De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar die ruwe diamantjes komen niet altijd meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Onder Verse Vangst serveren we wekelijks een handvol nieuwe Belgische nummers die je misschien over het hoofd zag, maar het beluisteren meer dan waard zijn. Support your local scene!
Waar Balthazar sinds ‘Thin walls’ steeds zonnerige klanken ging gebruiken om hun aanstekelijke indiepop kleur bij te zetten, draaide Maarten Devoldere met Warhaus altijd de gaspedaal wat meer terug. Trager, meeslepender en met een donkerder barokke kantje aan verbonden, maakte hij ook als solo-act meteen naam. Vijf jaar en twee albums met Balthazar later, is Devoldere terug met nieuw ‘eigen’ werk. Die eerder teruggetrokken kant van Warhaus wordt echter in deze comebacksingle wat aan de kant geschoven.
Devoldere haalt er een indrukwekkend arsenaal strijkers bij en een piano die het nummer op een magistrale manier begeleidt. Benieuwd of de nieuwe plaat evenwel die grandiositeit zal kennen, of dat dit zijn manier is om zijn rentree aan te kondigen. Werken doet het zonder meer.
De laatste weken en maanden zijn al heel turbulent geweest voor de dames van BLUAI. De band sleepte de ene prijs na de andere binnen (hallo, De Nieuwe Lichting? Humo’s Rock Rally en Sound Track?! Deed ooit iemand beter?) en heeft nu ook een contract beet bij Unday, over verdiend trouwens. Op het label brengt de band nu een allereerste release uit met ‘Hate you’, een psychedelisch nummer waarin zangeres Catherine Smet mijmert over onbeantwoorde liefde en de gevoelens die daar aan te pas komen. Nog meer goed nieuws; de band zou aan een ep aan het werken zijn die in het najaar zou verschijnen. Uitkijken geblazen dus.
Met ‘Run it up’ plakt Coely al wekenlang de hoogste spots van diverse radiolijstjes – en terecht. Album season is here, en op de Antwerpse lijkt er voorlopig geen maat te staan. Het blijft wel nog eventjes uit kijken op welke datum we ons moeten vastprikken voor die nieuwe plaat. ‘Alive’ is nu dus de tweede single, eentje die er wat dieper in snijdt en de keerzijde laat zien van de boss bitch die Coely gewoonlijks uitstraalt. In het nummer rapt ze heel eerlijk over de ups en downs van het leven en hoe dankbaar ze ook is om te léven. Hoe ze helemaal van niets is begonnen, haar eigen rugzak heeft en meedraagt. “I am alive, thank god / Reborn, bless I“, opent ze het nummer zelfs mee.
Hoewel Coely vroeger bepaalde nummers zong en andere dan weer rapte, of een combinatie van de twee, kiest ze hier resoluut voor rap. Opnieuw. Het nummer krijgt door haar delivery en feel die ze in haar bars legt, een ruwer kantje dat wel past bij het doodeerlijke kader van het nummer.
Lefto heeft zijn stek echt wel gevonden bij Kiosk Radio waar hij wekelijks je alle hoeken en kanten van de wereld laat zien, mits telkens een goede morzel Belgische eigen kweek. Toegegeven, de man had altijd al een knack voor het neusje van onze eigen zalm te ontdekken, selecteren en promoten. Ongeveer twee jaar hebben we moeten wachten op een tweede compilatietape omtrent Jazz Cats – een titel dat intussen bijna een merk, een symbool is geworden binnen ons muzieklandschap.
Hoewel er op de plaat een aantal bands staan die al wat kilometers achter de rug hebben en het album tjokvol met knallers dan wel bezwerende jazznummers staat, liet de uitmuntende jazz fusion van Stellar Legions ons toch even van onze stoel vallen bij het beluisteren van de plaat.
Onlangs vervelde Kunstencentrum Vooruit tot VIERNULVIER. Nu blijkt dat niet enkel om een naamsverandering te gaan, want het kunstencentrum komt nu ook met een nieuw platenlabel. De eerste release daarop wordt ‘The shedding of skin’, de debuutplaat van Use Knife. Hoewel die albumtitel verdacht toepasselijk is op VIERNULVIER zelf, gaat het toch over een persoonlijk verhaal. Oorspronkelijk was Use Knife het project van Stef Heeren en Kwinten Mordijck, die al langer samen speelden bij Kiss the Anus of the Black Cat. Na een eerste ep uit te brengen onder de naam Use Knife, kwamen ze in contact met de Iraakse percussionist Saif Al-Qaissy. Die laatste werd vast lid van de groep en verwerkte zijn vluchtelingenverhaal in de teksten, waar de albumtitel naar verwijst. Met ‘Ptolemaic’ krijgen we een eerste voorsmaakje van die culturele mengelmoes te horen. (Tobias)
‘De Barak’ was één van Limburgs grootste underground muziektempels. De verlaten Fernett school deed dienst als veredeld repititiekot waar bands als Whispering Sons, Teen Creeps, El Yunque en Fornet samen broeiden. ‘De Barak’ bestaat echter niet meer en dat was reden genoeg voor de mannen van Pilkington United om een ode te maken aan deze plaats in het Hasseltse. Vergezeld met een Oosterse productie, absurde humor en een zelf getekende videoclip slagen de Limburgers erin ‘De Barak’ eer aan te doen. (Ewout)
De livereputatie van Shht is er al sinds het ontstaan van de band eentje geweest om in te kaderen. Met het eptje ‘Oh, Shht’ dat je sinds enige tijd kunt beluisteren, lijkt de band de bizarro, space rock die het live brengt in studioformaat tot leven te willen wekken. Op het turbulente ‘Stick it to the man’ komt die waarschijnlijk het beste naar voren. Hoewel het nummer een soort post-punk timbre heeft, is de bizarre, over the top elektrorock van de bende eigenlijk nooit veraf. Zeker in het laatste deel van nummer, speelt de band alles aan flarden.
Wie er bij was op Primavera Sound, hoorde deze al in avant-première tegen de oren gekletst worden. Nu brengen de broers Dewaele ook officieel hun remix uit van Wet Leg’s ‘Too late now’. Op het debuutalbum is het nummer duidelijk één van de beter in elkaar gekunstelde songs. Hier gebruikt 2manydjs voornamelijk de nihilistische manier waarop Rhian Teasdale haar teksten af haspelt als basis voor de remix. Voorts wordt het nummer vrijwel volledig uitgekleed en doen de broers daar waar ze het beste in zijn: bangers afleveren.
Na Zweden begint ook in Brussel poprap te groeien. Met ‘Brutal Punk’ toont Senna JMB zijn kunsten binnen het genre. Het resultaat is een dromerig nummer, met hypnotiserende autotune en een opvallend hard refrein. (Ewout)
Aanvankelijk doet de nieuwe clip van Antwerpse girlband Blond een beetje denken aan Victoriaanse klassiekers als ‘Whuthering heights’ en ‘Pride & prejudice’. Als je zonder geluid kijkt, tenminste. In ‘Behalve jij’ worden de romantische idealen uit de verhalen namelijk op hun kop gedraaid, en de drie vrouwen brengen een ode aan het gelukkig single zijn in een maatschappij die daar nog steeds niet voor gemaakt lijkt. Die boodschap vol zelfliefde wordt, al dan niet toevallig, begeleid door de meest dansbare beat die Blond tot nu toe op de wereld bracht. (Tobias)