Singlereview: nieuwe nummers van Godspeed You! Black Emperor en The Tallest Man On Earth

door Thomas Konings

Dinsdag brachten zowel Godspeed You! Black Emperor als The Tallest Man On Earth nieuwe singles uit. Dat schreeuwde om singlereviews en dus trommelden wij vier schrijvers op om hun mening te formuleren.

Godspeed You! Black Emperor – Peasantry or ‘Light! Inside of Light!

Matthias Desmet: In een wereld waar het tactisch lossen van catchy songs dè methode is geworden om de blogosfeer voor een nieuw album op te hypen, moet het niet eenvoudig toeven zijn als nummers van minder dan tien minuten en hapklare melodieën zo goed als afwezig zijn op je repertoire. Of een moeilijk te plaatsen songflard dan de ideale manier is om het publiek te teasen, durf ik te betwijfelen. Vermoedelijk zullen deze losgerukte zeven minuten vijftig pas bij het horen van de volledige compositie hun volledige betekenis prijsgeven. Ondanks alle ongemakken klinkt ‘Peasantry or ‘Light! Inside of Light!’ veelbelovend. Hoewel de gitaren eerst, voor GY!BE’s doen, redelijk standaard lijken te rocken, bloeit het geheel open tot een meeslepende hymne. Ik ben benieuwd of GY!BE de troon van het “genre met de onmogelijke titels” trots zal kunnen bezet houden. – 3,5/5

Beau Janssens: Dit voorproefje van de nieuwe GY!BE begint als vanouds lekker onheilspellend met schurende, bombastische gitaren. Ongeveer halfweg leidt een oosters motiefje een ommekeer in naar een licht euforisch einde. Van ongemakkelijke spanning naar vreugde op 8 minuten: de Canadezen zijn het spelen met sferen duidelijk nog niet verleerd. Het open einde (het is namelijk geen echte single, eerder een fragment) doet snakken naar meer van dat. Ik durf er dan ook mijn moeder op te verwedden dat het nieuwe album ‘Asunder, sweet and other distress’ weer een emotionele trip gaat worden die live ook weer heel wat teweeg gaat brengen. Op 29 april staan ze in het Koninklijk Circus, schraap je spaarcentjes dus al maar bij elkaar. – 4/5

Thomas Konings: Alle elementen voor een nieuwe Godspeed You! Black Emperor-overrompeling zijn in ‘Peasantry or ‘Light! Inside of Light!’ op het eerste zicht aanwezig. De dreigende start doet met zijn lome tempo de beangstigende voorbereiding en het nodige afschrikwerk, scherpe klanken breken bij tijd en stond de zwaarmoedige gitaarsound, waardoor het nummer zeven minuten lang doet uitkijken naar de volgende seconde en tot slot bouwt het Canadese collectief hier zoals steeds indrukwekkend op naar een pompeuze doch grandioze finale. Toch missen er in dit voorproefje van de aankomende langspeler ‘Asunder, sweet and other distress’ nuances die de sound enerzijds razend spannend zouden maken en anderzijds een grote emotionele impact kunnen nalaten. De song lijkt iets te log om helemaal door te kunnen dringen en doet voortdurend uitkijken naar meer. Het is dan nog maar de vraag of de band dat “meer” bewust voor later houdt of het loden geluid hier daadwerkelijk te groots gaat blijken om ons naar goede gewoonte alle gevoelens tegelijk te doen ondergaan. – 3,5/5

Filip Tyskens:  Vanaf dat eerste denderende akkoord wisten we weer hoe laat het was: Godspeed You! Black Emperor is terug met nieuw werk en ze hebben geen moeite gespaard om ons opnieuw knock-out te slaan met muzikale equivalenten van traag optrekkende donderwolken. Althans, zo lijkt het de eerste vier minuten van ‘single’ ‘Peasantry or ‘Light! Inside of light!’. Halverwege gebeurt er echter iets van zo’n ontstellende schoonheid dat we het slechts op één manier kunnen omschrijven: GY!BE pakt een melodie die onbewust al jaren in je hoofd rondzweefde en maakt er met zijn volle mankracht (8 muzikanten!) een wiegelied voor de apocalyps van. We weten het, een hele hoop dure woorden voor een band die je gewoon moet ondergaan. – 4,5/5

