Release Radar 11/12: naar deze albums kan je voortaan luisteren

door Martijn Bas

Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de interessantste albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.

Bladee & Mechatok – Good luck
Voor zijn derde album dit jaar (!) slaat Bladee de handen in elkaar met Berlijnse producer Mechatok. Hiermee lijkt hij een gelijkaardige weg in te slaan als zijn Drain Gang-kompaan Thaiboy Digitaal, die eerder in 2020 een enorm dansbare EP uitbracht onder de naam DJ Billybool. We hadden nooit verwacht dat de ooit zo depressieve Bladee in deze koude dagen een serotoninebom zou droppen, maar dat is exact wat de reeds geloste singles beloven. (Tobias)

Doodseskader – MMXX : Year zero
De vrolijke bandnaam doet het allicht al vermoeden : dit is er een voor de liefhebbers van het hardere werk. ‘MMXX : Year zero’ is het debuut van Doodseskader, een nieuwe supergroep met onder andere Tim De Gieter (Amenra) en Sigfried Burroughs (Kapitan Korsakov en The K) die een smeltkroes van sludge, grunge, hiphop en metal brengt. (Martijn)

James Blake – Covers ep
De titel zegt alles al : James Blake heeft enkele van z’n favoriete songs gecoverd en gebundeld op een ep. (Martijn)

Kid Cudi – Man on the moon III : the chosen
De rapper met het mooiste ‘gehum’ van de wereld is eindelijk terug! Het derde luik van zijn ‘Man on the moon’ reeks is een werk van lange adem geweest. In 2010 kwam het laatste echte deel uit, in 2014 de prelude voor dit. Tussendoor bracht hij hier en daar wel nog eens iets uit, met Kids See Ghosts als kers op de taart. Na een donkere periode met mentale problemen is Cudi weer klaar om te schitteren. Te laat om in (onze) eindejaarslijstjes te belanden, maar nu wel al een kanshebber om volgend jaar er toch in te smokkelen. (Bert)

Kookaburra – Dry eyes / white mice
Nog een stevig Belgisch debuut is ‘Dry eyes / white mice’ van het uit Antwerpen afkomstige Kookaburra. Gewapend met fuzzy gitaren en een meedogenloze ritmesectie speelt dit viertal luide garagerock waar ook invloeden uit postpunk en surf te herkennen zijn. (Martijn)

Nilüfer Yanya – Feeling lucky ep
Met haar langspeeldebuut ‘Miss universe’ wist deze Londense vorig jaar terecht een plek in menig eindejaarslijstje te veroveren. Nu is Nilüfer Yanya terug met een drie tracks-tellende ep. De single ‘Crash’ bewees alvast dat ze nog steeds uit de voeten kan met zowel r’n’b als indierock. (Martijn)

Sylvie Kreusch – Wild love ep
Terwijl we ongeduldig wachten op de volwaardige langspeler die volgend jaar dient te verschijnen, brengt Sylvie Kreusch op de valreep van 2020 nog eventjes een ep uit. Het inmiddels gekende en onweerstaanbare ‘Just a touch away’ siert de tracklist samen met de vorige week uitgebrachte titeltrack. Verder vind je ook nog twee demo’s op de vinyl-versie. (Martijn)

Taylor Swift – Evermore
Een surprise-release van jewelste. Naar eigen zeggen kon Taylor Swift maar niet stoppen met songs schrijven, met ‘Evermore’, haar tweede langspeler van 2020 als resultaat. Op het album hoor je net als op ‘Folklore’ opnieuw bijdrages van Tha National-leden en Bon Iver, maar ook van Haim. (Martijn)

The Avalanches – We will always love you
Het klinkt als een laatste groet van The Avalanches. ‘We will always love you’ is precies een afscheid. Een half wonder dat het er überhaupt nog is, want na het oh zo goeie ‘Since I left you’ duurde het zestien jaar tot er een opvolger was. Nu duurde het slechts vier jaar. De singles worden al geteased sinds begin dit jaar en nu, helemaal op het einde, is het volledige album er. Het recept is ondertussen genoegzaam bekend. Fijne beats, een rits gastartiesten die de vocalen voor hun rekening nemen en scoren maar. Gorillaz sloeg eerder dit jaar de bal nog ietwat mis, The Avalanches gaan voor de homerun. Blood Orange, Denzel Curry, MGMT, Tricky, Sampha The Great, Neneh Cherry en Jamie xx, allen tekenen ze present. Laat maar komen! (Bert)

Wardrobe – Jason
‘Jason’ heet de derde plaat van het Antwerpse Wardrobe en daarmee slaat de band onder leiding van Johan Verckist een nieuwe weg in. De sound is harder en vreemder geworden, maar de melancholie is gelukkig gebleven. (Martijn)