’ componeerde. De broeierige straten en gezellige winkeltjes uit het Parijs van die film zijn echter ver te zoeken op diens nieuwe plaat. De donkere, progressieve techno lijkt eerder uit Berlijn te komen dan van Montmartre.