De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Onder Verse Vangst serveren we wekelijks een handvol nieuwe Belgische nummers die je misschien over het hoofd zag, maar het beluisteren meer dan waard zijn. Support your local scene!
Er zijn weinig Belgische artiesten wiens werk zo’n cultstatus als respect de laatste jaren hebben gekregen als Jan Swerts‘ ‘Schaduwland’. Net zoals die plaat, liet Swerts zich voor zijn aankomende album ‘Oud zeer’ eveneens inspireren door zaken met een zwart randje. Al lijkt ‘Oud zeer’ eerder verder te gaan op z’n album ‘Weg’ dat in 2010 verscheen. De conceptplaat staat helemaal in het teken van begraafplaatsen, de dood en het feit dat ons leven slechts een momentopname. Alle tien nummers zijn bovendien genoemd naar grafopschriften die Swerts vond. Al dwaalt de man niet constant in droefgeestigheid rond. De reden waarom ‘Oud zeer’ zo’n vijf jaar op zich heeft laten wachten, is omdat hij onder andere twee boeken schreef; ‘Een duiker op Mars’ en ‘De nieuwe stilte’.
Op de eerste single van die plaat lijkt Swerts ons na een heel rouwproces een warm hart onder de riem te willen steken. Zijn stemgeluid klinkt geruststellend, accepterend bijna. Verder lijkt ook de instrumentatie elementen te halen uit de karakteristieke kamermuziek waar Swerts zo bekend voor is, al klinkt ze voller. Vooral in het tweede deel van het nummer, wanneer enkele gitaarstroken en strijkers op je oren neerdalen geven je het gevoel niet alleen te zijn. De instrumentatie voelt niet meteen kil, eerder troostend. Ze doet een beetje denken aan Nick Cave’s ‘Ghosteen‘.
Van haar tweede ep, die op 22 oktober verschijn, kregen we intussen vorig jaar al het titelnummer te horen. In het voorjaar verscheen dan weer het heerlijk meanderende ‘Road to ruin‘ dat haar meer wind in de rug bracht – zelfs met wat airplay op Radio 1. Nu krijgen we met ‘Sweet by and by’ haar laatste single voor de release van ‘Silver foxes’. Het mag gezegd worden dat de aankomende ep van Patches iets anders zal klinken dan de zwoele ambient pop waar ze ons op ‘Hot enough‘ mee verleidde. Ook ‘Sweet by and by’ legt iets meer focus op haar stem en laat de instrumentatie iets meer naar de achtergrond vervagen. Het tempo ligt net ietsje hoger dan op andere nummers, iets wat we graag terug zien komen. De synths schemeren daarbij net genoeg waarbij het nummer je in de tweede helft volledig in je opneemt.
Ben Thange ofte monokimono, alhoewel het project intussen is uitgegroeid tot een full-band, is al het hele jaar aan het strooien met singles. Samenwerkingen met Frankie Fame en Vic Willems passeerden eerder al de revue. Het volgende wapenfeit voor de bands aankomende debuutalbum is een samenwerking met puntjudith. Thange heeft gigantische sprongen gemaakt. Niet alleen qua zang die door de zwaarte van zijn stemgeluid beter wordt benut. Ook via de instrumentatie zoekt men andere facetten op van de bands sound. Dat is hier eveneens weer het geval. De bezwerende synthpop gaat zich vrijwel meteen in je oren wurmen. Vooral de warme, sensuele stem van Thange werkt aanstekelijk op de zwoele baslijnen van het nummer. ‘High op jou’ is een zoveelste verrijking in de aanloop van het langverwachte debuutalbum van. We kunnen bijna niet wachten.
Wie wordt er bij deze fijne nazomerse temperaturen nu niet vrolijk van de nieuwe single van COLVER? Het Brusselse viertal heeft weer een plaatje van een nummer gedropt in de aanloop van hun debuut-ep ‘Walk swim fly’ dat binnen twee weken verschijnt. De sunshine indie-pop doet aanstekelijk z’n ding hoewel de tekst eerder escapistisch van aard zijn. Frontman Anas Platyrhynchos lijkt te willen ontsnappen de bekommernissen van de grootstad. Weg van de dagdagelijkse zaken, het ouder worden en de verantwoordelijkheden die het met zich meebrengt. We kunnen hem geen ongelijk geven. Alhoewel een park in het Brusselse met enkele zonnestralen en dit nummer als soundtrack al véél kan doen.
Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden toen Sevens ‘Paris’ op ons los liet. Een nummer dat in 2020 de rij sloot van een handje vol singles en zijn meest productieve jaar qua output uit zijn carrière bleek. Ondanks dat toen vele deuren open gingen, rushte de Limburger niets. Binnenkort brengt ie namelijk zijn eerste grote project uit; een eptje ‘Poetry in motion’. Van die ep krijgen we nog nét een voorsmaakje te horen met ‘Stains’, een gelikte r&b-track met fantastisch gitaarspel van Poltrock. Toch is het vooral de wisselwerking van de doodeerlijke lyrics óp die catchy gitaarlijnen. “These are my stains / they show the pain“, klinkt het. Of hoe littekens je niét definiëren als mens.