Blood Red Shoes – Get tragic
Na wat tijd te hebben gemaakt voor zijproject Shit Girlfriend releaset Laura-Mary Carter vandaag samen met Steven Ansell het vijfde studioalbum van Blood Red Shoes, “Get Tragic”. Er gingen naar eigen zeggen behoorlijk wat problemen gepaard bij het schrijfproces, doch we zijn er van overtuigd dat daar op het eindproduct weinig van te merken zal zijn. Laat die garagerock maar komen. (Koenraad)
FIDLAR – Almost free
De vaandeldragers van de bierpunk zij terug met hun derde langspeler, en die klinkt verrassend volwassen. Gelaagdere instrumentatie en songwriting in combinatie met de vertrouwde rechttoe-rechtaan sound van de Amerikanen: het ideale recept om uw blikje pils mee open te trekken. (Nicolas)
Lip Talk – Days
Sarah Pedinotti uit Brooklyn werkte in het verleden al samen met Okkervil River, en brengt nu haar eerste soloplaat uit als Lip Talk. ‘Days’ is een experimentele en broeierige popplaat geworden die z’n tijd neemt om te overtuigen. (Mattias)
MONO – Nowhere now here
Nils Frahm – Encores 2
De afdronk van ‘All melody’ zindert bijna een jaar later nog na met een eerste hoogtepunt ‘Encores 1’ die vorig jaar in juni uitkwam, en nu met een tweede voltreffer: de ep ‘Encores 2’. Elk met hun eigen stijl smeekten ze om afzonderlijk te worden gereleased: ‘Encores 1’ presenteert het akoestische klankbord van een piano, terwijl de tweede opvolger focust op omgevingsgeluiden met het bruisende ‘Spells’ als hoogtepunt. Kortom, de muzikale creatie van Nils Frahm is begeerlijk eeuwigdurend als een lange regenbui na maanden van droogte.
Peuk – Peuk
Wie wild wordt van de grunge en postpunk van begin jaren 90 zal intens gelukkig worden van het debuut van Peuk. Dit licht ontvlambaar trio geeft die periode een frisse update. Dave Schroyen (Millionaire, Fence, Evil Superstars – drums), Jacques Nomdefamille (Heisa – bas) zorgen voor een zeer robuust en dynamisch evenwicht terwijl Nele Janssen (zang/gitaar) zingt, krijst en raast. Vaak venijnig in your face, soms heel subtiel maar evengoed grimmig. Peuk ging vorig jaar al veel over de tongen en dat zal wellicht niet snel veranderen na een debuut dat misschien wel meegaat tot aan de eindejaarslijstjes. (Jonas) Lees hier onze uitgebreide recensie.
Reena Riot – Nix
Reena Riot heeft een plaat gemaakt die niet voor iedereen is. Ze heeft jarenlang naar een plek gezocht waar ze ongebreideld haar ding kon doen. Nu ze die gevonden heeft, geeft ze vorm aan alles waar de gemiddelde mens minstens licht ongemakkelijk van wordt. Naakte waarheden worden voorgeschoteld met ingetogen uithalen en scherpe gitaren. Naomi Sijmons schopt je -al dan niet terecht- een geweten en op het einde van de rit ben je er nog dankbaar voor ook. (Michelle)
Rival Sons – Feral roots
De rockluitenanten van de Californische Rival Sons staan erom bekend voor lange tijd ten strijde te trekken op Amerikaanse en Europese tours. Daarbij duiken ze al eens op als het voorprogramma van fameuse compagnies als Deep Purple en Black Sabbath. Het viertal lijkt zich een tijdje te hebben teruggetrokken om het nieuwe geschut ‘Feral roots’ te volvoeren, dat zich laadt met het vertrouwde bluesrock -en rock-‘n’-rollgebrul. Vanaf volgende week veroveren ze wederom de Europese bodem met een nieuwe tour, waartoe eveneens een concert in Trix Antwerpen behoort.
White Fence – I have to feed Larry’s hawk
Tim Presley heeft als bezieler van White Fence en compagnon van Ty Segall zijn strepen méér dan verdiend, maar de drang naar experiment is daarentegen niet gaan liggen. De songsmid graaft diep op z’n nieuwste langspeler en is niet vies van uitstapjes richting avant-garde en noisepop. Toch blijft Presley diep vanbinnen trouw aan een mix van moderne en retro psychedelica. Luistervoer voor trippers. (Nicolas)