Release Radar 22/01: naar deze albums kan je voortaan luisteren

door Martijn Bas

Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de interessantste albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.

Bicep – Isles

De Noord-Ieren van Bicep staan sinds jaar en dag garant voor platen die eender welk young potential huisfeestje weten te doen ontploffen. Psychedelisch als altijd en met ritmes die een mens pavloviaans doen zweten van de inspanning, lijkt ook ‘Isles’, het vervolg van het zelfgetitelde debuut uit 2017, met eenzelfde garantie te komen. (Anton)

Dikke – 130KG

Mohamed Eddahbi Agounad, oftwel Dikke, is klaar om door te breken. De rapper uit Lummen, Limburg, is met ‘130 kilo’ aan zijn eerste album toe. Dat zullen we geweten hebben, want er valt niet te kijken naast de coverart waarop de rapper weinig subtiel Biggie nadoet. Top Notch, toch niet de minste speler in de game, schotelde hem een contract voor en nu mag hij de belofte inlossen. Labelmaatjes Zwangere Guy en Freddie Konings verzekeren met hun bijdrages Dikke alvast van de nodige aandacht. Tien nummers telt zijn debuut, waarvan er al vier uitgebracht werden als single. Tijd dus om mee op de hypetrain te springen. (Bert)

Endlingr – From the molten vaults

Nog een debuut van Belgische makelij dat vandaag het levenslicht ziet : ‘From the molten vaults’. De ep verschijnt op Consouling Sounds, en dan weet je eigenlijk al dat het kwalitatief dik in orde is. Endlingr brengt sfeervolle, instrumentale rock die raakvlakken heeft met psychedelica en stoner, maar een beetje postrock-liefhebber gaat hier zich ook geen buil aan vallen. (Martijn)

Kiwi Jr. – Cooler returns

Kiwi Jr. is een Canadees gezelschap waarin je enkele leden van de band Alvvays aantreft. ‘Cooler returns’ is hun tweede langspeler en die staat net zoals het debuut boordevol aanstekelijke indierock die af en toe ook verrassend uit de hoek kan komen. (Martijn)

Palberta – Palberta5000

Voor hun nieuwste album hebben deze drie dames uit New York extra hard hun best gedaan om songs te schrijven die langer dan 50 seconden duren. Hun onconventionele rockmuziek rammelt nog steeds even hard als vroeger, maar door een toenemende fixatie met popmuziek klinkt ‘Palberta5000’ aanstekelijker dan eender wat de band daarvoor uitbracht. (Martijn)

Rhye – Home

De naar LA uitgeweken Canadees Mike Milosh is niet alleen de man achter Rhye, maar hij staat ook honderd procent achter zijn vrouw. Op de derde langspeler ‘Home’ siert ze opnieuw de albumhoes en wordt ze overladen met bloemen en complimenten. Toch verliest Rhye zich onbegrijpelijk in de smeltende melancholie die we van hem gewoon zijn. De zeldzame versnellingen en het spel met synthesizers kunnen er geen stokje voor steken. (Guillaume)

Still Corners – The last exit

Ook op hun vijfde worp verzorgt dit Britse duo nog steeds de ideale soundtrack voor lange autoritten in eindeloos uitgestrekte gebieden. Hun dreampop werd de laatste jaren alsmaar meer naturel door echte drums en akoestische instrumenten te incorporeren in hun sound, en met ‘The last exit’ zetten ze die trend op een geslaagde manier verder. (Martijn)

Teen Creeps – Forever

Met ‘Birthmarks’ leverde Teen Creeps een van de leukste Belgische gitaarplaten af van de afgelopen jaren. En nu is er eindelijk meer : op ‘Forever’ mag het tempo wat meer naar beneden, maar die heerlijke fuzzy gitaren zijn gelukkig nog steeds alom present. (Martijn)