Singlereview: New Order – Restless

door Thomas Konings

En toen was daar op een blauwe dinsdag opeens een nieuwe single van New Order. ‘Restless’ heette ie en je kan hieronder lezen wat onze recensenten ervan vonden. De band brengt overigens op 25 september een nieuwe plaat uit, check alle info daarover hier.

Jens Van Lathem: ‘Restless’ twijfelt tussen twee richtingen. Heeft New Order de electropopwijsheid in pacht en komen ze de jonkies even tonen hoe je de ultieme cleane song schrijft? Of is deze nieuwe single eerder een wanhopige poging om mee te zijn met de cool kids, alle postpunk-attitude onderweg dumpend? De single neemt uiteindelijk ook geen besluit, waardoor ondergetekende al snel zijn aandacht voelde wegdeemsteren. – 2,5/5

Bart Somers: Hoe lekker is een pannenkoek? Nu ja, welke dan? Ja, inderdaad, welke, de ene pannenkoek is de andere niet, en ze smaken vrijwel allemaal wel enigszins goed, op enkele misbaksels na. Alleen smaakt de vijftiende meestal minder lekker dan de derde of de vijfde.’Restless’ omschrijven als de hap teveel zou iets te respectloos zijn, omdat het een song is die veel hedendaagse bands zou doen schuimbekken als een paard dat na drie uur wandelen eindelijk een drinkbak in het vizier krijgt. Anderzijds kunnen we wel voor de vuist weg vijftien New Order-songs opnoemen die beter klinken.

Hoe goed zang, drums, synths en andere instrumenten ook mogen zijn, het buitenaardse sausje waarmee knallers als ‘Blue Monday’, ‘True Faith’ en ‘Bizarre love triangle’ overgoten zijn, lijkt hier te ontbreken. Een dikke vijf jaar geleden probeerde Bernard Sumner zonder veel succes aan de weg te timmeren met een groep die Bad Lieutenant heette. Onder die vlag zou ‘Restless’ waarschijnlijk aardig incognito door het leven gaan. Nu het New Order-schild gretig wordt voorgehouden, valt het lied meer succes te beurt. We gunnen het de groep, al zullen we ons later in het bejaardentehuis ongetwijfeld eerder de oudere liedjes herinneren. – 3/5

Matthias Desmet: Zoals Ronnie Flex en Lil’ Kleine op MDMA, kickt ondergetekende op de synthklank van de eightiessingles van New Order (en dan nog het liefst in 12’’ en andere uitdijende mixes). Deze sound kunnen de post-punkiconen zelf anno nu niet meer evenaren, maar, het mag gezegd, het vuur van toen is misschien een waakvlammetje geworden: ze houden het wel brandend, met een refrein dat zich vlotjes in onze bol nestelt. Verder blijft het verbazend hoe goed de hedendaagse rock naar deze heren heeft geluisterd en omgekeerd. – 3/5

Jonas Van Laere: Zomerse oorwurmen, ze vinden de weg naar ons trommelvlies niet altijd zo snel als de nieuwe single van New Order. Onmiskenbaar dat ‘Restless’ na enkele malen op repeat drukken, moeilijk uit de hersenpan te jagen is. De kaart van dromerige poprock wordt getrokken ten nadele van elektronisch getinte new wave. De zachtheid in de stem van Bernard Summer steekt af tegen de moedeloosheid van de inhoud, wat berusting lijkt op te wekken. Toch resulteert dit niet in een neerslachtig relaas. De relatieve vaart en de uitgebalanceerde sound die het nummer meekrijgt, geeft het geheel een hoopvol karakter mee. Zeer sympathieke single, maar daar is ook alles mee gezegd. – 3,5/5