Rugzakken ingepakt? Zonnebrandcrème mee? Sporenboekje gemaakt? Of toch liever spontaan optredens checken. Met dit lijstje proberen we in beide gevallen je nog warm te maken voor artiesten en bands die je komend weekend écht moet gezien hebben. Headliners van de toekomst dan wel acts met een heel speciaal randje.
Beth Gibbons (zaterdag, Barn om 17u25)
Als frontvrouw van Portishead is ze al jaren een icoon, maar solo laat ze een nog persoonlijkere, rauwere kant horen. Haar stem – breekbaar én krachtig – snijdt dwars door je heen. Live is ze intens, meeslepend en puur -voor u getest vorig jaar op Primavera Sound. Verwacht geen popshow, maar een diep emotionele ervaring waar je stil van wordt. Perfect voor wie iets anders, iets écht wil meemaken. Een zeldzame kans om een zangeres te zien die je tot in je kern weet te raken.
Cymande (zaterdag, Klub C om 21u05)
Soms passeert er op een festival een band die je niet moet kennen, maar wel moet meemaken. Cymande is zo’n geval. Deze Britse cultgroep bracht in de jaren ’70 een unieke blend van funk, soul, reggae en jazz — groovy, spiritueel en met een boodschap. Jarenlang waren ze stil, tot hiphophelden als De La Soul, Fugees en The Avalanches hun tracks samplden en ze een tweede leven kregen. Zélf bracht de groep afgelopen jaar nog een nieuwe plaat uit om die wedergeboorte te vieren: ‘Renascence‘. Live brengen ze pure warmte en tijdloze vibes. Geen nostalgietrip, maar een eerherstel.
English Teacher (donderdag, The Slope om 18u30)
English Teacher is dé belofte uit de Britse postpunk-scene. Met scherpe teksten, dwarse ritmes en een energieke podiumuitstraling zetten ze een show neer die tegelijk slim en meeslepend is. Ze combineren maatschappijkritiek met humor, en dat allemaal verpakt in pakkende hooks. Dit is muziek voor fans van Wet Leg, IDLES of Fontaines D.C., maar met een heel eigen smoel. Als je graag vooraan staat bij de toekomstige headliners, is dit het moment om ze te zien. Nu nog op The Slope – straks, zoals die veelbesproken headliner dit jaar, op het hoofdpodium.
Fat Dog (vrijdag, The Slope om 22u00)
Fat Dog is chaos in zijn meest dansbare vorm. Deze Londense band smijt punk, techno en psychedelica op een hoop en maakt er een overdonderend spektakel van. Live zijn ze totaal onvoorspelbaar, wild en ongelooflijk energiek. Elke show voelt als een ritueel, met uitzinnige synths, rauwe vocalen en een moshpit die maar blijft groeien. Dit is geen optreden, dit is een explosie. Perfect voor wie op Werchter niet alleen wil luisteren, maar ook volledig wil losgaan. Oordoppen in, remmen los, gáán.
Faye Webster (zaterdag, Klub C om 16u35)
Faye Webster schrijft songs alsof ze ze droomt. Haar stem klinkt loom, bijna achteloos, maar onder die nonchalance schuilt een scherpe blik op liefdesverdriet, vervreemding en alledaagse twijfel. Ze vermengt indie, country en R&B tot iets dat tegelijk tijdloos en volstrekt eigentijds voelt. Live is ze ingetogen maar ontwapenend: geen grootse gebaren, wel kleine snaren die precies raken. Ideaal voor een moment van rust te midden van de festivaldrukte. Ga zitten – letterlijk of figuurlijk – en laat haar je meenemen naar een universum waar het tempo lager ligt, maar het gevoel des te dieper snijdt.
Fontaines D.C. (donderdag, Mainstage om 19u15)
De Ieren zijn absoluut geen onbekend geheim getuige hun waanzinnige show in Vorst afgelopen najaar. Ook op Primavera Sound was Fontaines D.C. één van de absolute hoogtepunten – dat wil veel zeggen met een affiche met minstens 200 namen op de tabel. De enige reden waarom ze hoogstwaarschijnlijk het niét tot headliner hadden geschopt, is dé reünie van Linkin Park. Ook geen schande. Nog één keer in de vooravond en vanaf volgend jaar in het donker, d’accord?
Gurriers (zaterdag, The Slope om 18u15)
Ierland blijft exporteren: aardappels, Guinness en nu ook post-punk van het kaliber ‘vol op uw bakkes’. Gurriers blaast alles omver met scherpe gitaren, hysterische vocals en een tempo waar je hartslag niet tegen op kan. Woest, rammelend en toch strak als een militair bed. Zet je schrap en bid dat je schoenen het overleven.
Joey Valence & Brae (vrijdag, The Slope om 19u30)
Zin in een feestje? Joey Valence & Brae brengen old-school hiphop met een hypermoderne twist. Denk Beastie Boys meets internetcultuur: grappig, snel, vet geproduceerd en bomvol energie. Live zijn ze een wervelwind van raps, beats en plezier. Ze nemen zichzelf niet té serieus – en dat maakt het juist onweerstaanbaar. Een perfect moment op de dag om even al je zorgen van je af te dansen en keihard mee te gaan. ‘t Is te hopen dat The Slope er na hun set nog staat.
Nia Archives (donderdag, Klub C om 23u20)
Drum-’n-bass leeft – en Nia Archives staat aan het front. Ze mixt jungle, soul en UK rave in een onweerstaanbare sound die zowel nostalgisch als toekomstgericht is. Haar beats zijn snel, haar vibes zijn warm, en live weet ze elk publiek in beweging te krijgen. Met haar charisma en DIY-mentaliteit vertegenwoordigt ze de nieuwe generatie ravers. Of je nu komt voor de muziek, de energie of het dansen: dit optreden is een must. Perfect om dag één mee af te sluiten.
Wet Leg (vrijdag, Mainstage om 15u05)
Wet Leg is de definitie van cool-zonder-te-proberen. Twee vrouwen, een gitaar, droge humor en songs die blijven kleven als bier aan je sneakers. ‘Chaise longue’ was geen toevalstreffer: ze combineren sarcasme met een gevoel voor melodie waar je jaloers van wordt. Denk: Sonic Youth op vakantie in de Isle of Wight. Onweerstaanbaar.
Wunderhorse (zondag, Klub C om 15u)
Wunderhorse is grunge zonder cliché, indie zonder zwakte. Frontman Jacob Slater (vroeger punkdrummer, nu frontgod) graaft diep in zijn zielenleven, maar houdt het rock-‘n-roll. Denk aan een kruising tussen Radiohead en Nirvana, met een vleugje Britse melancholie. Perfect voor wie nog eens écht geraakt wil worden – met gitaargeweld én gevoel.