Op het eerste gezicht lijkt Oaktree een Bon Iver-achtig figuur. Hij trekt naar de Ardennen om zijn muziek daar in een huisje op te nemen, gebruikt nog een ouderwetse gsm (“hij heeft wel een kleurenscherm!”) en maakt muziek die je bezwaarlijk hip kan noemen. Dat geeft je het romantische beeld van een artiest die graag afgescheiden van de wereld helemaal onafhankelijk zijn muzikale ding doet. Dat is deels ook zo, maar Adriaan De Roover staat ook met z’n beide voeten in de realiteit. Hij wil zoveel mogelijk leren over de muziekindustrie, heeft een nuchtere kijk op de zaken en werkte hard om op dit punt in zijn carrière te komen.
Die carrière begon met de ep ‘Chapters’ die in 2013 werd uitgebracht bij Gullfisks label Voxed Recordings en later opgepikt en heruitgegeven werd door [PIAS]. Daarvoor studeerde hij muziekproductie in Tilburg en Hasselt, daarna bracht hij de ep ‘Amalgamation’ uit in samenwerking met Avondlicht. Nu is er alweer een volgend werk in de vorm van ‘Dust’; een ep, geen album. Marketing-gewijs zou het misschien slimmer zijn om een lp uit te brengen, maar dat is niet hoe de producer voor ogen had. “Ik wil mijn tijd nemen voor alles”, zegt hij over het maken van een plaat.
‘Dust’ is een stukje muziek om te ontdekken. Oaktree neemt je mee op sleeptouw naar verschillende plaatsen, die bijvoorbeeld dankzij het waterstroompje in ‘Calm on the surface’ haast fysiek worden. Er zijn geen aanstekelijke refreinen of beats waar je niet op kan stilzitten, wel mag je mee op avonturentocht langs de artiest z’n verschillende experimenten. De Roover heeft hetzelfde proces doorlopen bij het maken van deze ep: “Ik probeer me heel hard te laten leiden door te experimenten en zo op zoek gaan. Nieuwsgierigheid drijft mij om liedjes te maken. Ik heb geen vaste manier van werken, ik ben niet efficiënt. Ik zoek gewoon totdat ik mooie dingen tegenkom die ik nog niet eerder hoorde en dan ga ik daarop verder”, zegt hij daarover. Het lijkt alsof je in de fonkelende ambient soms nog de verwondering kan horen die hij voelde bij het maken van ‘Dust’.
Z’n laatste nieuwe release is eerder complex, maar zeker niet cerebraal. Er zit zeker gevoel in de zeven nummers, maar het wil zich niet te gemakkelijk blootgeven. Dat beseft de Antwerpenaar ook: “De muziek raakt wel, maar het is niet van “oh droef, oh blij”. Het blijft een soort van dubbele sfeer. Ik ben meer op zoek naar vervreemding, zodat je niet weet hoe je je moet voelen.” Die vervreemding is er bij de eerste luisterbeurten zeker en zorgt ervoor dat je misschien niet meteen terugkeert naar de muziek, omdat je niet meteen in een soort vibe geraakt. Je moet bijgevolg meerdere keren luisteren vooraleer ‘Dust’ z’n geheimen prijsgeeft. De structuur is bovendien evenmin erg toegankelijk: rechtlijnigheid is niet meteen waar de muzikant naar op zoek gaat in z’n nummers.
Het is voor Oaktree wel belangrijk dat z’n muziek organisch klinkt, want dat zorgt ervoor dat de ep warm en authentiek aanvoelt. Als je praat met De Roover krijg je ook de indruk dat de muziek heel dicht bij z’n persoonlijkheid ligt. Hij is rustig en down to earth, praat doordacht en doet je meteen op je gemak voelen. Dat zijn ook allemaal kwaliteiten van z’n muzikale output. Zo is de producer wel een buitenbeentje binnen de huidige wereld van de electronica waarin een drukke sound en kleurrijke figuren met de meeste aandacht gaan lopen. Da’s jammer, want Oaktree bewijst dat stillere geluiden minstens zoveel inhoud kunnen herbergen.
Oaktree speelt op 19 maart in De Studio (info & tickets).
Foto van Tina Herbots