Donderdag begint de vierde editie van BRDCST, en de AB is alvast niet van plan deze editie onopgemerkt voorbij te laten gaan. Met prachtige namen op de line-up en een stevige uitbreiding qua locaties zijn de organisatoren er klaar voor. We spraken met de man achter dit alles, Kurt Overbergh.
Tussen 4 en 7 april trekken artiesten van heinde en verre naar Brussel om het publiek te laten proeven van hun wereld. Want zoals steeds zet BRDCST ook dit jaar in op grenze(n)loosheid, een thema dat vandaag actueler is dan ooit. “Ik vind het verschrikkelijk hoe de grootste partij ons land uit elkaar wilt rijten. Daarnaast is er ook nog het Brexit-verhaal, het feit dat Europa de grenzen wil sluiten, die muur van Trump… Ik ben van mening dat je pas met een open vizier kijkt als je niet alleen de wereld hebt gezien, maar de wereld ook een stukje binnenlaat.” Daarom kiest BRDCST er resoluut voor om niet alleen compleet verschillende genres uit te nodigen, maar ook om ze naast elkaar te programmeren. Op dit festival vind je Turkse psychedelica naast black metal en grime-producers naast jazz. “We zetten deze genres niet als vakjes naast elkaar, heel veel genres lopen namelijk als projecten door elkaar heen.”
Dan heeft hij het bijvoorbeeld over Nadah el Shazly, die jazz met elektronica mixt, of Bliss Signal, een band die black metal combineert met grime. Maar BRDCST is naast een verhaal van muzikale grenzeloosheid ook een verhaal van letterlijke grenzenloosheid. Zo is K Á R Y Y N van Syrisch-Armeense origine en woont ze nu in Amerika. Ook Yonatan Gat is een grenzenloze artiest: de Israëlier mocht in eigen land zijn muziek niet langer spelen, dus verhuisde hij naar New York. Daar combineerde hij zijn twee identiteiten, met als resultaat de muziek die hij op BRDCST zal brengen.
Dit jaar is BRDCST niet alleen te vinden in de Ancienne Belgique, maar voegde het een vijftal extra locaties toe aan zijn terrein. In de Bonnefooi kan je gaan luisteren naar een selectie van Turkse psychedelica, in La Machine kan je terecht voor new wave-jazz, in Café Central vind je The Art Of Noise terug en ben je na al die muzikale ontdekkingen nog niet verzadigd, dan zorgt de Beursschouwburg voor BRDCST BY NGHT. In de Ancienne Belgique zelf zijn de thema’s meer onderverdeeld, van een jazz-getinte avond en één rond de Egyptische scene, tot een avond rond het Berlijnse label PAN Records, dat dit jaar tien kaarsjes mag uitblazen. “Het is de bedoeling dat mensen van alles kunnen proeven en zo het hele parcours kunnen doorlopen.”
Opvallend is dat er dit jaar maar drie Belgische namen op de affiche staan. “Gaan we beginnen met kritische vragen te stellen? Maar inderdaad, dat was me ook opgevallen. Het is niet omdat we Belgen mijden, want 40% van de artiesten die hier optreden zijn Belgen – wat eigenlijk heel veel is. Maar als we rond het programma van BRDCST beginnen werken, dan werken wij rond een verhaal, rond een bepaalde muziekscene, zoals Nadah El Shazly, een beetje de Egyptische Björk. We vragen haar dan om te cureren rond de Egyptische undergroundscene, en daar past niet meteen een Belg bij. Hetzelfde geldt wanneer we iets rond Turkse psychedelica doen.”
Een constante op de line-up van BRDCST is dat er alleen maar open minded mensen op te vinden zijn. “Het zou je verbazen, maar heel veel muzikanten kennen niet zoveel van muziek. Vaak zijn ze enkel met hun eigen muziek bezig en zo aan het streven naar perfectie, dat ze voor de rest helemaal niets volgen. Zo’n mensen nodigen we niet uit.” Eén naam die Kurt Overbergh ontzettend graag zou zien spelen op BRDCST, is Thom Yorke. “Hij is dan weer het tegenovergestelde, Thom Yorke is eigenlijk de perfecte curator voor BRDCST. Hij zou er maanden mee bezig zijn om de juiste namen te selecteren. Misschien een naam voor 2020, misschien eentje voor over vijf jaar: ooit komt het er wel eens van.”
En waar kijkt Kurt Overbergh zelf het meest naar uit? “Shabaka Hutchings. Dat is echt een icoon voor mij. Hij speelt in drie projecten tegelijkertijd en heeft een ongelooflijke aansluiting gevonden bij de jeugd. Ik heb hem vorig jaar ook op Pukkelpop gezien, echt indrukwekkend hoe hij een podium vult. Dit jaar staat hij op BRDCST met The Comet is Coming.”
Wat volgens Overbergh ook wel een gamechanger kan zijn, is de avond rond de undergroundscene van Caïro, omdat de organisator omvergeblazen werd door Nadah El Shazly. Vorig jaar dropte ze een mixtape, waar je de ene uppercut na de andere op hoorde. Intrigerende rap, waanzinnige elektronica en goede jazz… allemaal uit de undergroundscene van Caïro. “El Shazly trekt die scene naar boven. Het publiek van BRDCST gaat die avond van de ene verbazing in de andere vallen. Ze moeten zoiets hebben van ‘Wow, komt dit allemaal uit Egypte?’. Je kan er hautain over doen en zeggen ‘In elke scene zijn er wel intrigerende dingen’, maar dat de scene daar zó in elkaar zit, hadden we nooit verwacht. Net omdat we soms nog te veel met vooroordelen naar landen kijken. Het kan dus een avond worden waar mensen over twee à drie jaar nog over praten en waar dan duizend man op af komt.”
De voorbije twee jaar ging het opeens heel erg snel voor BRDCST. Het festival ging vorig jaar van 1500 naar 7000 bezoekers, een enorme groei. “We hebben dit jaar een dubbele beweging gemaakt. Nu groeien we naar een stadsfestival met extra locaties, waardoor je op die locaties kleinere groepen moet zetten. We trekken die concertlocaties op deze manier ook mee naar boven, want wij hebben net iets meer budget dan een doorsnee caféconcert. Tegelijkertijd hebben we dan wel meer groepen, maar ook meer onbekende groepen. We hebben onszelf terug verkleind, omdat dat ook het nichesysteem is van ons festival. We willen niet de sterren van vandaag op ons podium zetten, wel de gamechangers van de morgen.”
Wil je zelf naar BRDCST gaan? Voor zaterdag 6 april (Nadah El Shazly, Black Midi, Blanck Mass, Cocaine Piss…) mogen we twee duotickets weggeven. Stuur daarvoor een overtuigend mailtje naar info@indiestyle.be