De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Met Verse Vangst gaan we wekelijks op zoek naar recente Belgische releases die het beluisteren meer dan waard zijn, zonder daarbij oogkleppen op te zetten. Support your local scene!
Brusselaar Baptist Bosmans koos z’n artiestennaam niet lukraak: wie onlangs kennismaakte met de debuuttape van Beatsforbeaches, merkte ongetwijfeld de tropische, soms funky onderlaag in zijn tracks op. Niet zelden zijn ze tegelijk verhuld in duistere hiphop, wat single ‘My purple town’ meteen aantoont. Baptist vroeg vocale hulp aan Leon Alden – zanger van de band Nature Heaten – en dat was een geniaal idee: Leon verhief de dromerige trappy beat tot een soulvol liedje dat wat doet denken aan een kruising tussen Sampha en Soulection-coryfee LAKIM.
Het zijn schone tijden voor de Belhop, en meer bepaald die uit de hoofdstad. Naast de productieve entourage rond Roméo Elvis – Caballero, JeanJass, L’Or du Commun, Stikstof en Zwangere Guy – heb je Phasm, die de productie van Roméo’s recente ‘Tu vas glisser’ deed. Via hem leidde het naar andere Brusselse artiest, Sami Tha Ripou: Phasm maakte ook de vette turn up-beat van diens ‘1984’. Het nummer is eigenlijk vooral heel hard, niet in het minst door STR’s agressieve vocals, die misschien wat nuance missen van bovenstaande rappers. Niettemin: lekker staaltje rap français.
Man-vrouwduo, liefjes, Gent. De spontane link met Vive La Fête is niet zo vreemd als het over Too Tangled (foto) gaat. Hun nieuwe single blijkt dat ook muzikaal te staven: Eva Buytaert en Roeland Vandemoortele schoven duidelijk enkele meters op in de richting van new-wavy discovibes, waardoor de bluesy rock uit vroegere tijden steeds verder uit het zicht verdwijnt. Niets tegen vernieuwing, uiteraard: ‘Sleepwalk’ is de voorloper van een nieuwe plaat, waarmee het duo sowieso z’n fanbase kan uitbreiden – ervan uitgaande dat die meer van die repetitieve, volle electro bevat.
Ssaliva verscheen vorig jaar een keer of zes in Verse Vangst – slechts één track daarvan is nu nog terug te vinden op het www. Een man van fysieke releases, duidelijk, en in 2017 pakt de Luikse electronicakunstenaar het precies nog exclusiever aan: enkele dagen terug verscheen zijn nieuwe album, maar dat komt niét online. Vijfhonderd stuks op vinyl, daar moet je ’t mee doen. Beetje jammer enerzijds, maar ook wel cool: het voegt sowieso extra gewicht toe aan een release, en geeft een visie mee op de huidige digitale cultuur. Wat we al durven zeggen, dankzij deze preview: ‘We never happened’ moet in de buurt komen van een onwezenlijk en ongrijpbaar mengsel van Aphex Twin, Andy Stott en Oneohtrix Point Never.
In tijden waar er steeds vaker gesproken wordt over een ontdooiende Koude Oorlog, brengt Soviet Grass een nieuwe single uit. Voor Vladimir zijn oortjes spitst: het gaat hier om een band uit Gent die ooit nog de support deed van Balthazar en zelfverklaarde sushi-rock maakt (“raw and potentially dangerous”). Dat rauwe valt al bij al wel mee op ‘Black gold’: potentially eerder gewoon strakke poprock, met hier en daar een effectje en solide volle zang.