Verse Vangst: deze vijf nieuwe songs van eigen bodem mag je niet missen

door Gilles Dierickx

De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Met Verse Vangst gaan we wekelijks op zoek naar recente Belgische releases die het beluisteren meer dan waard zijn, zonder daarbij oogkleppen op te zetten. Support your local scene!

Wetterse gitaartrots Delta Crash zag z’n trofeeënkast in 2016 alvast goed gevuld – Humo’s Rock Rally, Nieuwe Lichting, Oost!Best. – en brengt als nieuw hoofdstuk deze maand een eerste ep uit, ‘Blue embrace’. Het viertal zette daarvoor Reinhard Vanbergen achter de mengtafel, en dat hoor je meteen op ‘Shimmer of time’. Niet dat de shoegaze in hun sound verdween, maar er werd wél een spannende poplaag aan toegevoegd. Doorheen het nummer hoor je behoorlijk wat subtiel rondgestrooide details, zoals elektronische drums, volle synths en stukjes noise. Lang nummer, vette solo, catchy refrein: we zetten hem alvast meteen nog eens op.

Geen idee wat er tegenwoordig in het Wetterse drinkwater zit, maar ook The Grassroots Movement had deze week met een nieuwe single uit. Met ‘Piloot’ kiest de 12-koppige groep voor een soulvol, laidback hiphopnummer, en dragen Niels, Cliff en co weer mooi hun grootste sterkte uit: de vervlechting van vocals met elk een eigen stijl en flow – rap, zang of iets daartussen – met ditmaal ook een glansrol weggelegd voor zangeres Ellis De Vreese.

En er verscheen meer Nederlandstalige hiphop deze week, met ‘Lang leve België’ van Froze – nota bene de eerste Vlaamse artiest die op onze tak van het invloedrijke Nederlandse label Top Notch werd getekend. De ironie druipt zowat van z’n woorden in dit nummer: de Gentenaar neemt onze maatschappij serieus op de korrel, en geeft extra impact aan zijn boodschap door geen beats te gebruiken en enkel minimalistische mineurbegeleiding zijn flow te laten ondersteunen.

Wooly Mammoths (foto) aka onze favoriete Belgische psychrockers stonden hier al een keer of drie, en zijn zopas weer met een nieuw liedje komen aanzetten. Die 70’s psychedelica wordt op ‘Water slide’ heel wat verder uitgediept: de Brusselaars richten zich naar Australië en zijn trippy exportproducten Jagwar Ma en Pond. Wooly Mammoths pakt het wel erg poppy aan – maar dat is geen probleem aangezien baslijnen erdoor schuren en synths samen met subtiele phasersgitaartjes de boel extra inkleuren.

Marta del Grandi verliet thuisland Italië om aan het Gentse conservatorium jazz-zang te studeren. En hoe gaat dat in van die talentvijvers: je leert gelijkgestemde zielen kennen en start een band. Als Marta Rosa maakt ze fijne indiepop en bracht ze een jaar geleden al haar debuut uit – nu is er met ‘Cradle song’ een eerste voorproefje van een opvolger. Zachte electronica draagt Martas bitterzoete vocals, en wikkelt in combinatie met het clipje deze vroege lente in een passende sfeer.