De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Voor het vijfde jaar al intussen bundelen we met Verse Vangst wekelijks nieuwe Belgische releases die je misschien over het hoofd zag, maar het beluisteren meer dan waard zijn. And as always: support your local scene!
Je kan alles ook handig beluisteren in onderstaande Spotify-lijst. Klik, lees, luister, volg, enjoy!
Wolven in schapenvacht, of toch omgekeerd, die Roedel-boys? De combo van beeld, tekst en muziek op nieuwe single ‘Het spijt me’ zet je graag een paar keer op het verkeerde been, maar snel druipt de ironie en zachtaardigheid alweer van het totaalpaatje af. Dat Luie Louis, Mitxelena, Rikky Rozay, Stef en tusais geen straatschoffies maar snuggere hiphoppers zijn, wisten we al een tijd; de dartelende deuntjes, schijnbaar simpele maar doordachte rhymes en lyrische introspectie bestendigen die impressie opnieuw. Binnen enkele weken lossen ze tweede tweede langspeler ‘247’, en na drie singles schatten wij de stijl van het collectief daarop nu al scherper, slimmer en strakker in dan ooit.
‘Indienoise’, dat hadden we nog niet gehad! What’s in a bio, natuurlijk, maar we durven wél zeggen dat Skiska Skooper de waarheid weinig geweld aandoet door zichzelf ‘the musical equivalent to a kick in the face’ te noemen. Die met sludge geïnfuseerde, rauwe rocksound sidderde op debuut ‘Universal space shifter’ zelfs doorheen songs van zo’n 42-minuten – Kapitan Korsakov, iemand? – en keek daarbij niet op een schreeuw of overstuurde riff meer of minder. Begin maart komt het Hasseltse trio met een tweede plaat, waarbij dit verse ‘Plastic mastermind’ de toon mag zetten. Duister en dreigend is die toon in de eerste plaats, maar vakkundig bouwde de groep z’n gedreun op vanuit dissonante gitaarbreaks, betonnen bassriffs en mokerende drums.
Ze worden al eens vaker in de eerder absurdere hokken van de inheemse scene gecatalogiseerd, maar in feite houdt Borokov Borokov (foto) net van helderheid. Zo werd er op ‘Half vier’ simpelweg gemijmerd over dat desbetreffende uur op de dansvloer, ‘De doordeweekse man’ bezong effectief wat een doordeweekse man zoal drijft, en de overkoepelende, dra te verschijnen nieuwe plaat ‘Enkel duetten’ bundelt ook écht allemaal duetten. Duidelijk, dus. Het nieuwste in die reeks heet ‘Dat wat u zoekt’ en dit keer ging het Antwerpse electronica-viertal de dialoog aan met Fenne Kuppens, doorgaans vocale wervelwind bij Whispering Sons. Geen stereoïden-synths of knetterende beats & bleeps doorheen deze downtempo ballade, wel smachtende zangen, een plompe bas en huilende melodietjes, haast zo weggeplukt uit melancholieke eighties-sferen. Is Borokov Borokov alles wat een mens zoekt? Het zou best kunnen.
Een kwart Borokov bracht de voorbije week ook nieuw solowerk uit. Als Shy Dog zoekt Noah Melis (zie ook: Bed Rugs) z’n weg in een spectrum vol (dream)pop noir. Binnenkort breidt hij een vervolg aan z’n titelloze debuut uit 2017 en dat teaset hij nu al met single ‘Stay’. Badend in sepia fladderen laagjes zachte piano- en synthklanken rond spaarzame drums, met Noah’s falset als berustende leidraad. Air, Tame Impala, Destroyer, Beach House, die laatste Arctic Monkeys-incarnatie: referenties en invloeden te over, maar Shy Dog schotelt in de eerste plaats een fijnzinnig brokje eigenheid voor.
Enkele weken terug trapten ze nog mee het nieuwe Vangst-jaar af met single ‘Seanoise’, maar toen we onlangs zagen dat Peenoise – samen met nieuwe track ‘Chorus’ – zowaar een ABBA-cover de wereld instuurde, kónden we niet anders dan ze hier nog eens uitlichten. De Gentenaars komen binnen twee weken met debuutplaat ‘Forevergem’ en kronen zich daarmee zonder twijfel tot nieuwste belofte in alles wat muzikaal spannend, uniek en fris is.
Waar het filmische ‘Chorus’ onaardse electronica en fluwelen fluisterstemmen samenbrengt met klaterende gitaartokkels, herinterpreteert Peenoise ‘Lay all your love on me’ net heel uitgepuurd: een handvol synths, wat kapotte samples en een non-beat verraden nét dat de broers Pinoy hier eigenlijk niet a capella bezig zijn.