De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Met Verse Vangst gaan we wekelijks op zoek naar recente Belgische releases die het beluisteren meer dan waard zijn, zonder daarbij oogkleppen op te zetten. Support your local scene!
We bundelen onze vangsten ook in een Spotifyplaylist. Zo heb je altijd een staalkaart van Belgisch talent binnen handbereik.
De voorbije weken schoven we hier al enkele keren het cassette-label sentimental onder je neus, aan de hand van premières die hun allereerste mixtape mochten teasen (Public Psyche en Teambuilding). De compilatie is intussen verschenen en bundelt – helemaal zoals verwacht – een uiteenlopend maar artistiek coherent geheel aan eerder onuitgegeven tracks van alternatieve en eigenzinnige artiesten. Duik er zelf zo snel mogelijk eens in (hierzo); wij geven graag de aanzet met opener Rumours, die onlangs nog hun ‘Megamix’-avontuur in alle schoonheid en emotie afrondden. ‘Last night’ wisselt die karakteristieke exotica in voor meer lofi house en een vleug industrial punch, al blijft Hannah’s stem even ijl, galmen de synths nog wanhopiger en kruipt die electronica zowaar nog dieper onder je vel.
Als Bram Vanparys – alias The Bony King Of Nowhere – een stevig handvol bevriende muzikanten bijeenroept in de zolderruimtes van Vooruit, zou het bijna absurd zijn dat daar géén sonische nakomeling uit ontstaat. Als Bram daarbij ook nog eens in de ban blijkt van Billie Eilish, niets meer dan één micro meeneemt en third eye wonder Anton Coene vraagt om alles vast te leggen, weten we wel zéker dat daar op een namiddag in Gent iets unieks werd gecreëerd. En inderdaad: volledig a capella rolt het boeiende gezelschap een uitgepuurde, meerstemmige en gelaagde versie van Eilish’ albumtrack ‘When the party’s over’ uit. Dat kippenvel niet valt tegen te houden, merk je vandaag minstens 3 minuten en 31 seconden lang.
Dat School is Cool een broeihaard van vrouwelijk talent is, bewees ex-violiste Justine Bourgeus met haar Tsar B al, maar ook toetseniste Hanne Torfs is goed bezig. In haar soloproject Fortress kneedt ze al een meer dan een jaar aan eigen muziek en daar is nieuwe single ‘Darkside’ de tweede exponent van. Echt avontuurlijk wordt het nooit, maar fans van dansbare synthpop met een dikke scheut electronica zullen ‘Darkside’ met plezier aan hun favorietenlijstje toevoegen. De debuut-ep van Fortress volgt dit najaar. – Quinten
Twintig jaar en al buskersets gespeeld op Suikerrock, Leffingeleuren, Dranouter en Vama Veche, je moet het maar doen. George Dylan deed het en bracht vorige week debuutsingle ‘Passing through’ uit. Fans van Ben Howard luisteren onthouden de naam beter, want net als de grootmeester van de melancholische traantjespop, maakt George Dylan liedjes over liefde en hartenpijn. ‘’Oh I guess that you didn’t love me at all’’, klinkt het in het refrein. Nog iets meer een eigen smoel krijgen en dan zou de nieuwe Milo Meskens wel eens kunnen opstaan. – Quinten
Modern Art gold acht jaar lang als een van de onontgonnen parels in de Belgische popscene. Helaas moeten we de verleden tijd bovenhalen, want de groep besloot onlangs om er een punt achter te zetten. Het Gentse vijftal – met leden van onder meer Reena Riot en Uncle Wellington in de rangen – speelde nochtans een fijn parcours bij elkaar, inclusief finaleplekken in De Nieuwe Lichting en Oost.Best én spots op onder andere Boomtown en in de AB. Afscheid nemen doet de groep wel nog met een laatste losse single, ‘Soul enough for two’ getiteld. Bijzonder rijk gearrangeerd nestelen de melodieën zich als zijdezachte weerhaakjes meteen in je gehoorgang, steeds verder aangevuld met gelaagde vocalen en breedwaaierende gitaarriedels. Een groet die kan tellen – rust in vrede, heren.