The Tallest Man On Earth – Sagres

Iris Wyckmans:  Het gebruik van meer instrumenten dan zijn geliefkoosde gitaar was bij de eerste luisterbeurt van ‘Sagres’ voor mij een verrassing. Na het nummer enkele malen gehoord te hebben bleek mijn verwondering verbazender te zijn dan de inbreng van onder andere de percussie en blazers. Je kan niet van een artiest verlangen dat hij vastroest aan één vaste formule, ook al ben je verknocht aan al zijn werk dat hij met dat ene recept zo ingenieus heeft gecreëerd. Ik had nooit gedacht dat ik ooit de woorden catchy en The Tallest Man On Earth in eenzelfde zin zou gebruiken, maar de makkelijk meeklapbare drum die het lied begeleid maakt dit toch mogelijk. Alhoewel de gitaar nog steeds de hoofdrol speelt maken de strijkers en blazers het nummer voller en klinkt het alsof de zon langzaam opkomt doorheen het lied. Deze prachtige eerste single, die tegelijk vrolijk en weemoedig klinkt, wekt alvast nieuwsgierigheid op hoe Matsson ons nog meer gaat overrompelen op ‘Dark bird is home’. – 4/5

Bram Pollers: Ik zou heel graag beweren dat ‘Sagres’ een droom is voor iedereen die Kristian Matsson een warm toedraagt. Dat is helaas niet bepaald het geval. In eerste instantie lijkt de voorloper van ‘Dark bird is home’ met een grootse productie en dito geluid resoluut afstand te nemen van eerder werk van The Tallest Man On Earth. Als je het nummer enkele luisterbeurten de kans geeft om open te bloeien, klinkt ‘Sagres’ onder die vele lagen echter wel even intens en intiem als we van de Zweedse songsmid gewoon geworden zijn. Zeker niet zijn beste creatie tot nog toe, maar het prikkelt mijn nieuwsgierigheid met het oog op ‘Dark bird is home’ wel. En bovendien geef ik Matsson met graagte het voordeel van de twijfel. – 3/5

Alexander Spriet: The Tallest Man On Earth laat na drie jaar stilte nog eens van zich horen en daar kunnen we alleen maar blij om zijn. Op single ‘Sagres’, dat een in mei te verschijnen album voorafgaat, meet Kristian Matsson zich een weidser geluid aan dan ooit tevoren. Enerzijds is dat jammer, aangezien de o zo karakteristieke stem van de Zweed nu wat verloren lijkt te gaan in een te gepolijste productie. Anderzijds krijgen we dankzij de rijkere instrumentatie evenwel een mooi en meeslepend nummer te horen. Toch is het stiekem hopen dat ‘Sagres’ wegens haar radiovriendelijkheid werd gekozen als single en dat Matsson op de rest van het album toch iets scherper uit de hoek zal komen. – 3,5/5

Jens Van Lathem: Enkele maanden geleden verscheen ‘Sagres’ al in akoestische versie op het internet, en wie daaruit afleidde dat het nieuwe album weer vol rauwe snaren ging staan was niet helemaal mee. Het schuurpapier van ‘Shallow grave’ is allang begraven en ‘Sagres’ ligt perfect in de lijn van het gelaagde ‘There’s no leaving now’. Bovendien voorspelde een Instagramfoto van Kristian met klarinet in de hand een extra toets aan zijn idiosyncratische sound. Die voorspelling komt nu min of meer uit, en levert geen onverdeeld succes op. Wie fan was van The Tallest Man On Earth voor zijn meeslepende teksten en melodieën, kan wel nog zijn of haar hartje ophalen. De song leest als een boek uit de Romantiek, op tijd en stond aangevuld met een welgemeende “It’s just all this fucking doubt” of andere tearjerkers. Maar wie het wanhopig emotionele ook zocht in het gitaarwerk van de Zweed, moet nu de verwachtingen aanpassen. Zo tellen we vier à vijf verschillende blazers die de melodie van Matsson even komen begeleiden en dan weer gaan liggen, en kunnen we die constructie enkel omschrijven als ingenieus. Toch lijkt het alsof de muzikant te veel water in de wijn heeft moeten doen om de broodnodige evolutie in zijn werk mogelijk te maken, alsof die gifpijlen die hij vroeger afschoot je slechts een paar minuten kunnen verlammen in plaats van je zachtjes dood te maken. We geven hem nog even het voordeel van de twijfel. – 3,5/5

 Matthias Desmet: Hoewel The Tallest Man on Earth steevast het predicaat “nieuwe Dylan” krijgt opgekleefd, lijkt hij op ‘Sagres’ een bocht te nemen om de schuurpapieren bard achter zicht te laten. Het typische, rauwe stemgeluid is naar de achtergrond verdrongen door een weelderig arrangement dat lijkt te twijfelen tussen Coldplay en Passenger. Doet Kristian Matsson een schuchtere poging grote(re) festivalweides in beweging te krijgen? De Zweed verdient een pluim omdat hij zijn sound tracht om te gooien maar het resultaat klinkt bijzonder braaf en niet bijster origineel. Of hij hiermee boven het overaanbod aan nu-folk kan uitstijgen, is nog maar de vraag. – 2,5/5