Verse Vangst: deze vijf nieuwe songs van eigen bodem mag je niet missen

door Gilles Dierickx

De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Met Verse Vangst gaan we wekelijks op zoek naar recente Belgische releases die het beluisteren meer dan waard zijn, zonder daarbij oogkleppen op te zetten. Support your local scene!

We bundelen onze vangsten ook in een Spotifyplaylist. Zo heb je altijd een staalkaart van Belgisch talent binnen handbereik.

Dat het goed gaat met de vaderlandse alles-wat-naar-noise-geurt-scene, hoeven we je niet meer te vertellen. Dat The Guru Guru daar grotendeels mede verantwoordelijk voor is, hopelijk óók niet. Het vijftal rijmt waanzin met intelligentie op een haast manische wijze, en dat doorheen klank, woord én beeld. De opvolger van debuut ‘PCHEW’ uit 2017 is intussen klaar en werd zopas treffend geteased met dit daverende ‘Chramer’. Hoekiger vind je gitaarlicks niet – of ze moeten van Black Midi komen – en ook frontmannen psychotischer dan Tom Adriaenssens lijken ons in deze streken dun gezaaid. Om maar te zeggen: de zelfverklaarde borderline rock van The Guru Guru is iets waar je beter voor oppast, maar voor je ‘t weet ook volledig aan verknocht bent. 

Ook The Waltz was goed op weg om zich te verzekeren van een plek in de binnenlandse sferen der hardere gitaren, maar verdween opeens weer even van de radar. Dat bleek louter te wijten aan enkele groepsledenwissels, want vorige week gaf het viertal opnieuw een teken van leven. Bijzonder vitaal, zelfs: verse single ‘Television’ beukt vanaf het begin stevig vooruit met een betonnen ritmesectie als fundament, opgesmukt met een aantal dreigende riffs en doordringende vocalen. Van postpunk over noiserock tot sludge: The Waltz weet duidelijk waar het z’n pit en passie moet gaan halen. 

Harm Pauwels kroonde zich al enkele jaren geleden tot koning der nationale psychpop. Als Leopard Skull loste de multi-instrumentalist in 2017 een gesmaakte, lofi 7″-ep, maar het is zijn kakelverse debuutplaat ‘Welcome home’ die die status nu écht kan bevestigen. Soms zwalpen z’n songs, soms dartelen ze rond zonnige riffs, nu eens vol vreemde tempowissels, dan weer met een aandoenlijke aaibaarheid. Veel vreemde synths horen we ook, naast een resem gortdroge baslijntjes en een pientere percussie. The Beatles à la ‘I am the Walrus’, of – hedendaagser – Morgan Delt in een triootje met The Growlers en Ariel Pink. Luister ter illustratie even ‘Birthday cake’ om daarmee mee te zijn, al is het sowieso continu leuk vertoeven in het uniek psychedelisch universum van Leopard Skulls ‘Welcome home’.

Prepare your dancing shoes and try not to break your neck as this 40 minute multi genre rollercoaster shows no mercy for the elitist ears of today.” Wie Mathlovsky al door z’n speakers jaagde, weet inderdaad wat voor oogkleploze composities de man maakt met z’n electronica. Ook het nieuwe ‘Phantoms’ – een verzameling rariteiten en knutselstukken die hiervoor het levenslicht nog niet zagen – kent een stevige lading eclecticisme. Je kan je verwachten aan stevige hardcore-infused ritmes, rare techno en breakbeats, en zélfs een vleugje trap, zoals ‘Tongues’ je eigenlijk op het verkeerde been probeert te zetten. “Never finding a place to belong, its time to set these monsters free”, besluit de perstekst – welaan, laat ze even bij je binnen.

Hij doet het al even onder eigen naam als producer en muzikant én DJ bij DVTCH NORRIS, maar ooit kon je Ashley Morgan op een line-up tegenkomen als LTGL. Toen lag de focus op een eclectisch live electronica-project, maar intussen uit Ashley zich ook als volleerd rapper, of toch als we op ‘Seaweeds and algaes’ mogen afgaan, dat enkele weken terug verscheen. Lekker laidback cruiset de kerel zich doorheen een soulvolle instrumental, die intelligent werd opgesmukt met ritmische samples. Ritmisch niet weinig knipogend naar Flying Lotus, vocaal ergens tussen J.I.D. en Goldlink.