Verse Vangst: deze vijf nieuwe songs van eigen bodem mag je niet missen

door Gilles Dierickx

De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Voor het vijfde jaar al intussen bundelen we met Verse Vangst wekelijks nieuwe Belgische releases die je misschien over het hoofd zag, maar het beluisteren meer dan waard zijn. And as always: support your local scene!

Je kan alles ook handig beluisteren in onderstaande Spotify-lijst. Klik, lees, luister, volg, enjoy!

Even ongrijpbaar als die met recordlengtes flirtende bandnaam en even dreigend als de flikkerende TL-buizen die hun liveshows wispelturig oplichten, stuitert Hypochristmutreefuzz intussen al een hele tijd doorheen het stevigere spectrum der Lage Landen. Aanvoerder Ramses Van den Eede diende de nijdige noiserock van z’n Gentse vijftal altijd al een aanzienlijk aantal hiphop-infusen toe, en drie jaar na debuut lijkt de groep met hun aankomende tweede, ‘HYPNOS’, helemaal beland in het straatje van Death Grips en Ho99o9. Eerste single ‘Ode to the night’ introduceert zo synths die heftiger tekeer gaan dan rubberballen in een kortsluitende blender, gortdroge drums waaruit de beat even elektronisch als akoestisch klinkt en een haast mitraillerende gitaar, gebald aangevoerd door Ramses’ hijgende en briesende woordenstroom. Wij zitten alvast klaar voor Hypo 2.0.

Ook voor geen enkel gat te vangen: Fornet, ofte vijf jongemannen die al eens als ‘avant-punk’ worden gelabeld. Onlangs waagde de groep zich aan het waanzinnige idee om zes (!) uur lang één en dezelfde song te spelen, live in de Beursschouwburg. Zelf hebben we die meditatieve uitputtingsslag gemist — dankzij Red Bull Music kan je er wel een minutieus verslag van terugvinden — maar het ging om ‘The great carrier’, de single die ze deze week ook officieel dropten als de voorbode voor hun nieuwe plaat ‘Anti-tragedy’. Ergens balancerend op de kruising tussen spoken word, downtempo postpunk, elektronisch experiment en schijnbare improvisatie hoeft het niet te verbazen dat het nummer weinig rekening houdt met comfortzones, maar of het nu over vier minuten of zes uur gaat: Fornet grijpt het nekvel hiermee wederom meteen en continu stévig vast. 

DIRK. is terug! Na de bronzen plak op Humo’s Rock Rally 2016 en de uitstekende debuutplaat ‘Album’ twee jaar later is het alweer tijd voor het tweede album. ‘Frimout’ komt uit in september, maar met ‘Artline’ vuurde de band vorige week al de eerste single op de wereld af. Letterlijk bijna, want het nieuwe nummer knalt, zoals we dat van DIRK. gewoon zijn, strak rechtdoor. De nerveuze urgentie die over ‘Album’ hing, wordt in ‘Artline’ nog opgedreven en houdt het nummer bijna vijf minuten spannend. De trashy outro krijgen we er gratis bij, de zekerheid dat ‘Frimout’ een topper wordt ook. (Quinten)

Nog zo’n band die zachtjesaan richting album nummer twee drijft, is Faces On TV. Herhalen met en voor wie bezieler Jasper Maekelberg al heeft gewerkt, zou het maximaal aantal tekens voor dit artikel overschrijden, maar feit is dat hij met zijn eigen band de laatste jaren furore maakte. Debuutplaat ‘Night funeral’ excelleerde op een stevige groove en ook in nieuwe single ‘Time after time’ is die present. Toch klinkt Faces on TV iets anders dan op ouder werk – net als vorige single ‘Womba’ is het allemaal iets meer catchy, iets extraverter en zelfs iets meer 80’s. In ‘Time after time’ zit zelfs een gitaarsolo, maar het is andermaal de uitstekende productie die het nummer andermaal in ons net katapulteert. (Quinten)

Vereerd mochten we in oktober het nieuws wereldkundig maken dat Avondlicht uit een driejarige hiatus stapte, een periode die hij gebruikte om z’n debuutalbum volledig af te werken. Het brainchild van Antwerps producer Matthias Dziwak lost ‘Hyperromance’ op 3 april, en na ‘Porta’ verscheen ‘When you come close’ daaruit vorige week als nieuwste smaakmaker. Eentje van de meest verfijnde soort, zelfs: de warme gloed die de track meteen uitrolt, komt voort uit laagjes ambient-synths en ietwat zonderlinge gezangen en wordt al snel omrand door uitgepuurde breakbeats en een handvol ijle percussie. Intiem en broeierig, intelligent en beklijvend: Avondlicht is een unicum in electronica-land.