De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Met Verse Vangst gaan we wekelijks op zoek naar recente Belgische releases die het beluisteren meer dan waard zijn, zonder daarbij oogkleppen op te zetten. Support your local scene!
Nog maar pas werd met Hypochristmutreefuzz’ debuut een muzikale opdoffer van formaat verwerkt, of een ander Gents noise-zootje ongeregeld komt met nieuw materiaal aanzetten. Elefant is eigenlijk een beetje een supergroep te noemen – met leden van The Van Jets, FOPAW en Arquettes – maar doet toch vooral z’n eigen ding (lees: eigenzinnige songs vol sludge, kraut en postpunkinvloeden afleveren). Dat is niet anders met ‘Mumbo Jumbo’, waarin zoveel hoekige onvoorspelbaarheid zit dat het bijna ongemakkelijk wordt – iets wat die clip niet bepaald beter maakt.
Tanguy Haesevoets is een Brusselaar met Congolese roots, en dat hoor je eigenlijk meteen als hij songs maakt als Témé Tan (foto) – vaak samen te vatten als afropop met een funky kantje, en dat in ’t Frans. Zijn nieuwste lied ‘Sè swa zo’ doet zelfs wat denken aan minimalistisch Jagwar Ma, door de punchy beat die erdoor zweeft. Die zonnestralen van de voorbije week worden in elk geval nog even teruggehaald, wel zeker dankzij de beelden bij het nummer.
Twee Belgische, spannende electronica-acts verschenen deze week op de ‘3tmc’, de wintercompilatie van een label met de naam Daddypower Records. Zowat alles werd geprobeerd, maar hier hebben we (nog) geen flauw idee waar het vandaan komt of wat Daddypower wil doen, al leverde een korte skim door hun releases wél op dat het vaak om eerder vage electronica gaat. Alleszins een geschikte biotoop voor Samuelspaniel: ditmaal staat hij met ‘Dryads’ garant voor futuristisch amalgaam van panfluiten en plotse harde drums, die ergens kitscherig maar toch passend aanvoelen.
Ook Kassett – samen met Samuelspaniel bezieler van label Midlife, waarop al eens een samenwerking van de twee uitkwam – weet keer op keer weer iets anders te doen, als je dacht dat je hem eindelijk begreep. Die ongrijpbaarheid vertaalt zich ook toepasselijk in ‘Rood3’: een wazig klankentapijt dat tegelijk kalmerend én verwarrend overkomt – iets voor de elektronische avonturier.
Kai Wén doet allicht een belletje rinkelen als een van de winnaars van De Nieuwe Lichting. Hij heeft – naast ‘Deep’ – ook een single gemaakt met Fanthom Panther, een ander raptalent; er komt zelfs een heel debuutalbum aan van de twee. De stemtimbres van beide artiesten lijken alvast mooi samen te gaan op ‘Homicide’, al zijn we er nog niet helemaal uit of de hook niet iets te veel zang bevat. Als Fubushi nam Kai Wén de productie voor z’n rekening: die klinkt redelijk druk, maar de vibe zit goed, en doet uitkijken naar meer.